03 Jan Długosz, Roczniki czyli Kroniki Sławnego Królestwa Polskiego. Księga 5 i 6 (1140 1240) (2)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Zachęcony tym cudem do posłuszeństwa Kościołowi rzymskiemu,opowiedział wszystkim, co widział.10Był kanonikiem katedry w Tivoli, potem w Chiaravalle, opatem klasztoru śś Wincentego iAnastazego w Rzymie, został koronowany 11 II 1145 r.jako papież Eugeniusz III.Wiadomościo nim są wzięte (miejscami dosłownie) z Hist.eccles., kol.1101.11Mała wieś w prowincji Rieti z historycznym klasztorem z poł.V w.12Libri 5 de consideratione ad Eugenium III papam, wyd.Migne, Patr.lat.t.186.13Jordan z rodu Pierleone, patrycjusz rzymski, przeciwnik papieża.Papież wyruszył w 1147r.do Francji.14Mowa tu o Ludwiku VII, ur.w 1120 r., królu francuskim od 1137-1180 r.15Na synodzie w Reims, otwartym 21 III 1148 r., była zainicjowana II krucjata.W grudniu1152 r.papież wrócił do Rzymu.16Wiadomość o przyjęciu poselstwa ormiańskiego w Viterbo (gdzie papież miał czasowąrezydencją po usunięciu się z Rzymu) jest znana z wielu zródeł.Długosz posłużył się Kron.Ottona Fryz., ks.VII, rozdz.32, skąd są wzięte całe zdania.Patriarcha ormiański nazywał sięGrzegorz IV Bahlawuni (zob.przyp.8 do s.360 najnowszego wydania kroniki).Następcą biskupa wrocławskiego Magnusa zostaje Jan II.W tym roku umiera biskup wrocławski Magnus po nieco więcej niż pięciulatach rządów nad katedrą wrocławską17.Arcybiskup gnieznieński Jakub II zazgodą i poparciem księcia i monarchy polskiego Bolesława Kędzierzawegomianuje jako następcę wybranego zgodnie przez kapitułę Jana II zwanegoJanikiem, z pochodzenia Polaka, rodem szlachcica z domu Gryfów18, o którymprzedtem wspominaliśmy, że z bratem swoim, rycerzem Klemensem, założył iwyposażył w swojej posiadłości w Brzeznicy klasztor jędrzejowski19.ROK PACSKI 1147Król rzymski przyjmuje z honorami Władysława.Na jego prośby wysyła do braciposelstwo z żądaniem zwrotu jego dzielnicy.Poselstwu przedstawiono występkiksięcia Władysława.Dowiedziawszy się o nich, król rzymski odmawia muwszelkiej pomocy i poparcia.%7łyczliwie i uprzejmie przyjął król rzymski Konrad przybywającego do niegoksięcia Władysława1.A gdy dowiedział się o przyczynach przybycia,pokrzepiwszy Władysława nadzieją, kazał mu być dobrej myśli.Także i wygnanaz Polski z trzema17Biskup Magnus nie istniał, zob.s.15.18Jan II wybitna osobistość tych czasów, znany z Kroniki Kadłubka, współfundatorklasztoru w Jędrzejowie, uposażył tum w Aęczycy, prawdopodobnie fundował sławne drzwignieznieńskie".Biskupem wrocławskim mógł zostać po Robercie aż do 1150 r., potem byłarcybiskupem gniezn., zm.11 12 III między 1167 a 1170 r., zob.PSB, t.X.Drugie jego imięJanik zapisano w Katalogu biskupów wrocł.Pochodził on z rodu Zwiebodów-Gryfitów.19Zob.s.10, 11.1Zob.s.42, 43 o wygnaniu Władysława II.Czas przybycia księcia do Konrada III jest niecosporny, bowiem w zródłach niemieckich są daty 31 III lub 14 IV 1146 r.zjazdu w Kayna wSaksonii, gdzie się stawił Władysław II, prosząc króla rzymskiego o pomoc.Dopiero pozjezdzie w Kayna Władysław toczył walki o tron z braćmi, zob.Jahrb�cher, t.32, s.466, 467,470, 471, 487.Zob.S.Smolka, Mieszko Stary, wyd.2, s.449 n.i Dod.IV, który ustaliłchronologię wydarzeń, dochodząc do wniosku, że: po oślepieniu Piotra (koniec 1145 r.)nastąpiły wojna domowa i klęska pod Poznaniem oraz ucieczka księcia przed marcem 1146 r.,a 31 marca zjawił się on w Kayna u Konrada III z prośbą o pomoc.synami przez szwagrów żona Władysława, Krystyna, przedstawiwszy królowirzymskiemu Konradowi w długim przemówieniu nieszczęścia i zmartwieniawłasne, męża i synów, ze łzami prosiła go, by raczył zlitować się nad nią i jejsynami, mając na względzie więzy krwi i obowiązki cesarza.Także książę polskiWładysław osobiście i przez dworzan królewskich nagabywał ciągłymi prośbamikróla Konrada, by go wspomógł w jego nieszczęściu i nie dozwolił mu sięzestarzeć na wygnaniu z żoną i synami.Księcia czeskiego Władysława osobiście,a księcia ruskiego przez posłów, różnymi sposobami prosił, żeby go przywrócilido jego królestwa2.Przerażały księcia polskiego Bolesława Kędzierzawego i jegobraci Mieczysława Starego i Henryka I ciągłe pogłoski, że z jednej strony królrzymski Konrad oraz książę czeski Władysław, a z drugiej Rusini przybędąprzeciw nim z ogromnymi siłami, by przywrócić ich bratu tron.Spokojnie jednakprzyjmowali rozpowszechniane wszędzie pogróżki i przygotowali się doprzyszłej, upartej walki.Choć zaś król rzymski Konrad wzruszony prośbamiksięcia polskiego Władysława i jego żony Krystyny nieraz obiecywał, że poprzeich sprawę i przywróci im tron, od przyjścia jednak Władysławowi z obiecanąpomocą powstrzymywały go sprawy Cesarstwa, krzywdy wyrządzane ZiemiZwiętej i zamieszkującym ją chrześcijanom oraz wiele innych spraw publicznychi prywatnych3.Miasto Edessę4, zwane w Piśmie świętym Arach5, zdobył w tymczasie król pochodzenia tureckiego Alaf6, który skazał na śmierć lub niewolęwszystkich Franków7, jakich tam znalazł, zaś arcybiskupa miasta trwającego zcałym klerem wiernie przy wierze Chrystusowej, skazał na śmierć męczeńską.Nadto najpiękniejsze matrony i dziewice ze szlacheckiego rodu zmuszono donierządu na ołtarzu św.Jana Chrzciciela.Po raz pierwszy wtedy poganiezbeszcześcili miasto, w którym król2Wincenty z Pragi, zob.FRB, t.II, s.419 pod 1149 r.pisze, że Władysław uciekł do księciaczeskiego, a ten mu doradził udać się do króla rzymskiego Konrada.O Czechach i Rusi, skądWładysław miał zażądać pomocy, jest wiadomość w Kron.wielk., zob.początek rozdz.33.Podają ją też zródła czeskie, a także ruskie: Lat.ławrent.red.suzd.pod 1142 r., kol.314, Lat.hip.pod 1143 r., kol.313 z wymienieniem imiennie ruskich książąt, którzy przybyli z pomocą.3Istotnie na ten rok przypadły zjazdy w Spirze i w Wormacji oraz przygotowania do IIkrucjaty.4Cały ten ustęp dotyczy wydarzeń z 1144 r., tj.nagłego zaatakowania hrabstwa Edessyprzez Turka Zenki, atabega Mossulu i Aleppo [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki