Cornwell, John Papież Hitlera

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Po dniu cichej zadumy Pius XII zaskoczył ojca Leiberaswoim postanowieniem.6 listopada 1939 roku poinformowano Mullera, że papież jest gotów zrobić co wjego mocy.Do tej przełomowej decyzji Pacelli doszedł w sposób obnażający słabość i ułomność współczesnejwładzy papieskiej.Wierząc, że jako papież ma prawo działać, nie radząc się nikogo - nawet osób, takich jakMaglione, zobowiązanych do udzielania rad - podobne historyczne moralne decyzje podejmował sam.Na wieść o spisku, który w ogólnych zarysach przedstawił mu 1 grudnia 1939 roku podczas lunchuKaas, Osborne udzielił mu równie niekonkretnych zachęt.Kiedy spotkali się ponownie 8 stycznia 1940 roku,Kaas poinformował brytyjskiego posła, że spisek wciąż jest aktualny, był jednak zirytowany i tym razemrównież nie wymienił nazwiska Mullera.Cztery dni pózniej Pacelli zaprosił Osbornea na prywatną audiencję.W największym zaufaniuzwierzył mu się, że odwiedził go przedstawiciel pewnej grupy niemieckich dowódców wojskowych iprzekazał wiarygodną wiadomość o ofensywie, jaką Niemcy przypuszczą w lutym na Zachód.Ale doofensywy tej nie dojdzie, jeśli dowódcy ci obalą Hitlera, zrobią to jednak tylko wtedy, jeśli Wielka Brytaniazagwarantuje Niemcom honorowy pokój.W tajnym memorandum na temat tej rozmowy Osbornepoinformował Halifaxa o dziwnym niezdecydowaniu Piusa XII: Pragnął jedynie przekazać mi tę propozycję.W żadnym wypadku popierać ją lub zalecać.Powysłuchaniu moich uwag na jej temat powiedział, że być może mimo wszystko nie warto nadawać tej sprawiebiegu, w związku z czym prosi mnie o uznanie owej propozycji za niebyłą.Z miejsca mu jednak odmówiłem,odpowiadając, iż nie mogę się zgodzić, aby Jego Zwiątobliwość przerzucała na moje sumienieodpowiedzialność spoczywającą na jego sumieniu 32.Kiedy po wyrażeniu swojego sceptycyzmu co do planu Osborne zasugerował papieżowi, żenależałoby o wszystkim poinformować Francuzów, usłyszał od niego, że uspokoiwszy własne sumienie, nieoczekuje żadnej odpowiedzi.W poczcie dyplomatycznej z ambasady w Rzymie Osborne napisał do Halifaxa, iż, jego zdaniem, całata sprawa jest ogromnie mętna i przypomina aferę Venloo , fałszywy spisek, w który niemieccy agencipodstępnie wciągnęli w Holandii agentów brytyjskich, a swój raport zakończył uwagą, że zrobiona powyrażeniu przeze mnie wątpliwości samorzutna propozycja [Pacellego], by odwołać to, co powiedział,świadczy, iż nie ma chęci pośredniczyć w tej sprawie i nie spodziewa się po niej niczego.Z pewnością jednaknie można mu czynić wyrzutów za to, co zrobił 33.Halifax odczytał jego tajny list 17 stycznia 1940 roku na posiedzeniu gabinetu wojennego, któregoczłonkowie zgodzili się, że minister spraw zagranicznych winien podjąć stosowne kroki w celupoinformowania francuskiego rządu o propozycji złożonej przez Jego Zwiątobliwość papieża panuOsbornebwi 34.6 lutego Pacelli ponownie zaprosił Osbornea na audiencję, w środku nocy wysyłając do niego swojegomaestro di camera (pierwszego szambelana) z informacją, że rozmowa odbędzie się jutro w południe, że niemusi być ubrany formalnie, a tym bardziej rozgłaszać, że spotyka się z papieżem.W liście z 7 lutego 35Osborne doniósł Halifaxowi, że spiskowcy ponownie zwrócili się do papieża, lecz odmówił on podania ichnazwisk, informując jedynie, że do spisku należy pewien dobrze znany niemiecki generał.Rozpoczęciewyznaczonej przez Hitlera na luty ofensywy na Zachodzie zostało odłożone ze względu na niepogodę.Tymczasem organizatorzy zamachu stanu nadal szukali potwierdzenia, że w razie brytyjsko-francuskiejinwazji i zawieszenia broni Niemcy unikną rozbioru. Istotne - napisał Osborne - że tym razem proponuje sięnam �demokratyczne, konserwatywne, umiarkowane�, a co ważniejsze, zdecentralizowane i sfederalizowaneNiemcy w granicach z [konferencji w] Monachium 36.W trzystronicowym liście z 17 lutego Halifax zalecił mu przyprzeć Pacellego do muru.Brytyjczycymusieli zapoznać Francuzów ze sprawą, lecz nie mogli zrobić tego na podstawie pomysłów pochodzących znieujawnionych zródeł (.) Jeżeli w tej sprawie ma nastąpić postęp, konieczne jest przedstawieniekonkretnego planu działania, popartego autorytetem 37.List Halifaxa minął się z następnym listem Osbornea, który 16 lutego zabrał jego żonę i syna naspotkanie z papieżem. Na koniec audiencji - napisał Osborne - [Pacelli] odciągnął mnie na bok, aby mipowiedzieć, że niemieckie koła wojskowe, o których wspominałem w poprzednich listach, potwierdziły swójzamiar, to znaczy pragnienie zmiany rządu.Na wiadomość od Pacellego zareagował krótko. Podkreśliłemjedynie - poinformował Halifaxa - że skoro chcą zmienić rząd, to czemu tego nie zrobią [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki