Christine Feehan Mroczny Ksišżę całoć

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.W sypialni by�o ciep�o, pachnia�a naturą - drzewami i �ąką.Raven niechętnie zsunę�a pelerynę z ramion.Zmarsz czy� brwi, kiedy dostrzeg�, że mia�a nasobie tylko jego bia�ą, świeżą koszulę.Chociaż sięga�a jej niemal do kolan, rozcięcia z bokówods�ania�y spory kawa�ek uda, aż do bioder Wygląda�a niezwykle seksownie, gdy tak leża�a zw�osami rozrzuconymi na �óżku.Michai� zaklą� cicho w swoim rodzimym języku; dobrze się sta�o,że wcześniej nie wiedzia�, iż pod peleryną mia�a na sobie tylko jego koszulę.Pewnie rozszarpa�byRomanowowi gard�o.Sama myśl, że Raven zbliża się do m�odego cz�owieka, uśmiecha się doniego, czaruje go tymi swoimi oczami syreny, nachyla g�owę do jego gard�a dotyka go ustami,językiem, zębami.Na samą myśl żo�ądek ścisną� mu się gwa�townie.Przeczesa� d�onią w�osy, odwiesi� pelerynę do szafy i wla� do staroświeckiej miednicy dzban ciep�ejwody.Kiedy już mia� wyobraznię pod kontrolą, móg� spokojnie odpowiedzieć Raven.-Nie, maleńka, po zastanowieniu nie mogę powiedzieć, że by�bym uszczęśliwiony, gdybyś się nanim pożywi�a.-Ale czy nie powinnam coś takiego robić? Karpatiańska kobieta żeruje na niczegoniespodziewających się ludziach.- W g�osie by�o napięcie wywo�ane p�aczem, na który jej sięzbiera�o.Michai� postawi� miednicę przy �óżku.-Raven, próbuję zrozumieć swoje uczucia, a one nie mają najmniejszego sensu.- Zaczą� delikatnieobmywać jej stopy.- Najbardziej ze wszystkiego zależy mi na twoim szczęściu.Ale czuję teżpotrzebę, żeby cię chronić.- Jego d�onie by�y �agodne, a dotyk czu�y, kiedy zmywa� każdąodrobinę ziemi.Pochyli�a g�owę i masowa�a skronie.-Ja wiem, że tak to czujesz, Michai�, i nawet do pewnego stopnia rozumiem twoją potrzebę, alerzecz w tym, że ja zawsze będę sobą.Jestem impulsywna, robię różne rzeczy.Kiedy uznam, żechcę puszczać latawce, zaraz zaczynam to robić.-Dlaczego nie zosta�aś w domu? Prosi�em cię o czas, żebym móg� dojść do siebie, po tym, co sięwydarzy�o; o ma�o nie umar�aś.- Jego g�os brzmia� tak �agodnie, że ledwie hamowa�a �zy.Pog�adzi�a go po w�osach, ból ścisną� ją za gard�o.-Chcia�am wyjść na zewnątrz, na werandę, zażyć świeżego powietrza.O niczym więcej niemyśla�am, ale ta noc jakoś do mnie przemówi�a.Obją� ją gorącym spojrzeniem.-Pope�ni�em b�ąd.Powinienem by� ustawić zapory, żeby cię chroni�y.-Michai�, umiem troszczyć się o siebie.- Wpatrywa�a się w niego, jakby chcia�a zapewnić, że toprawda.Musi jej uwierzyć; nie powinien się o nią martwić.Powstrzyma� uśmiech.By�a zbyt dobra, zawsze przypisywa�a innym co najlepsze.Obją� palcami jejszczup�e kostki nóg.-Raven, w tobie nie ma ani odrobiny z�a, prawda?Zrobi�a oburzoną minę.-Oczywiście, że jest.Nie uśmiechaj się, Michai�, jest.Mogę być niedobra, jeśli sytuacja tegowymaga.Ale jaki to ma związek z naszą rozmową?Pod cienkim jedwabiem koszuli przesuną� d�oń wzd�uż jej żeber.-Mówimy o tym, że mam potrzebę chronienia ciebie, jedynej osoby, która się dla mnie liczy itej, która w innych dostrzega tylko dobro.-Nieprawda.- By�a zszokowana, że on tak w�aśnie myśli.- Wiedzia�am, że Margaret Summersjest nawiedzona.Posuną� d�oń wyżej, pieszcząc miękką pierś od spodu, żeby poczuć w d�oni jej ciężar.Oczy mupociemnia�y, przepe�nione uczuciem.-Broni�aś jej, o ile pamiętam.Swoimi leniwymi pieszczotami drąży� jej zmys�y.To by�o coś więcej niż czysta fizyczność;czu�a go w sobie, czu�a jego uwielbienie, chociaż jednocześnie chcia� ją zmusić, żeby podda�a sięjego woli.Czu�a go w swoim ciele, jak pieści jej myśli, pieści serce.Czu�a, jak jego uczucia do niejrosną i rosną, aż zupe�nie go poch�onę�y.Michai� westchną� cicho.-Nigdy nie dojdę z tobą do �adu, prawda? Masz swoje sposoby, żeby mnie rozbroić.Raven, jestemprzywódcą swojego ludu.Nie mogę na to pozwolić.Nie mam innego wyjścia, tylko uciekać się dorozkazów.Unios�a brwi.-Rozkazów? Uważasz, że będziesz mi wydawać rozkazy?-Jak najbardziej.To jedyne wyjście, jeśli nie chcę być pośmiewiskiem wśród swoich.Chyba żemasz lepszy pomys�.- W g�ębi jego oczu dostrzeg�a śmiech.-To jak mam rozwieść się z tobą?-Bardzo mi przykro, maleńka - powiedzia� spokojnie.- Nie rozumiem tego s�owa.Wyjaśnij mito jakoś po mojemu.-Wiesz doskonale co mam na myśli, mówisz po angielsku lepiej niż ja twoim językiem.W jakisposób życiowi partnerzy się rozstają.Są w separacji.Zrywają ze sobą.Już nie są ze sobą razem.Ta odrobina humoru w g�ębi jego oczu zamieni�a się w rozbawienie.-Nie ma czegoś takiego, a nawet gdyby by�o, Raven.- pochyli� się tak blisko, że oddechemmusną� jej policzek - nigdy bym nie pozwoli� ci odejść.Zrobi�a niewinną minę.D�oń na jej piersi, która pieści�a sutek, utrudnia�a oddychanie.-Chcia�abym tylko ci pomóc.Książęce rody mają w obecnych czasach tak niewiele możliwości.Musisz liczyć się z opinią publiczną.Możesz na mnie polegać, chętnie pomogę ci rozważać takiekwestie.Zaśmia� się cichym, drażniąco męskim śmiechem.-Chyba powinienem cieszyć się, że trafi�a mi się taka bystra życiowa partnerka.- Palcami rozpią�guzik koszuli.%7łeby powiększyć dekolt i móc sięgać dalej i g�ębiej.Raven oddech uwiąz� w gardle.Przecież nie robi� nic takiego, po prostu jej dotyka�, i z takąmi�ością, że czu�a, jak się roztapia.-Michai�, naprawdę staram się zrozumieć twój sposób życia, ale moje serce chyba jeszcze nie umiesię z tym uporać.- Chcia�a być szczera.- Nic nie wiem o waszych prawach ani zwyczajach.Nawetnie wiem, kim tak naprawdę jesteś, kim ja się sta�am.Uważam się za cz�owieka.Przecież nawet woczach Boga i ludzi nie jesteśmy ma�żeństwem.Michai� odrzuci� g�owę i roześmia� się g�ośno, serdecznie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki