Bidwell George Zdobywca Anglii Wilhelm I z Normandii

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Przez setki lat ta nazwa budziła grozę.Zdetronizowani królowie ipretendenci do tronu w tych kazamatach dokonywali żywota.Brat króla RyszardaTrzeciego, książę Cla-rence został tu utopiony w beczce małmazji, a bratankowieRyszarda tu, według tradycji, zostali zamordowani i zakopani pod schodami.Zkomnaty w Tower of London wyprowadzono na śmierć Sir Thomasa Moro (Morusa).Dwie żony Henryka �smego, Anna Boleyn i Katarzyna Howard tu zostały ścięte ipochowane.Królową Elżbietę Pierwszą, jeszcze jako księżniczkę, jej siostra królowaMaria wtrąciła do więzienia w Tower, a za czasów Stuartów Sir Walter Raleigh tu dałgłowę pod topór.Kiedy Wilhelm przenosił swój dwór do Barking, rozpoczynano właśnie kopaniefosy dookoła Tower, sy- 201 piąć jednocześnie wały, które miały otaczać główną twierdzę, zwaną White Tower, zczterema wieżyczkami.Jednocześnie król chciał wyrazić aprobatę posłuszeństwulondyńczyków oraz zaufanie do nich którego chyba nie czuł tak całkowicie nadając im przywilej, łączący świecką władzę portreeve'a", czyli dowódcywojskowego i urzędnika z duchowym autorytetem biskupa: Wilhelm, król, pozdrawia Williama, biskupa i Gosfregtha, portreeve'a, a takżewszystkich mieszczan Londynu, francuskich i angielskich.I ufa, że obaj będzieciegodni tych przywilejów, którymi cieszyliście się za panowania króla Edwarda.Iżyczy sobie, aby każdy syn mógł dziedziczyć po swym ojcu i będzie strzegł, abyżaden człowiek was nie pokrzywdził.Niechaj Bóg ma was w swej pieczy."To zwięzłe nadanie potwierdzało uprzywilejowaną pozycję Londynu wśród miastangielskich, stało się podstawą jego handlowego rozkwitu, jak również zapewniałoznaczną autonomię, którą stolica posiada po dziś dzień.Pierwszym portreevem królmianował Normana, Godfryda (Gosfregtha) de Mondeville-, zdolnego i oddanegomu człowieka, któremu powiedział: Nie mógłbym powierzyć tak ważnego stanowiska nikomu z Anglosasów, bochociażby życzył sobie być mi lojalnym, mógłby zostać uwiedziony albo sterrory-zowany przez innych.W twoje niezawodne ręce oddaję bezpieczeństwo mojejangielskiej stolicy i tej wielkiej twierdzy, którą należy wybudować z całym pośpie-chem.W Normandii koronacja Wilhelma wywołała zrozumiałą radość. Nigdy jeszczenad Normandią pogodniejszy świt nie wstał" pisał William z Poitiers 202 ,,niż ten, kiedy rozeszła się wieść, że ich książę, strażnik ich pokoju, został królem.W miastach, zamkach, wsiach, klasztorach cieszono się i radowano wiktorią, ajeszcze bardziej koroną".Wilhelm chciał więc jak najprędzej pokazać się swym normandzkim poddanym,przyodziany w nową godność.A jeszcze bardziej mu się spieszyło do objęć żony, bood wierności i wstrzemięzliwości nie odwiodły go jasnowłose kobiety angielskie".Ale przed chwilowym choćby wyjazdem ze swego świeżo zdobytego królestwawiele jeszcze było przygotowań.Należało wynagrodzić rycerzy i panów, a zwłaszcza tych, którzy nie tylkowłasnymi osobami służyli, ale ofiarowali również statki i żołnierzy do inwazji.Paru po części dlatego, że powątpiewali o wierności swoich pozostawionych wdomu żon uznało, że Angliato nie miejsce dla nich i poprosiło o zezwolenie na powrót do kraju.Takich zezwoleń udzielano łatwo.Normandia także potrzebowałalojalnych i dzielnych ludzi.A w Anglii Wilhelm chciał wokół siebie zgromadzićbaronów chętnych do osiedlenia się na stałe, którym mógłby powierzyć obowiązekspacyfikowania poszczególnych prowincji królestwa, bo byłoby to również w ichwłasnym interesie.Większość oddziałów najemnych spłacono i odesłano statkami z powrotem nakontynent.Ich miejsce w wojsku zajęli ochotnicy anglosascy, również rycerze,którym Wilhelm potwierdził ich rycerski stan.Tymczasowo król zachował lokalne fyrdy", a jednocześnie uformował oddziały milicji, której zadaniem była obronakraju, ale która nie była zobowiązana służyć wojskowo poza granicami królestwa.Względy polityczne jak i wdzięczności decydowały o nadawaniu zasłużonymNormanom rozległych ziem i przydzielaniu żołnierzy do ich strzeżenia.Autorytet 203związany z posiadaniem wielkich majątków ziemskich, kościelnych i świeckich, byłkonieczny do utrwalenia rządów.Przydzielane majątki przeważnie należałypoprzednio do rycerzy poległych wraz z Haroldem na wzgórzach Senlac, do tych,którzy udali się na wygnanie i tych, którzy nie złożyli hołdu lennego.Ci ostatni zeszlido poziomu drobnych dzierżawców, a nawet niewolnych.William z Poitiers dowodzi,że nikt z Normanów nie otrzymał daru, odebranego Anglikom bezprawnie".Alekronikarz sam był Francuzem i jego pojęcie o tym co jest bezprawne" mogłoniezupełnie odpowiadać pojęciu wywłaszczonego.Budowanie zamków, począwszy od Tower w Londynie, objęło niebawem cały kraj.Te właśnie twierdze więcej zapewne niż jakikolwiek inny czynnik przekreśliłynadzieje narodowe Anglików.Nawet jedenastowieczne fortyfikacje odstraszałybuntowników i powściągały lokalne rozruchy przeciw królewskim kapitanom izarządcom.Powierzając przed swoim wyjazdem do Normandii regencję Williamowi FitzOsbernowi i biskupowi Odo-nowi z Bayeux, król nakazywał: Budować zamki w każdym większym mieście, także wzdłuż ważniejszychgościńców.Pózniej trzeba będzie wyszukiwać najbardziej odludne, najtrudniejdostępne okolice, gdzie rebelianci mogliby się zbierać, a najezdzcy ukrywać, i tamrównież wznosić fortyfikacje.Chociaż większość ówczesnych zamków budowano w pośpiechu dośćprymitywnie, jednakże objęcie nimi całego kraju, jak planował Wilhelm, wymagałowielu lat.Ale realizację planu rozpoczęto jeszcze przed pierwszym po podbojuwyjazdem króla do Normandii i kontynuowano podczas jego nieobecności. 204 Zamki, zwane królewskimi, a było ich w surmie około trzydziestu, wznoszono wwiększych, otoczonych murami miastach.Te wybudowano solidnie z kamienia;podobnie jeszcze kilka, wzniesionych przez naj-możniejszych panów normandzkich.Pewna liczba tych twierdz, uzupełnianych i modernizowanych w ciągu stuleci,przetrwała do dziś dnia.Fortece pomniejszych baronów były o wieleprymitywniejsze: fosa z wałem (pózniej murem) wysokości trzech do czterech met-rów, główny budynek drewniany, wysoki, trochę przypominający wiatrak bezskrzydeł, osadzony na fundamencie podsypanym z ziemi, jakby na kopcu, mógł miećcztery piętra.Zapasy przygotowane na wypadek oblężenia mieściły się na parterze,wielka jadalnia powyżej, na wyższych piętrach izby sypialne dla barona i jegorodziny albo konkubin, wreszcie blanki i parapety obronne [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki