Michael Hjorth & Hans Rosenfeldt Uczeń

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Pędził z hukiem po głównym torze.Najpierw nie dosłyszał, co mówiła spikerka.Jakaś karetkazaginęła.Ale potem padło słowo, przy którym wypuścił z ręki nóż.L�vhaga.Odwrócił się w stronę radia.Słuchał tak uważnie, jakjeszcze nigdy przedtem.Ambulans zaginął w drodze z L�vhagi.Transport chorego.Policja nie wiedziała nic więcej.Potemnastąpiły inne wiadomości.Ale on był już w przedpokoju z komórkąw dłoni.Drżącymi palcami szukał numeru do L�vhagi.Był wśródniedawno wybieranych.Po Trollem.Dzwonił do nich, kiedy stał przedbramą dziś rano i próbował dostać się do środka, do Vanji.Ellinorwyszła do przedpokoju zaciekawiona.Sprawiała wrażeniezaniepokojonej. Czy coś się stało? Zamknij się!Spojrzała na niego urażona.Ale miał to gdzieś.Nie był jużzainteresowany jej banalnym szczebiotem.Odebrała sekretarkaHaraldssona, Sebastian rozpoznał jej głos.Bez ogródek zażądałrozmowy z Haraldssonem.To bardzo ważne.Chodziło o karetkę,która zniknęła.I konsekwencje, jeśli zaraz go nie połączy.Od razu posłała go dalej.Słuchał sygnałów.Nie zwracał uwagina Ellinor, która obrażona odwróciła się na pięcie i wróciła do kuchni.Tym razem nie było to udawane rozczarowanie.Miała spuszczonągłowę, przesadnie, jakby to miało sprawić, że Sebastian zacznieżałować.Haraldsson odebrał po trzecim sygnale.Miał zmęczony głos,matowy, jakby zaciął się na uklepanych formułkach, które powtarzałzbyt wiele razy. Dyrektor Zakładu Karnego L�vhaga Thomas Haraldsson.Czym mogę panu służyć? Mówi Sebastian Bergman.Zespół do spraw zabójstw.Kto byłw karetce, która zaginęła? Zdecydowaliśmy się nie upubliczniać szczegółów usłyszał wodpowiedzi. Tu chodzi o ochronę naszych.Ale Sebastian mu przerwał. Zapytam jeszcze tylko jeden raz.A potem zniszczę ci życie.Wiesz, że znam szefa zespołu do spraw zabójstw.Czy wiesz, kogojeszcze znam?Haraldsson umilkł.Sebastian zadał pytanie, na które właściwieznał już odpowiedz. Tam był Hinde, prawda? Tak. Kiedy zamierzałeś nam o tym powiedzieć?Nie czekał na odpowiedz Haraldssona, tylko się rozłączył.Nadalnie wiedział dokładnie, kiedy ambulans zniknął i gdzie Hinde zboczyłz trasy.Ale to musiało być jakiś czas temu.Inaczej nie mówiliby otym teraz w radiu.Sebastian miał wrażenie, że wiadomości docierajądo Spokojnych przebojów z pewnym opóznieniem.Hinde miałprzewagę.I Sebastian wiedział jeszcze jedną rzecz.On nie zawaha się tej przewagi wykorzystać.Sebastian musiał znalezć Vanję.Natychmiast.Uwielbiała biegać.W zimie i w lecie.Jak większość jejprzyjaciół wypróbowała prawie wszystkie programy treningowe istyle.Wszystko od rowerów stacjonarnych po jogę.Ale zawszewracała do biegania.To dawało jej najwięcej energii.Najwięcej miejsca na myśli.Jakby rytm kroków i oddechówzarówno oczyszczał mózg, jak i napełniał go na nowo.Poza tym niebyła osobą lubiącą trening w grupie.Najchętniej sama stawiała sobiewyzwania.Dzisiaj zamierzała przemierzyć długą trasę.Zrobić pełneokrążenie, które przebiegała, kiedy miała dużo czasu.Może nawetdwa.Jutro miały się zacząć przesłuchania Ralpha Svenssona.Torkelchciał, żeby była na każdym.Czekali tylko na wstępne wyniki analizyDNA.Torkel lubił mieć w ręku jak najwięcej kart.Biegła Liding�v�gen w stronę Stor�ngsbotten.Jej celem byłLill-Jansskogen i tamtejsza ścieżka do joggingu.Vanja nie znałaniczego lepszego od biegania po lesie.Cisza i zapachy naturypotęgowały przeżycia, podłoże było miękkie i mniej obciążało kolanai stawy.Przyśpieszyła, kiedy nagle poczuła wibrowanie telefonukomórkowego w kieszeni spodni.Nie zawsze zabierała go ze sobą.Przeważnie chciała miećspokój.Ale po tym wszystkim, co się dziś zdarzyło, chciała byćosiągalna.Najpierw zamierzała zlekceważyć ten telefon.Weszła wdrugą fazę oddechu, dwa krótkie wdechy, długi wydech, wolała sięteraz nie zatrzymywać.Ale to mógł być Billy.Może akurat zmienił zdanie i chciałprzyjść z nią pobiegać.To byłoby doskonałe zakończenie tego dnia.Vanja zatrzymała się i wyciągnęła komórkę.Spojrzała, kto dzwoni.To był numer, którego jeszcze nie zdążyła skasować.Sebastian Bergman.Znów włożyła telefon do kieszeni.Niech sobie dzwoni, ile chce.I tak nie zamierzała odpowiadać.Sebastian dzwonił do Vanji trzy razy z rzędu.Dwa razy nieodebrała.Za trzecim razem wyłączyła telefon.Ellinor wróciła zeswoim kieliszkiem szampana.Spojrzała na niego z czułością.Próbowała przywrócić pokój. Możemy kontynuować?W odpowiedzi Sebastian znienacka, nie patrząc nawet na nią,wybiegł z mieszkania.Zatrzasnął drzwi tuż przed jej nosem, aż echoponiosło się po cichej klatce schodowej.Znów sam w prawdziwymświecie.W którym znajdował się Edward Hinde.Na wolności.Zbiegając po schodach, zadzwonił do Torkela.Ten odebrał odrazu, ale jego ton nie był zbyt przyjazny. Czego znowu chcesz?Sebastian przystanął na schodach. Posłuchaj mnie, Torkelu.Hinde uciekł. Co ty u diabła wygadujesz? Musisz mi zaufać.Myślę, że chce dopaść Vanję. Dlaczego miałby to robić? Dlaczego myślisz, że uciekł?Sebastian poczuł, że frustracja narasta w nim jak burza.Za niąszła panika, która tylko czekała, żeby rozerwać go na kawałki ale narazie stawiał jej czoła [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki