[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Usta twoje koralowe,A zęby szczere perłowe;Szyja pełna, okazała,Piersi jawne, ręka biała.Serce mi zakwitnie prawiePrzy twej przyjemnej rozprawie;A kiedy cię pocałuję,Trzy dni w gębie cukier czuję.W tańcuś jak jedna bogini,A co się skutniejszą czyni:Nie masz w tobie nic hardości,Co więc rzadko przy gładkości.Tymeś ludziom wszytkim miłaI mnieś wiecznie zniewoliła;Przeto cię me głośne stronyBędą sławić na wsze strony.Panna XIIWsi spokojna, wsi wesoła,Który głos twej chwale zdoła?Kto twe wczasy, kto pożytkiMoże wspomnieć za raz wszytki?Człowiek w twej pieczy uczciwieBez wszelakiej lichwy żywie;Pobożne jego staranieI bezpieczne nabywanie.Inszy się ciągną przy dworzeAlbo żeglują przez morze,Gdzie człowieka wicher pędzi,A śmierć bliżej niż na piędzi.Najdziesz, kto w płat język dawa,A radę na funt przedawa,Krwią drudzy zysk oblewają,Gardła na to odważają.Oracz pługiem zarznie w ziemię;Stąd i siebie, i swe plemię,Stąd roczną czeladź i wszytekOpatruje swój dobytek.Jemu sady obradzają,Jemu pszczoły miód dawają;Nań przychodzi z owiec wełnaI zagroda jagniąt pełna.On łąki, on pola kosi,A do gumna wszytko nosi.Skoro też siew odprawiemy,Komin wkoło obsiędziemy.Tam już pieśni rozmaiteTam będą gadki pokryteTam trefne plęsy z ukłony,Tam cenar, [tam] i goniony.A gospodarz wziąwszy siatkęIdzie mrokiem na usadkęAlbo sidła stawia w lesie;Jednak zawżdy co przyniesie.W rzece ma gęste więcierze,Czasem wędą ryby bierze;A rozliczni ptacy wkołoOzywają się wesoło.Stada igrają przy wodzie,A sam pasterz, siedząc w chłodzie,Gra w piszczałkę proste pieśni;A faunowie skaczą leśni.Zatym sprzętna gospodyniO wieczerzej pilność czyni,Mając doma ten dostatek,Że się obejdzie bez jatek.Ona sama bydło liczy,Kiedy z pola idąc ryczy,Ona i spuszczać pomoże;Męża wzmaga, jako może.A niedorośli wnukowie,Chyląc się ku starszej głowie,Wykną przestawać na male,Wstyd i cnotę chować w cale.Dzień tu, ale jasne zorzeZapadłyby znowu w morze,Niżby mój głos wyrzekł wszytkiWieśne wczasy i pożytki
[ Pobierz całość w formacie PDF ]