Karpińska Anna Za jakie grzechy

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Wyciągnęłam rękę na pożegnanie.Czy mi się wydawało, czy chciał jeszcze coś dodać?Wizja spędzenia wieczoru z Tomaszem, choćby i przez ścianę, nie była zachęcająca.A ten tutaj? Nie nosi obrączki i jest bardzo miły&Szybko ustawiłam się do pionu.%7ładnych romansów w firmie, żadnych komplikacji!Odsunęłam od siebie myśl, by przejść z panem Marcinem na ty. Bardzo panu dziękuję.Pomógł mi pan.Cieszę się na przyszłą współpracę. Ja również. Delikatnie uścisnął moją dłoń, spoglądając głęboko w oczy. Gdybypani czegoś potrzebowała& Tak, wiem powiedziałam.Może zbyt szybko. Będę pamiętać. Moniko! , wystukałam na klawiaturze komputera, gdy tylko znalazłam się w gabineciewujka, w którym na szczęście nie zastałam Tomasza. Poznaję firmę i coraz bardziej mi siępodoba.Inny świat.Czy ty wiesz, ile etykiet schodzi z maszyny na minutę? Szok! Chyba mamochotę na oddech od grzebania się w ludzkich duszach i zwekslowanie w stronę biznesu!Jestem kompletną ignorantką, ale się nauczę.Znalazłam przewodnika Marcina.Nie ma mowy,żeby Tomasz odebrał mi firmę, choć ma na to ochotę.Czeka mnie ciężka rozmowa wieczorem,trzymaj kciuki.Cieszyłam się, że wujek zostawił mi połowę drukarni, a teraz zaczynam sięzastanawiać, dlaczego tylko połowę?! Ja chcę całą! Czuję, że dałabym radę.Wiesz, co to jest�widłak� albo �fotopolimery�? No właśnie, a ja już wiem! Zdaję sobie sprawę, że to dopieropoczątek, natomiast z pewnością nie koniec.Nie przyjadę na weekend, bo zamierzam poznaćksięgowość �Anieldruku�.Już widzę, jak pukasz się w czoło.Wiem, nie mam o tym pojęcia,ale nawet rzucając laickim okiem, można coś zobaczyć, no nie? Muszę sobie radzić, bo opróczMarcina nikt mi nie pomoże.Już to widzę.Tomasz jest zdeterminowany i skupionyna własnych planach.Muszę wiedzieć cokolwiek, żeby nie dać mu się wymanewrować.Przyjadę w tygodniu, ale zaraz wracam do Zastawna.Kiedy tylko Tomasz się wyniesie,choćby na chwilę, zapraszam cię na lokalnego bełta.Nie kupiłam jeszcze, wybierzemyi spróbujemy razem.Gruszkówka jakaś czy coś podobnego& Następnego dnia zapewnionyi ból głowy, i wspaniały widok z mojego pokoju na domek na drzewie.A swoją drogączeka mnie sprzątanie rzeczy po wujostwie.Aż się tego boję.Poleją się łzy.Na razie cześć i odezwij się, pliz.%7łyczenia dla Michaśki, bo ona chyba kończy jutroroczek? Przepraszam, zupełnie zapomniałam.Wynagrodzę to mojej chrześnicy, kiedy wrócę.Ucałuj rozdarciucha ode mnie.Dobrego urodzinowego tortu i żeby udało jej się za pierwszymrazem zdmuchnąć świeczkę! Całus, Mon.A.. Przepraszam, że przeszkadzam& Sekretarka wkroczyła do biura, w chwili gdykończyłam pisać ostatnie słowa. Ale na zewnątrz czeka pani mama.Mam wpuścić?Zanim zdążyłam odpowiedzieć, mama utorowała sobie drogę. Co się tutaj dzieje! zagrzmiała. Jeszcze na dobre nie przejęłaś spadku, a ja już niemam prawa się do ciebie dostać! wysapała, rozsiadając się w fotelu.Rozluzniła apaszkępod szyją gestem osoby mającej nagły atak duszności.Zerwałam się z miejsca, niczym dyrektor Kowalewski na widok Tomasza. Nie wydawałam żadnych dyspozycji sekretarce, naprawdę zaczęłam się tłumaczyć.Widać tak została nauczona.A w ogóle to dzień dobry.Zamówić ci coś do picia? Daj mi wody! Zdenerwowałam się.Nietrudno było się domyślić, że nie przyjechała towarzysko.Obserwując, jak z impetemzdejmuje płaszcz, nie pozwalając sobie pomóc, jak przygładza włosy, starannie układa torebkęna sąsiednim fotelu i wykonuje szereg gestów świadczących o zle skrywanej złości,spodziewałam się reprymendy.A już co najmniej rozmowy uświadamiającej.%7łeby zyskaćna czasie, powoli nalewałam jej do szklanki niegazowaną wodę (za gazowaną dostałabymburę; mama jej nie pijała).Otworzyłam okno, zamknęłam klapę laptopa, wyszłam, bypoinstruować sekretarkę, że chwilowo nie ma mnie dla nikogo [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki