Marina

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Germ�n uznał moje wyjaśnienia za całkowiciezadowalające i nawet nie okazał, by w jakimkolwiek stopniu poczuł się obrażony moimbezczelnym najściem, wprost przeciwnie.Co innego Marina.Jej wzrok parzył mnie.Zacząłemsię obawiać, że moje głupie zakradanie się do ich domu zniszczy naszą przyjazń.Choćsiedzieliśmy przed kominkiem pół godziny, ani razu nie otworzyła ust.Kiedy Germ�n przeprosiłi odszedł, życząc dobrej nocy, uznałem, że zaraz dawna przyjaciółka przepędzi mnie z domu,zaznaczając, bym więcej nie wracał.Zaraz się zacznie, pomyślałem.Pocałunek śmierci.Wreszcie Marina uśmiechnęła sięsarkastycznie.- Wyglądasz jak spłoszona kaczka - powiedziała.- Dziękuję - odparłem, spodziewając się czegoś gorszego.- Powiesz mi wreszcie, co tu, u diabła, robisz?Jej oczy lśniły w blasku ognia.Dopiłem resztę bulionu i spuściłem głowę.- Prawdę mówiąc, nie mam pojęcia - zacząłem.- Wydaje mi się, że& że sam nie wiem&Niewątpliwie mój żałosny wygląd pomógł mi, bo Marina przysunęła się do mnie i klepnęłapo dłoni.- Spójrz na mnie - rozkazała.Posłusznie uniosłem wzrok.W przyglądających mi się oczach litość mieszała się zsympatią.- Nie jestem na ciebie zła, słyszysz? - powiedziała.- Po prostu poczułam się zaskoczona,widząc cię tu, tak bez zapowiedzi.W każdy poniedziałek chodzę z Germ�nem do lekarza, doszpitala San Pablo, dlatego nie było nas w domu.To nie najlepszy czas na składanie wizyt.Zrobiło mi się głupio.- To się więcej nie powtórzy - przyrzekłem.Już miałem opowiedzieć jej o dziwnym widziadle, które chyba zobaczyłem, kiedy Marinazaśmiała się delikatnie i zbliżyła twarz, by pocałować mnie w policzek.Muśnięcie jej ustwystarczyło, by ubranie na mnie natychmiast wyschło.Słowa ugrzęzły mi w gardle, a językstanął kołkiem.Mój niemy bełkot nie uszedł jej uwadze.- Co jest? - spytała.Popatrzyłem na nią w milczeniu i pokręciłem głową.- Nic.Zciągnęła brwi, jakby mi nie wierzyła, ale przestała indagować.- Jeszcze trochę bulionu? - zapytała, wstając.- Tak, poproszę.Wzięła kubek z moich rąk i poszła do kuchni.Zostałem przy kominku, przyglądając się,zafascynowany, wiszącym wszędzie portretom damy.Kiedy Marina wróciła, podążyła za moimwzrokiem.- Ta kobieta na wszystkich portretach to& - zacząłem.- To moja matka - odrzekła Marina.Poczułem, że wkraczam na śliski teren.- Nigdy nie widziałem takich obrazów.One są jak& jak& fotografie duszy.Marina przytaknęła bez słowa.- To pewnie portrety pędzla jakiegoś sławnego artysty - ciągnąłem.- nigdy czegośpodobnego nie widziałem, naprawdę.Marina chwilę wahała się z odpowiedzią.- I nie zobaczysz.Autor tych obrazów od niemal szesnastu lat nic nie namalował.Ten cyklportretów to jego ostatnie dzieło.- Musiał bardzo dobrze znać twoją matkę, żeby malować ją w taki sposób - stwierdziłem.Marina zatrzymała na mnie wzrok na dłużej.To było spojrzenie uchwycone w portretach.- Jak nikt - odparła.- Ożenił się z nią.8Tamtej nocy przy kominku Marina opowiedziała mi historię Germ�na i pałacyku na Sarri�.Germ�n Blau przyszedł na świat w zamożnej rodzinie należącej do katalońskiej burżuazji,która przeżywała wówczas dni swojej świetności.Dynastia Blau poszczycić się mogła lożą wteatrze Liceo, kolonią przemysłową na nadbrzeżu rzeki Segre i niejednym skandalem,stanowiącym doskonałą pożywkę dla ploteczek, od których aż huczało w najwyższych sferachBarcelony.Mówiło się między innymi, że mały Germ�n nie był wcale synem patriarchy Blau,lecz owocem związku swojej matki Diany z człowiekiem imieniem Quin Salvat, postaciąniezwykle barwną.Salvat był libertynem, portrecistą i zawodowym satyrem - w tej właśniekolejności.Z upodobaniem budził zgorszenie wśród przedstawicieli znamienitych rodów, comu nie przeszkadzało uwieczniać na płótnach ich fizjonomii i pobierać za to astronomicznychhonorariów.Nie wiadomo, ile prawdy było w owych plotkach, jedno wszakże nie ulegałowątpliwości: Germ�n ani fizycznie, ani z charakteru nie przypominał żadnego ze swoichkrewnych.Interesował się tylko rysunkiem i malarstwem, co oczywiście wszystkim, aszczególnie jego oficjalnemu ojcu, wydawało się nader podejrzane.W dniu siedemnastych urodzin Germ�na ojciec obwieścił, że w rodzinie nie ma miejscadla darmozjadów i niebieskich ptaków.Oświadczył, iż jeśli syn będzie dalej uparcie trwał wpragnieniu bycia artystą , znajdzie mu pracę w fabryce przy taśmie, w kamieniołomie, pośle wkamasze albo odda pod szydła jakiejkolwiek instytucji zdolnej zrobić z niego prawdziwegomężczyznę.Wobec takich perspektyw Germ�n postanowił uciec z domu; dwadzieścia czterygodziny pózniej przyprowadzono go z powrotem na łono rodziny, w policyjnej obstawie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki