King Stephen Dallas '63

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wreszcie Marina nie wytrzymała.Wstała i podeszła doteściowej.Marguerite uciekła od niej, przyciskając dziecko do piersi.Słyszałem stukaniewielkich białych chodaków.Marina poszła za nią.Marguerite, może uznając, że postawiła naswoim, w końcu oddała dziecko.Wskazała na Lee, po czym zwróciła się do Mariny swoimdonośnym głosem nauczycielki angielskiego:- Przybrał na wadze.kiedyście u mnie mieszkali.bo gotowałam mu.wszystko, coLUBI.ale nadal jest ZA.CHUDY!Marina patrzyła na nią znad czubka głowy dziecka.Marguerite przewróciła oczami zezniecierpliwieniem albo z czystą odrazą i zbliżyła twarz do twarzy Mariny.Krzywa Lampa zPizy była włączona i światło ślizgało się po szkłach kocich okularów Marguerite.- R�B MU.TO CO LUBI! %7łADNEJ.KWAZNEJ.ZMIETANY! %7łADNEGO.JOGURTU! JEST.ZA.CHUDY!- Chuu-dy - powtórzyła Marina z powątpiewaniem.June, bezpieczna w ramionachmatki, powoli się uspokajała, jej płacz przechodził w mokrą czkawkę.- Tak! - powiedziała Marguerite.Odwróciła się gwałtownie do Lee.- Napraw tenschodek!Z tymi słowy wyszła, zatrzymując się tylko po to, by cmoknąć wnuczkę w głowę.Kiedy ruszyła z powrotem na przystanek, uśmiechała się.Wyglądała, jakby ubyło jej lat.8Nazajutrz po tym, jak Marguerite przyniosła domek dla lalek, wstałem o szóstej rano.Wyjrzałem przez szczelinę między zasłonami, nawet o tym nie myśląc - szpiegowaniesąsiadów z naprzeciwka weszło mi w nawyk.Marina siedziała na krześle ogrodowym i paliłapapierosa.Była w różowej piżamie z rayonu, o wiele na nią za dużej.Miała podbite oko, góręod piżamy znaczyły plamy krwi.Paliła niespiesznie, zaciągając się głęboko i patrząc pustymwzrokiem przed siebie.Po jakimś czasie wróciła do środka i zrobiła śniadanie.Niedługo potem Lee wyszedł zsypialni i zjadł.Nie patrzył na nią.Czytał książkę.9 Ten, jak mu tam, Gregory podesłał nam kilka kuponów do Shop-Rite , powiedziałmatce Lee, może chcąc wyjaśnić, skąd wziął mięso na gulasz, a może tylko po to, by jąpoinformować, że on i Marina nie są w Fort Worth sami, mają przyjaciół.Wydawało się, żemamoczka nie zwróciła na to uwagi, ale ja owszem.Peter Gregory był pierwszym ogniwemw łańcuszku, który doprowadzi George'a DeMohrenschildta na Mercedes Street.Podobnie jak DeMohrenschildt, Gregory był emigrantem z Rosji i pracował w branżynaftowej.Pochodził z Syberii i raz w tygodniu dawał lekcje rosyjskiego w bibliotece w FortWorth.Na wieść o tym Lee zgłosił się do niego i spytał, czy mógłby dostać pracę jakotłumacz.Gregory przeegzaminował go i orzekł, że jego rosyjski jest znośny.Tym, co taknaprawdę interesowało Gregory'ego - co interesowało wszystkich emigrantów, jak zapewnesądził Lee - była Marina z domu Prusakowa, dziewczyna z Mińska, która jakimś cudemwyrwała się ze szponów rosyjskiego niedzwiedzia po to tylko, by wpaść w łapyamerykańskiego gbura.Lee nie dostał tej pracy; zamiast niego Gregory zatrudnił Marinę - jako korepetytorkęrosyjskiego dla jego syna, Paula.Oswaldowie rozpaczliwie potrzebowali tych pieniędzy.DlaLee był to zarazem kolejny policzek.Marina dwa razy w tygodniu uczyła bogatego dzieciaka,gdy on sam był skazany na składanie drzwi zabezpieczających przed wichurą.Tego samego ranka, kiedy obserwowałem Marinę palącą papierosa na ganku, PaulGregory, przystojny, mniej więcej w wieku Mariny, przyjechał nowiutkim buickiem.Zapukałi otworzyła Marina o twarzy pokrytej grubą warstwą makijażu, na której widok przypomniałami się Bobbi Jill.Albo z uwagi na zaborczość Lee, albo przez wzgląd na wpojone jej wrodzinnym kraju zasady przyzwoitości udzieliła mu lekcji na ganku.Trwało to półtorejgodziny.June leżała między nimi na kocyku, a kiedy płakała, oboje na zmianę trzymali ją narękach.Urocza scenka, choć pan Oswald zapewne byłby innego zdania.Koło południa przyjechał ojciec Paula.Zatrzymał się za buickiem.Byli z nim dwajmężczyzni i dwie kobiety.Przynieśli zakupy.Starszy Gregory uściskał syna, po czympocałował Marinę w policzek (ten nieopuchnięty).Długo rozmawiali po rosyjsku.MłodszyGregory był zagubiony, za to Marina się odnalazła; rozświetliła się jak neon.Zaprosiła ich dośrodka.Wkrótce już siedzieli w dużym pokoju, pili mrożoną herbatę i rozmawiali.DłonieMariny trzepotały jak podniecone ptaki.June przechodziła z rąk do rąk i z kolan na kolana.Byłem zafascynowany.Społeczność emigrantów rosyjskich znalazła młodziutkąkobietę, która zostanie ich ulubienicą.Jakże mogłoby być inaczej? Była młoda, była obca wobcym kraju, była piękna.Oczywiście, traf chciał, że owa piękność była poślubiona bestii -ponuremu młodemu Amerykaninowi, który ją bił (to zle) i żarliwie wierzył w system, który cidobrze usytuowani ludzie równie żarliwie odrzucili (to dużo gorzej).Mimo to Lee miał przyjmować dostarczane przez nich zakupy, z rzadka tylkowybuchając złością, kiedy zaś przywozili meble - nowe łóżko, jaskraworóżowe łóżeczko dladziecka - je też brał.Liczył, że Rosjanie wydobędą go z dołka.Nie lubił ich jednak i kiedy wlistopadzie sześćdziesiątego drugiego roku przeniósł się z rodziną do Dallas, musiał wiedzieć,że jego uczucia były z całego serca odwzajemnione.Dlaczego właściwie mieliby go lubić? -zastanawiał się na pewno.On był ideologicznie czysty.Oni byli tchórzami, którzy porzuciliMatkę Rosję, gdy w czterdziestym trzecim była na kolanach, którzy lizali Niemcom buty, apo wojnie uciekli do Stanów i szybko nawrócili się na amerykański styl życia.który dlaOswalda oznaczał potrząsający szablą, ciemiężący mniejszości, wyzyskujący robotnikówkryptofaszyzm.Część tych faktów znałem z notatek Ala.Większość widziałem na scenie po drugiejstronie ulicy albo wydedukowałem z jedynej istotnej rozmowy, którą pluskwa w lampiewychwyciła i nagrała.10Wieczorem dwudziestego piątego sierpnia, w sobotę, Marina wystroiła się w ładnąniebieską sukienkę i wsadziła June w sztruksowy pajacyk z naszytymi kwiatkami na przodzie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki