Mickiewicz Adam Pan Tadeusz (pdf)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Bo gdybyS przeszed� bory i podszyte knieje,Trafisz w g��bi na wielki wa� pniów, k�od, korzeni,Obronny trz�sawic�, tysi�cem strumieniI sieci� zielsk zaros�ych, i kopcami mrowisk,Gniazdami os, szerszeniów, k��bami w�owisk.GdybyS i te zapory zmóg� nadludzkiem m�stwem,Dalej spotka� si� z wi�kszem masz niebezpiecze�stwem:Dalej co krok czyhaj�, niby wilcze do�y,Ma�e jeziorka traw� zaros�e na po�y,Tak g��bokie, �e ludzie dna ich nie doSledz�(Wielkie jest podobie�stwo, �e diab�y tam siedz�).Woda tych studni sklni si�, plamista rdz� krwaw�.A z wn�trza ci�gle dymi, zion�c wo� plugaw�,Od której drzewa wko�o trac� liS� i kor�;�yse, skar�owacia�e, robaczliwe, chore,Pochyliwszy konary mchem ko�tunowateI pnie garbi�c brzydkiemi grzybami brodate,Siedz� woko�o wody jak czarownic kupaGrzej�ca si� nad kot�em, w którym warz� trupa.Za temi jeziorkami ju� nie tylko krokiem,Ale daremnie nawet zapuszcza� si� okiem,Bo tam ju� wszystko mglistym zakryte ob�okiem,Co si� wiecznie ze trz�skich oparzelisk wznosi.A za t� mg�� na koniec (jak wieS� gminna g�osi)124Ci�gnie si� bardzo pi�kna, �yzna okolica:G�ówna królestwa zwierz�t i roSlin stolica.W niej s� z�o�one wszystkich drzew i zió� nasiona,Z których si� rozrastaj� na Swiat ich plemiona;W niej, jak w arce Noego, z wszelkich zwierz�t roduJedna przynajmniej para chowa si� dla p�odu.W samym Srodku (jak s�ycha�) maj� swoje dwory:Dawny Tur, �ubr i Niedxwiedx, puszcz imperatory.Oko�o nich na drzewach gniexdzi si� RyS bystryI �ar�oczny Rosomak, jak czujne ministry;Dalej zaS, jak podw�adni szlachetni wasale,Mieszkaj� Dziki, Wilki i �osie rogale.Nad g�owami Soko�y i Or�owie dzicy,�yj�cy z pa�skich sto�ów dworscy zausznicy.Te pary zwierz�t g�owne i patryjarchalne,Ukryte w j�drze puszczy, Swiatu niewidzialne,Dzieci swe Sl� dla osad za granic� lasu,A sami we stolicy u�ywaj� wczasu;Nie gin� nigdy broni� sieczn� ani paln�,Lecz starzy umieraj� Smierci� naturaln�.Maj� te� i swój sm�tarz, k�dy bliscy Smierci,Ptaki sk�adaj� pióra, czworonogi sierci.Niedxwiedx, gdy zjad�szy z�by, strawy nie prze�uwa,Jele� zgrzybia�y, gdy ju� ledwie nogi suwa,Zaj�c s�dziwy, gdy mu ju� krew w �y�ach krzepnie,Kruk, gdy ju� posiwieje, soko�, gdy oSlepnie,Orze�, gdy mu dziób stary tak si� w kab��k skrzywi,�e zamkni�ty na wieki ju� gard�a nie �ywi,Id� na sm�tarz.Nawet mniejszy zwierz, raniony125Lub chory, bie�y umrze� w swe ojczyste strony.St�d to w miejscach dost�pnych, k�dy cz�owiek goSci,Nie znajduj� si� nigdy martwych zwierz�t koSci.S�ycha�, �e tam w stolicy, mi�dzy zwierz�tamiDobre s� obyczaje, bo rz�dz� si� sami;Jeszcze cywilizacj� ludzk� nie popsuci,Nie znaj� praw w�asnoSci, która Swiat nasz k�óci,Nie znaj� pojedynków ni wojennej sztuki.Jak ojce �y�y w raju, tak dziS �yj� wnuki,Dzikie i swojskie razem, w mi�oSci i zgodzie,Nigdy jeden drugiego nie k�sa ni bodzie.Nawet gdyby tam cz�owiek wpad�, chocia� niezbrojny,Toby Srodkiem bestyi przechodzi� spokojny;One by na� patrzy�y tym wzrokiem zdziwienia,Jakim w owym ostatnim, szóstym dniu stworzeniaOjce ich pierwsze, co si� w ogrójcu gniexdzi�y,Patrzy�y na Adama, nim si� z nim sk�óci�y.Szcz�Sciem, cz�owiek nie zb��dzi do tego ost�pu,Bo Trud i Trwoga, i Rmier� broni� mu przyst�pu.Czasem tylko w pogoni zaciek�e ogary,Wpad�szy niebacznie mi�dzy bagna, mchy i jary,Wn�trznej ich okropnoSci ra�one widokiem,Uciekaj� skowycz�c, z ob��kanym wzrokiem;I d�ugo potem, r�k� pana ju� g�askane,Dr�� jeszcze u nóg jego, strachem op�tane.Te puszcz sto�eczne, ludziom nie znane tajnikiW j�zyku swoim strzelcy zowi�: m a t e c z n i k i.126G�upi niedxwiedziu! gdybyS w mateczniku siedzia�,Nigdy by si� o tobie Wojski nie dowiedzia�;Ale czyli pasieki zwabi�a ci� wonnoS�,Czy uczu�eS do owsa dojrza�ego sk�onnoS�,Wyszed�eS na brzeg puszczy, gdzie si� las przerzedzi�,I tam zaraz leSniczy bytnoS� tw� wySledzi�,I zaraz obsaczniki, chytre nas�a� szpiegi,By pozna�, gdzie popasasz i gdzie masz noclegi;Teraz Wojski z ob�aw�, ju� od matecznikaPostawiwszy szeregi, odwrót ci zamyka.Tadeusz si� dowiedzia�, �e niema�o czasuJu� przesz�o, jak ogary wpad�y w otch�a� lasu.Cicho - pró�no mySliwi nat�aj� ucha;Pró�no, jak najciekawszej mowy, ka�dy s�uchaMilczenia, d�ugo w miejscu nieruchomy czeka;Tylko muzyka puszczy gra do nich z daleka [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki