[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.To było juŜ ostatnie ś wiadome jego doś wiadczenie.***Tragiczny koniec papieŜa Jana X (914-928) był ponurą kulminacją epoki, którą słynnyhistoryk, kardynał Cesare Baronio, określił w XVII wieku jako _okrację (rządy kobiet) isaeculum obscurum (ponure stulecie).Jan X zginął z ręki ambitnej Marozji.Udusiła go poduszką, aby osadzić na troniepapieskim swego syna, Jana XI (93 1-935).JuŜ jej matka, wszechwładna Teodora, rządziła w Rzymie podstępem, gwałtem imordem.To ona decydowała, kto będzie wybrany na zastępcę Boga.Jak doszło do sytuacji, wktórej kobiety zdobyły tak wielką władzę w Rzymie i decydowały o polityce Watykanu?Jeszcze w VIII wieku rzymscy papieŜe czuli się w miarę bezpiecznie.Zawdzięczali topotęŜnemu królowi Franków, Karolowi, zwanemu później Wielkim.Ten właśnie cesarz stał uboku papieŜy ze swymi wojskami, w ciągłej gotowości na wypadek niebezpieczeństwa iobrony ich przed wrogami.TakŜe temu cesarzowi naleŜy zawdzięczać, Ŝe do historiografii przedostały się,chociaŜ tylko w grubych zarysach, informacje o ówczesnych wypadkach w Watykanie.Wielebowiem papieskich dokumentów uległo zniszczeniu podczas wojen i późniejszych najazdówNormanów i Saracenów.Wiele innych zostało ukrytych lub zamurowanych przez papieŜy zestrachu.Obawiali się oni bowiem, Ŝe dokumenty te mogą zostać przejęte przez wrogów lubzniszczone.Nierzadko posiadacze tych tajemnic nagle umierali lub byli mordowani i zabieralije na zawsze do grobu.Karol Wielki, posiadający wybitny zmysł historyczny, polecił załoŜyć tak zwanyCodex Carolinus (Kodeks Karoliński), do którego przepisywano wszystkie dokumentynadchodzące z Rzymu.Te waŜne protokoły przedstawiały w istotny sposób obrazówczesnych dziejów papiestwa.Lecz wraz z panowaniem Karola Wielkiego skończyła się pełna chwały epoka ludzi naŚwiętym Tronie.Bez wsparcia potęŜnego cesarza papieŜe naraŜeni byli na despotyzmrzymskich rodów, które w mieście nad Tybrem walczyły o władzę.Ton tej walce nadawali, obok starego rodu Crescenti, przede wszystkim hrabiowie zTusculum.Ród ten pochodził z miejscowości leŜącej na obszarze słynnych winnic rzymskichFrascati.W X wieku kasztel hrabiów z Tusculum był twierdzą nie do zdobycia.Z tegopotęŜnego rodu rzymskiego pochodziło czterech papieŜy.Prawdziwą władzę nad hrabiami ipapieŜami sprawowały jednak kobiety.Biskup Liutprand z Kremony, biograf i poseł OttonaWielkiego, opisał historię tych kobiecych rządów.śył on co prawda pięćdziesiąt lat po tych wydarzeniach, ale posiadał doskonałeinformacje o “regimencie kobiecym" w Rzymie.Pierwszym papieŜem z rodu hrabiów z Tusculum był Sergiusz III (904-911).Odbudował on zniszczoną trzęsieniem ziemi Bazylikę S.Giovanni (Św.Jana) na La-teranie.To juŜ jemu pomogła zdobyć władzę Teodora (starsza), Ŝona Theophylactusa, “Konsula iSenatora Rzymu".Liutprand opisuje dokładnie tę “twórczynię papieŜy": [.] męskim, ale podstępnymumysłem kierowała losami miasta; czego nie mogli dokonać cesarz i papieŜ, dokonywaławszechstronnie uzdolniona kochanka".Ze swej bazy w Zamku Św.Anioła panowała nadmiastem.Teodora miała dwie córki, Marozję i Teodorę (młodszą).Jak przekazuje biskupLiutprand, Marozja zdradzała z papieŜem Sergiuszem III trzech męŜów.Ta piękna rzymiankabowiem była zamęŜna trzykrotnie, najpierw z margrabią Alberykiem I ze Spoleto, następnie zWido z Tuscji i na końcu z przyrodnim bratem Wida, Hugonem z Prowansji, królem Włoch.Marozja, podobnie jak jej matka Teodora, posiadała niezwykłą Ŝądzę władzy.Lecz planyosadzenia syna na tronie papieskim nie powiodły się w pełni.Minęły trzy lata, w czasie których, po zamordowaniu Jana X, panowało dwóchpapieŜy: Leon VI (928) i Stefan VII (928-931).Dopiero po tym intermezzo potęga Marozjitak się umocniła, Ŝe mogła przeforsować wybór własnego syna.Później został on na wiele lat uwięziony w Zamku Sw.Anioła.Z czasem rzymianomMarozja wydała się zbyt potęŜna.Nie chcieli dłuŜej być uciskani przez nią i jej męŜa, Hugonaz Prowansji.Zwrócili się więc o pomoc do Alberyka II, syna Marozji z pierwszegomałŜeństwa.Napadł on własną matkę w Zamku Św.Anioła i wtrącił do więzienia razem zprzyrodnim bratem Janem XI.Alberyk II panował teraz niepodzielnie w Rzymie.Dalsze losy Marozji giną w mrokudziejów.Przypuszczalnie dokonała Ŝywota w lochach Zamku Św.Anioła, podobnie jak jejsyn Jan XI.Saeculum obscurum nie zakończyło się jednak na tym.Nowy władca Rzymuustanowił kolejno czterech; papieŜy według własnego widzimisię.Byli oni jedynie jegomarionetkami.Piąty z nich, Jan XII (955-964), zyskał ponurą sławę.Był on wszystkim, tylko nieświętym.Stolicę apostolską przekazał mu jego ojciec Alberyk II na zasadzie zapisutestamentowego.Został papieŜem mając osiemnaście lat.Dla historyków stanowi on“najbardziej Ŝałosną i nikczemną postać" w historii Kościoła.Był bowiem niewykształcony,mówił wulgarnym językiem, a na dodatek uprawiał sodomię i wyświęcał diakonów wstajniach.Stare kroniki donoszą, Ŝe ówczesny Lateran stał się miejscem spotkań Ŝądnejrozrywek młodzieŜy, uprawiającej tam wyuzdane orgie.Przymierze z niemieckim cesarzem Ottonem I zapoczątkowało upadek tego papieŜa.Wprawdzie Jan XII koronował go w Rzymie na cesarza świata i otrzymał w zamianjurysdykcję nad całym światem oraz prawo zarządzania trzema czwartymi terytorium Italii,ale mimo to w krótkim czasie doszło między nimi do walki o władzę.Jan XII musiał uciekaćz Rzymu, a Otton I na synodzie w S.Pietro ogłosił jego detronizację.PapieŜ natomiastzrewanŜował się cesarzowi ekskomuniką.Jan XII zmarł pozbawiony władzy.Jak mówi legenda, został przyłapany w czasieprzygody miłosnej z męŜatką przez jej męŜa i tak pobity, Ŝe zmarł w wyniku odniesionychran.RównieŜ po latach rzymskiej _okracji znalazły się kobiety, które bezpośrednio lubpośrednio wpływały na politykę papieską.Byli takŜe papieŜe, jak Hildebrand z Savony, znanyjako Grzegorz VII (1073-1085), którzy abdykowali z powodu miłości do kobiety.Petrus Damiani, słynny historyk Kościoła, znał doskonale tego pontifexa.Potępiałmanię papieŜa “czynienia się Bogiem" oraz określał go jako “świętego szatana".Grzegorz VII posiadał teŜ cechy zupełnie ludzkie
[ Pobierz całość w formacie PDF ]