[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Mając w pamięci ustaleniatam poczynione, opracowali technikę, która wytworzyła w klasie poczucie wzajemnejzależności, a mianowicie stworzono takie sytuacje, w których dzieci należące do różnychrasowych i etnicznych grup zmierzały do osiągnięcia wspólnych celów.Nazwali torozwiązanie klasą mieszaną, ponieważ przypominała układanie łamigłówek (Aronson,Stephan, Sikes, Blaney, Snapp, 1978; Aronson, Bridgeman, 1979; Aronson, Gonzales, 1988;Aronson, Thibodeau,1992).klasa mieszana: takie zorganizowanie miejsc w klasie, by sprzyjało redukowaniu uprzedzeń ipodnosiło samoocenę dzieci, poprzez umieszczenie ich w małych, zdesegregowanych grupach i spowodowanie, by każde dziecko w grupie musiało polegać na pozostałych, chcąc nauczyćsię bieżącego materiału i dobrze funkcjonować w klasiePolegało to na tym, że uczniów połączono w sześcioosobowe grupy.Każda lekcja zostałapodzielona na sześć fragmentów, każdy zaś uczeń otrzymał do opracowania jeden z nich.Więc gdy uczą się o życiu Eleanor Roosevelt, to jej biografia zostaje podzielona na sześćczęści.Każdy dysponuje unikatową, ale i niezbędną częścią informacji, która jak fragmentyukładanki musi zostać złożona razem, by poznać cały obraz.Uczeń musi się nauczyć swegofragmentu, a następnie przekazać tę wiedzę pozostałym członkom swej grupy którzy niemają dostępu do jego materiałów.Tak więc, jeżeli Debbię chcę dobrze zdać nadchodząceegzaminy z życia Eleanor Roosevelt, to musi uważnie wysłuchać Carlosa (który opisuje jejdziewczęce lata), Natalię (która mówi o pobycie Roosevelt w Białym Domu) i tak dalej.Odmiennie niż w tradycyjnej klasie, gdzie uczniowie rywalizują ze sobą, klasą mieszanawymusza poleganie na sobie.Gdyby w tradycyjnej klasie Carlos z powodu lęku iskrępowania miał trudności z przekazaniem informacji, to inni uczniowie mogliby gozlekceważyć (a nawet zmusić do milczenia) w zapale wykazania przed nauczycielem, jacy onisą mądrzy.Natomiast gdyby Carlos miał takie trudności w klasie mieszanej, to w najlepiejpojętym interesie uczących się byłoby być cierpliwym, zachęcać, a nawet zadawać przyjazne,sondujące pytania ułatwiające Carlosowi przekazanie wiedzy, którą posiądą.Dziękiprocesowi mieszania dzieci zaczynają zwracać na siebie większą uwagę i okazywać innymszacunek.Jak można oczekiwać, dziecko takie jak Carlos zareagowałoby na podobnetraktowanie odprężeniem, a jednocześnie zwiększonym zaangażowaniem; niewątpliwiepolepszyłoby swoją zdolność porozumiewania się.I rzeczywiście, po kilku tygodniachuczniowie byli pod wrażeniem tego, że Carlos okazał się znacznie mądrzejszy, niżpoczątkowo sądzili.Nawet go polubili.Carlos zaczął znajdować przyjemność w chodzeniu doszkoły i spostrzegać anglosaskich uczniów ze swej grupy nie jako dręczycieli, lecz jakoudzielających pomocy i poczuwających się do odpowiedzialności kolegów z zespołu.Cowięcej, gdy Carlos czuł się coraz lepiej w klasie i miał do siebie większe zaufanie, zaczął sięteż lepiej uczyć.Ucząc się coraz lepiej, podwyższał swą samoocenę.Zaklęty krąg zostałprzerwany; czynniki, które powodowały spadanie po równi pochyłej, uległy zmianie spirala zaczęła się kierować ku górze.Oficjalne dane, które zebrał Aronson wraz kolegami wtoku owego eksperymentu, były jednoznaczne i zastanawiające.W porównaniu z uczniami wklasach tradycyjnych, u uczniów w klasach mieszanych nastąpił spadek uprzedzeń istereotypizacji, a zarazem wzrost sympatii do członków swej grupy, zarówno w obrębiegranic etnicznych, jak i ponad tymi granicami.Co więcej, uczniowie z klas mieszanych lepiejzdawali egzaminy i osiągnęli znaczniejszy wzrost samooceny niż u dzieci z klas tradycyjnych.Dzieci z klas mieszanych wykazywały daleko większą sympatię wobec szkoły aniżeli ichkoledzy z klas tradycyjnych
[ Pobierz całość w formacie PDF ]