§ Criswell Millie Bez zobowišzań

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Tocię dziwi?Pokręciła głową.- Prawdę mówiąc, nie.Też jestem ciekawa.Tochyba zupełnie normalne.Znamy się od tak dawna.Jack pochylił się, objął ją i pocałował.Ten lekkipocałunek nie wywarł na niej szczególnego wraże�nia.Odetchnęła lżej.- Teraz twoja kolej - rzekł.Samanta ujęła butelkę, zakręciła nią mocno.Butelka zatrzymała się, wskazując dokładnie naJacka, który wcale nie krył zadowolenia, sądząc porozmiarze jego.uśmiechu.Przysunęła się do niego i musnęła go w usta.Jednak tym razem Jack ujął jej twarz w obie dłonie,a pocałunek był inny, nie tak zdawkowy jak tenpierwszy.Całował ją z pasją, namiętnie.Któreśz nich wydało ciche westchnienie, lecz czy to byłJack, czy ona? Sama już nie wiedziała.Instynk�townie czuła, że powinna się cofnąć, powinnaprzestać, bo jeszcze chwila.Jego gorące usta wprawiały ją w uniesienie,Millie Criswell 103mamiły, droczyły się z nią, czarowały.Kosztowałoją wiele wysiłku, by wreszcie się cofnąć.- Hm - uwodzicielskim szeptem zagadnąłJack.- Jesteś zaskakująca.Policzki jej płonęły.- Nie bardzo wiem, co chcesz przez to powie�dzieć.- %7łe cicha woda brzegi rwie, skarbie.Wspania�le całujesz.- Zostawrny już tę głupią zabawę - zaczęła sięwycofywać, bo coraz bardziej czuła wzbierającyw niej niepokój.Jack pokręcił głową.- Nic z tego.Teraz moja kolej.Przełykając ślinę, patrzyła, jak butelka obracasię coraz wolniej i wreszcie zatrzymuje się.Wska�zując na nią.- Chyba mam dziś szczęśliwy dzień.- Jackzgarnął ją w ramiona i pocałował z takim żarem,o jakim tylko czytała w romansach.Bydlak był świetny w łóżku, ale nigdy tak niecałował!Pocałunek zdawał się nie mieć końca.Brakowa�ło jej tchu, nie mogła myśleć.Pokój wirował wokółniej tak samo szybko, jak przed chwilą butelka.- Jack, już wystarczy.Kręci mi się w głowie.- I boję się, dodała w duchu.Bo za bardzo mniebierze.Jack przesunął palcem po jej wargach; ledwie104 Bez zobowiązańzdusiła szaleńczą, dziwaczną pokusę, by złapać goustami.Delikatnie musnął ustami jej ucho.- Jak mam przestać, gdy twoje pocałunki sątakie słodkie? Nie mogę, za bardzo na mniedziałasz.- Znowu odszukał jej usta i całowałgorąco, coraz bardziej namiętnie.Nie mogła sięoprzeć, by oddać pocałunek.Oboje lgnęli dosiebie.- Boże, Samanto, jesteś niesamowita! - Jegodłonie paliły jej skórę, ich dotyk wprawiał w unie�sienie.- Jack - wyszeptała żarliwie głosem pełnymskrywanej tęsknoty.- Samanto, chcę ciebie.Nie mogła teraz myśleć, nie mogła nawetznalezć słów.Mogła jedynie odczuwać.I czuła, żeto, co się dzieje, jest dobre, bardzo dobre.Rozpiął haftki stanika, z zachwytem patrzył najej obnażone ciało.- Jesteś piękna - szeptał.- Prześliczna, jakdojrzała brzoskwinia.- Przywarł do niej ustami.- I jaka słodka.- Znowu obsypywał ją pocałun�kami, a ona z radością poddawała się jego piesz�czotom, przepełniona dojmującą, towarzyszącą jejod tylu lat tęsknotą.I pragnieniem, które tylko onmógł ugasić.- Chcę ciebie, Samanto - wyszeptałjeszcze raz.- Czy ty też mnie pragniesz?- Tak - wykrztusiła wreszcie.- I to bardzo.Czy to możliwe, że mu powiedziała?Millie Criswell 105Próbowała przemówić sobie do rozsądku, opa�miętać się.Są przyjaciółmi, kumplami z dziecińst�wa, nie powinni przekraczać pewnych granic.Jednak gdy ręka Jacka ześlizgnęła się niżej i do�tknęła jej brzucha, przepełniło ją takie pragnienie,że zapomniała o wszystkim.- Jesteś taka delikatna, cudowna.Nawet się nie spostrzegła, jak to się stało, żeoboje już leżeli nadzy.Jack wpatrywał się w niąbłyszczącymi oczami, jak głodomór stojący przeduginającym się stołem.Przesunęła wzrok niżej i coinnego przykuło jej uwagę.Czuła pod palcami napięte mięśnie jego torsu,płaski, wspaniale wyrzezbiony brzuch.Codziennagimnastyka, wszystkie te pompki i brzuszki, zrobi�ły swoje.- Masz piękne piersi - z zachwytem szeptałJack, nie przestając jej pieścić coraz bardziejodważnie, rozpalając ją tak, że marzyła już tylkoo jednym.- Strasznie na mnie działasz, jak jeszcze nikt- wyznał zdyszanym szeptem.Ja też nigdy nie byłam w takim stanie, uświado�miła sobie jak przez mgłę.Oboje nie chcieli już dłużej czekać, nie mogli.Brakowało im tchu, rozbudzone ciała wyrywałysię do siebie, pragnienie domagało się spełnienia.Wśród szeptów, okrzyków i zdyszanych odde�chów, w szaleńczym rytmie wzlatywali gdzieśBez zobowiązań106daleko, w niebyt, gdzie powietrze było tak roz�rzedzone, że już nie dało się oddychać, a przedoczami rozbłyskiwały miliony gwiazd.A potem, spleceni uściskiem, znowu opadli naziemię, rozluznieni i szczęśliwi, wtuleni w swojeobjęcia.Tak pozostali do rana, twarz przy twarzy,serce przy sercu, nie myśląc o tym, co przyniesienadchodzący dzień.ROZDZIAA SI�DMYObudziły go promienie słońca wpadające przezokno.Przymrużył oczy, rozprostował się.I naglepoczuł, że dotyka czegoś ciepłego i miękkiego.Popatrzył w tamtą stronę i znieruchomiał.Jegoramię dotykało piersi śpiącej Samanty.Oczy roz�szerzyły mu się z przerażenia, natychmiast przy�pomniał sobie wydarzenia wczorajszej nocy.- Cholera! - zaklął bezgłośnie.Samanta spałai uśmiechała się, jakby śniło się jej coś bardzomiłego.Była naga.Tylko że to nie był żaden sen,wszystko wydarzyło się naprawdę.Doskonale pa�miętał wypity alkohol, pocałunki.- Cholera!Wstał, założył spodnie i rozmasował sobie kark.Czuł się fatalnie, ból rozsadzał mu czaszkę, miałwrażenie, że głowa mu zaraz eksploduje.Odpowiedzialność za to, co się stało, spadaławyłącznie na niego.Za to, co nigdy nie powinno108 Bez zobowiązańsię stać.Samanta jest jego przyjaciółką, najlep�szym druhem.Tak sobie cenił ich przyjazń.Znają się od lat, wszystko o sobie wiedzą.Nigdygo nie zawiodła, zawsze miał świadomość, żemoże jej zaufać, że może liczyć na jej bezwarun�kowe wsparcie.Samanta to jego prawdziwy przy�jaciel, na dobre i na złe.Jak mógł zaciągnąć ją dołóżka? Już raz została skrzywdzona przez jakiegośłobuza.Przecież nie chciał zachować się jaktamten drań.Zna ją i dobrze wie, że kobieta taka jak ona maokreślone oczekiwania.Marzy o swoim księciuz bajki, szczęśliwej rodzinie, dzieciach.Wpraw�dzie zarzeka się, że tak nie jest, lecz on doskonalewie, że prawda jest inna, że Samanta tylko to sobiewmawia.Będzie wspaniałą żoną dla jakiegoś szczęś�ciarza.Tyle że on nie jest tym mężczyzną!- Samanto, obudz się!- Co? Co się stało? - Nie otwierała oczu.- Idzsobie.Jeszcze jest bardzo wcześnie.Nie chcężadnych bajgli.- Obudz się! Stało się coś okropnego.Nieleżysz w swoim łóżku, jesteśmy w motelu.Spędzi�liśmy razem noc.To na nią podziałało, bo szeroko otworzyłaoczy, popatrzyła na siebie, pisnęła i błyskawicznienaciągnęła na siebie kołdrę.- Ale mnie boli głowa!Millie Criswell 109- Hm.mnie też.Musimy porozmawiać.- Chcesz powiedzieć, że coś się stało, zanimposzliśmy spać? Prawdę mówiąc, ja niczego niepamiętam.- Twoje szczęście - mruknął.Pokręcił głowąi westchnął.- Przespaliśmy się ze sobą, tutaj,w tym łóżku.- Też przypominał sobie raczejniewiele, lecz z tego co pamiętał, było fantastycz�nie.Gdyby jednocześnie nie było to takie opłakanew skutkach.Samanta mocniej zacisnęła palce na kołdrze.Była zmieszana i zaniepokojona.- Ale jak to? Dlaczego? Przecież.nigdy się dotego nie posunęliśmy.- Bo nigdy nie wypiliśmy tyle whisky.Pode�jrzewam, że to przez alkohol tak się zapomnieliś�my [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki