albert potocki

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.8 pazdziernika [1862]Turyn.1.Spory tłum mieszkańców powitał księcia Napoleona na stacji koleigenueńskiej ogłuszającym śmiechem i gwizdem.W czasie koncertuwieczornego na rynku król z całą rodziną i świtą znajdował się u okna.Ludwznosił entuzjastyczne okrzyki; w pewnej chwili w tłumie rozległ siępojedynczy okrzyk: vive le Prince Napol�on! Lecz w tej samej chwili zróżnych miejsc rozległy się ogłuszające gwizdy.W pewnych miejscachrozległy się krzyki: vive Garibaldi! Przy tych słowach król spuścił głowę.2.Za powieszonych w Warszawie (zamachowców) odprawiono nabo-żeństwo żałobne, w czasie którego każdy ofiarowywał, ile mógł zebrano170 fr.3.Z Turynu część osób wyjechała do Polski, inni wyjadą w lutym, abyprzygotowywać powstanie.Najważniejsi z nich Bogusławski, Pietruszek,Kamiński, Janicki, Fabiani, Koniecko i Wyrwicz; około 10 osób.Uczyli siękonnej jazdy, strzelania do celu i fechtunku.Według najnowszychinformacji przywódca ich ujęty został we wrześniu w Pescaro, znalezionoprzy nim instrukcje, plany i papiery, przewieziono go do Wenecji, gdzieobecnie znajduje się pod nadzorem.4.Pańskie polecenie dotyczące zniszczenia partii Mierosławskiegowykonywane jest w miarę możliwości.Kapitan Janowicz, który ma tutajznaczne wpływy, przeszedł na naszą stronę i jemu zawdzięczamy fakt, iżSurmacki, osobnik z otoczenia Mierosławskiego, nie tylko upokorzyłrzekomego dyktatora, lecz również całą jego partię pozostawił bez chleba.Proszę Pana o przysłanie nowej instrukcji i dwóch broszur wydrukowanychw Poznaniu przeciwko Mierosławskiemu zrobimy wszystko, co w naszejmocy.Lubomirski poparł intrygi Mierosławskiego z powodu pieniędzy, wsierpniu bowiem pożyczył on od niego 35 000 franków, których nie zwrócimu nigdy.5.Ogółem w Turynie przebywa ponad 120 emigrantów polskich, prawiewszyscy otrzymują zapomogi od rządu, część zaś od komitetu.Jednakże donowego roku zasoby komitetów wyczerpią się zupełnie to rzecz pewna.Nie wiadomo, czy od nowego roku rządowe zapomogi zostanązatwierdzone.Między innymi zawiadamiam Pana, iż do Turynu przybyło trzech zbiegówz Syberii: dwóch młodych ludzi z wydziału medycyny (jeden z nichprzyjechał dwa miesiące, drugi miesiąc temu), uciekli oni w drodze nazesłanie, jeden z nich był niedaleko Tobolska.Trzecimjest staruszek (Mazur), który w roku 1827 zaciągnął się jako ochotnik doszóstego liniowego pułku piechoty, uczestniczył w rewolucji 1831 roku, byłna emigracji i służył w Legii Cudzoziemskiej, przebywał 9 miesięcy wHiszpanii pod dowództwem Bema, następnie walczył w Afryce w roku 1848przybył do Krakowa, a po bombardowaniu Lwowa uciekł na Węgry, służyłpod dowództwem Dembińskiego i Rembowskiego, został ranny i dostał siędo niewoli rosyjskiej, tam przyznał się do wszystkiego i przewieziony zostałdo Warszawy.Porucznik żandarmerii %7łuczkowski spostrzegł, iżporozumiewa się on przez ścianę z innymi więzniami i dostawił go dopułkownika Leichta, który chciał go uderzyć, jednakże więzień zatrzymałrękę pułkownika i wskazał na portret Mikołaja I.Uniknął tym sposobemciosu.Leichte podarł jego dymisję otrzymaną z Legii Cudzoziemskiej ioświadczył: Znajdziemy ci lepsze miejsce." Wkrótce wysłano go naSyberię; przebywał tam razem z Gustawem Ehrenbergiem, a w końcupostanowił uciec z Irkucka.Za pierwszym razem dotarł do Tobolska, zostałschwytany, przyznał się do wszystkiego i skazano go na 60 pałek,napiętnowano na prawej ręce i odesłano z powrotem pod ścisłą strażą.Podrodze ranili go pijani żołnierze i chorego przywiezli do Irkucka.Przebywałtam całą zimę, zdobył paszport do Kalisza za 20 rubli, które zapłaciłPolakowi, urzędnikowi rosyjskiemu służącemu tam 25 lat, nazwiska jegozapomniałem, a 8 rubli zapłacił %7łydowi za pieczęć na paszporcie.Na wiosnęw rosyjskim ubraniu wyruszył w drogę, przebył ją pieszo w ciągu 17miesięcy i 9 dni, dotarł do Warszawy, odwiedził jedynie Dobrycza, z którymrazem siedział, jednakże nie zastał go w domu, zatrzymał się tam dwiegodziny i wyruszył do Częstochowy, cały czas pieszo, wreszcie przybył doKopkowa, gdzie odnalazł znajomego, który dał mu ubranie i pieniądze, istamtąd pojechał koleją do Turynu.Ma on obecnie 55 lat, niewysokiegowzrostu, szczupły, twarz typowa, znany jest tu pod nazwiskiem JózefaKosińskiego, prawdziwe jego nazwisko Słotwiński.Pochodzi z kółśrednio zamożnych, wykształcenie ma niewielkie, lecz obdarzony jestzdrowym rozsądkiem.(Posyłam Panu Il Diritto", Il Tischetto", Rigoletto" [.] i amnestięGaribaldiego.)Osiecki nie powróci już.Paryż, 10 pazdziernika 1862Jaśnie Wielmożny i Aaskawy PanieJuliuszu Ludwikowiczu [Tęgoborski]!Mam zaszczyt powiadomić Pana, że A.Butkowski, który zamierzałprzyjechać do Petersburga w celu załatwienia pewnych spraw wobecJego pragnienia i obietnicy, że gorliwie zajmie się sprawami, pozostaje wParyżu.Postaram się użyć wszystkich sił, aby uczynić zeńpożytecznego człowieka.Sprawy moje rozwijają się pomyślnie.Listy iprzesyłki wysłane zostały wczoraj do Warszawy.Jaśnie Wielmożnego i Aaskawego PanaPokorny sługa BałaszewiczTuryn, 15 pazdziernika 1862List naszego agenta z Włoch: Powiadamiam Pana o stanie, w jakim znajduje się szkoła polska wTurynie.Mierosławszczycy (partia Mierosław[skiego]) do chwili obecnejnie otrzymali płacy od swego mecenasa.Surmacki powiadomił o tym rząd iRatazzi oświadczył, że jeżeli do 16 pazdziernika nie otrzymają należnego imwynagrodzenia wszystkich ich usunie i wyśle z Turynu [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki