[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Nucąc hymn Adórna thalamum tuum, Sion , Dietrich poprowadził rzekę światła przezwczesny poranek, główną ulicą i w górę wzgórza do Zwiętej Katarzyny, gdzie zauważyłklęczącą w wilgotnej trawie obok kościoła Theresię.Kiedy jednak procesja zbliżyła się,wstała i uciekła.Głos Dietricha załamał się i niemal zgubił miejsce w hymnie, ale jaknakazywał zwyczaj, przechodząc przez drzwi kościoła zaśpiewał wers obtulerunt pro eoDomino .Pózniej tego dnia odległe jodłowanie ze strażnicy przy drodze na Oberreidzasygnalizowało zbliżanie się jezdzca.Na prośbę Manfreda Krenkowie ukryli się i nie wyszliz ukrycia, dopóki godzinę pózniej jezdziec, goniec biskupa Strasburga, nie odjechał naświeżym koniu.Bertold wzywał panów z Alzacji i Bryzgowii na spotkanie w Benfeld, gdzie mielinaradzić się nad zamieszkami w Szwajcarii.- Nie będzie mnie tydzień albo i dłużej - powiedział Manfred wezwanym do saliministeria les.- Zbyt wielu będzie tam szlachetnie urodzonych, żeby spodziewać się czegośkrótszego.Wyznaczywszy rycerza Thierry go burgvogtem pod swoją nieobecność i wysławszyBertrama Unterbauma do Szwajcarii, żeby przyniósł stamtąd sprawozdanie, Manfredwyruszył nazajutrz ze świtą.Po jego odjezdzie we wsi szalały plotki.Mówiono, że w listopadzie w Bernie spalonona stosie kilku %7łydów za zatruwanie studni i napisano do miast cesarskich, żeby zrobiły z nimi to samo.Strasburg i Freiburg nie zrobiły nic, ale w Bazylei lud wywołał zamieszki ichoć rada miejska wygnała z miasta najbardziej niesławnych pogromców %7łydów,mieszczanie zmusili rajców do zamknięcia %7łydów w areszcie na wyspie pośród Renu.Dietrich skarżył się tym, którzy zgromadzili się w chacie Walpurgi Honig, żeby napićsię jej piwa z miodu i pszenicy.- Papież nakazał nam szanować osoby i własność %7łydów.Nie było powodu do takiegopotraktowania.Zaraza nawet nie dotarła do Szwajcarii.Przeszła przez Francję i dalej doAnglii.- Może dlatego - zasugerował Everard - że szybkie działanie Berneńczyków odstraszyłotrucicieli.Powiadano, że w Bernie naprawdę znaleziono truciznę.Everard usłyszał to odGunthera, który podsłuchał biskupiego gońca.Mieszaninę z pająków, żab i skóry bazyliszkazaszyto w cienkie skórzane torby, które rabbi Peyret z Chambery dał kupcowi jedwabnemuAgimetowi, żeby wrzucił je do studni w Wenecji i Italii.Gdyby w drodze powrotnej go niezłapano, mógł zrobić to samo w Szwajcarii.Dietrich zaprotestował.- Jego Zwiątobliwość napisał, że %7łydzi nie mogą roznosić zarazy, ponieważ sami teżumierają.Everard stukał się palcem w bok nosa.- Ale nie tak wielu jak nas, co? A dlaczego myślicie? Ponieważ kiedy się modlą, kiwająsię w górę i w dół? Ponieważ wietrzą pościel w każdy piątek? Poza tym kabaliści gardząresztą %7łydów tak samo jak nami.Są skryci jak mularze i nie pozwalają innym %7łydom badaćswoich tajemnych pism.A tajemne pisma mogły być czymkolwiek.Diabelskimi zaklęciami.Przepisami natruciznę.Czymkolwiek.Klaus powiedział:- Powinniśmy ustawić straż wokół naszej studni.- Maier - powiedział Gregor.- U nas nie ma %7łydów.- Ale są oni - Klaus wskazał Hansa, który choć nie pił piwa, przykucnął z nimi dlarozmowy.- Nie dawniej jak wczoraj widziałem tego, którego wołają Zachariasz, jak stał przystudni.Gregor parsknął:- Czy ty słyszysz, co wygadujesz, człowieku? Stał przy studni? Niczego nigdy nie ustalono, kiedy mężczyzni narzekali nad kuflem piwa.Hanspowiedział pózniej:- Rozumiem teraz, jak martwiąc się ludzie potrafią wprawić się we wzburzenie.- Podalszym namyśle dodał: - Gdyby spróbowali wygnać Krenków tak jak %7łydów, nie mogęodpowiadać za wynik.W dzień Zwiętej Agaty, Dietrich odprawiał mszę sam.Musiał modlić się o chorych ichromych.Walpurgę Honig kopnął jej muł.Starszy syn Gregora, Karl, leżał z gorączką
[ Pobierz całość w formacie PDF ]