[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Komunikuje swoim słuchaczom: Jestem przekonany o słuszności tego, co mówię".Postawę pełnej akceptacji treści wypowiedzi trudniej mu zakomunikować w prasie, gdzie nie może używać takich środków jak intonacja czygestykulacja.Fakt, że jest reprezentantem firmy, a więc swego rodzaju funkcjonariuszem, określa formy jego zachowania, nadając mu wymiar oficjalności, niezależnie od tego, jakimargines swobody bycia i wyrażania poglądów zarezerwował sobie we własnej roli".Rzecznik, jeśli jest byłym dziennikarzem lub osobą, która wie, w jaki sposób funkcjonująmedia, przygotowywując się do wywiadu, będzie brał poduwagę, że podczas rozmowy na obie strony dialogu działająsilne czynniki psychiczne, stymulując je i blokując zarazem. 190Wypowiedzi medialne rzecznika to -jak wiadomo -prezentacja nie tyle własnych poglądów, ile opinii osób czyteż instytucji, które reprezentuje.Dlatego istotne jest uzasadnianie słuszności wypowiadanych przez niego sądów.Stosowanie perswazyjnej formy wypowiedzi poprzez przytaczanie opinii przeciwstawnych wobec własnego stanowiska jest często efektywne, bowiem stwarza wrażenie, iżkonfrontacja ze stanowiskiem przeciwnym nie peszy rzecznika - zwiększa więc zaufanie do jego wypowiedzi.Wypowiadany tekst (zarówno w prasie, jak i w radiuczy telewizji) w zależności od potrzeb i sytuacji może przybrać różne formy, a rzecznik musi zastanowić się, jaka będzie najwłaściwsza.Może zaproponować ujęcie danegoujęcietematu tylko prezentujące, interpretujące albo polemiczne,tematuczy też apelatywne.Wprawdzie niektóre z nich (jak na przykład polemika i interpretacja tematu) mogą ze sobą ściślesię wiązać, ale rzecznik musi pamiętać, że dominacja któregoś z nich, czy też kolejność zastosowanych zapożyczeńz różnych stylów w strukturze przekazywanego prasie tekstu decydują o tym, czy spełni on zamierzoną rolę.Polemiką, często przydatną rzecznikowi, nie można się np.posługiwać w sposób właściwy paszkwilowi, nie może onaszacunekzatem zniesławiać czy też obrażać osoby lub instytucji,dla konkurencjinawet jeśli są to podmioty konkurencyjne.Chociaż wywiad może być traktowany przez rzecznikajako sprawdzony gatunek informacyjny, często musi on wysyłać prasie doniesienia, które trudno zawrzeć w wywiadzie,dlatego posługuje się wieloma innymi gatunkami dziennikarskimi.Każdą z tych form wypowiedzi opiszemy osobno.3.3.Gatunki dziennikarskie uprawianeprzez rzecznika prasowegowzmianka Wzmianka jest najmniejszym gatunkiem informacyjnym.Zawiera powiadomienie o pojedynczym fakcie, wydarzeniu lub procesie.Najczęściej jest składnikiem jakiejś 191większej publikacji, np.przeglądu wydarzeń, kroniki itd.;odpowiada na pytania: kto, co i gdzie.Może stać się dladziennikarza zachętą do poszerzenia informacji o wzmiankowanym wydarzeniu.Notatka jest odmianą wzmianki wzbogaconą o dodat notatkakowe szczegóły.Jej cechą charaktery styczną jest statycznewyliczanie tych faktów.Rzecznik prasowy najczęściej przygotowuje notatki prasowe i depesze informacyjne.Informacje i notatki są krótkimi tekstami dotyczącymi sprawaktualnych, bieżących wydarzeń.Zazwyczaj wysyłane sąfaksem do tych redakcji, z którymi rzecznik współpracuje,a tam korzysta się z nich w zależności od potrzeb.Ważnejest, aby wysyłana informacja zawierała wyrazne dane, ktoją przekazuje.Redakcja ma bowiem obowiązek uwiarygodnić informację.Czasem zachodzi konieczność, aby ją poszerzyć i ukonkretnić.Bywa, że dobrze zredagowana informacja staje się zaczątkiem większej formy (reportażu,wywiadu).Zdarza się również - chociaż ze względu na wymogi warsztatu dziennikarskiego i rzetelność trudno to pochwalić - że informacje otrzymywane od stałych dostawców" są publikowane niemal bez korekty.sprawozdanieSprawozdanie służy do przedstawiania zdarzeń o charakterze procesualnym, dynamicznym.Obowiązuje tutaj reguła chronologicznego następstwa zdarzeń, którego w zasadzie nie wolno zmienić - w zasadzie", gdyż ujawnieniefinału jakiegoś procesu na początku można niekiedy potraktować jako otwarcie" sprawozdania, co może zwiększyćjego atrakcyjność.Informacje o charakterze sprawozdawczym najczęściej są przez rzecznika faksowane do redakcji.To, w jaki sposób redakcja spożytkuje te informacje,zależy od dociekliwości pracującym tam dziennikarzy.Nieco inną funkcję spełniają komentarz czy dyskusja.komentarzSą to bowiem wypowiedzi już na konkretny temat, z wyrazdyskusjanym zaznaczeniem własnego poglądu na daną kwestię.Można się w nich posługiwać zróżnicowanymi środkami oddziaływania na czytelnika i w ten sposób kształtować opiniępubliczną bądz też postawy społeczne.Te formy wypowie- dzi w przeciwieństwie do poprzednich nie tyle przedstawiająrzeczywistość, co ją interpretują, autorzy stawiają w nichdiagnozy, formułują hipotezy, wyciągają wnioski z odpowiednio dobranych faktów, a także zgłaszają postulaty.Komentarz jest wypowiedzią o najwyższym stopniuaktualności i silnie zarysowanym stanowisku autorów.Dominuje w nim funkcja perswazyjna, Chodzi w nim o przekazanie odbiorcom pewnej interpretacji faktów, czyli o ichukierunkowane oświetlenie.Komentarz powinien być jednoznaczny we wszystkich płaszczyznach.Odbiorca niemoże mieć wątpliwości, jakie stanowisko jest w nim reprezentowane.Wszelkie niejasności, otwarte pytania, metafory są niewskazane
[ Pobierz całość w formacie PDF ]