[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wspólna operacja włoskich i niemieckich łodzi podwodnychmających wesprzeć niewielką flotę rebeliantów.Przy okazji operacja była idealną próbą generalną dlanowych modeli U-Bootów Kriegsmarine.Wyznaczono doniej dwa statki świe\o wypuszczone ze stoczni, U-33 i U-34.Gross, który właśnie dochrapał się galonów, dostał do-wództwo U-34, swej pierwszej bojowej łodzi podwodnej.Misja miała określony harmonogram.Mieli zacząć patrole17 listopada i skończyć je 11 grudnia, zawsze w porozumie-niu z pozostałymi dwoma statkami włoskimi.Zanim wypłynęli, cała załoga musiała podpisać oświad-czenie o zachowaniu tajemnicy.Misja była tak tajna, \e wczasie wypływania na powierzchnię statki miały wciągać namaszt \ółto-czerwoną flagę Hiszpanii.Załoganci przeby-wający na powierzchni mieli nosić mundury floty Franco, wktóre zaopatrzono obie jednostki.Prawdziwa korsarskamisja.Zwie\o powołany dowódca łodzi podwodnej nie224 wyobra\ał sobie niczego bardziej ekscytującego i pociągającego.Jednak wszystko potoczyło się najgorzej jak to tylkomo\liwe.Gross zawiódł we wszystkich atakach na republikańskie statkihandlowe i wojenne.Jego strzały były tak niecelne, \e niedoszłe ofiary nawet ichnie zauwa\ały, nie będąc nigdy świadome niebezpieczeństwa, wjakim się znajdowały.O ile w ogóle coś im zagra\ało.Gross myślałgorzko, \e hiszpańskie pla\e muszą być usłane niemieckimitorpedami.Dla pierwszego oficera U-34 sytuacja nie mogła być bardziejupokarzająca.Nie pocieszał go fakt, \e okręt znajdował sięjeszcze w fazie testów.Ani \e system wystrzeliwania torped byłcałkowicie eksperymentalny.Operacja okazała się fiaskiem.Wszystko miało się zmienić 12 grudnia.Gross wracał do domuz najgorszym z mo\liwych bilansów.Równie złym, jak jegohumor i samopoczucie.Była dwunasta w południe, kiedy komendant postanowił poraz ostami podnieść peryskop.Znajdowali się na wysokości portuw Maladze.Ostami rzut oka na hiszpańskie wybrze\eśródziemnomorskie, zanim zejdzie na odpowiednią głębokość,\eby przepłynąć Gibraltar, wpłynąć na Atlantyk i wyznaczyćkurs swojej pora\ki do Niemiec.Jego zaskoczenie nie miało granic.Przed dziobem dryfowałaspokojnie łódz podwodna.Poprosił drugiego oficera, niezawodnego Hansa Fishera, okartę z sylwetkami okrętów wroga.Nie było najmniejszychwątpliwości, była to republikańska łódz podwodna klasy C.225 Przyjrzał się jej jeszcze raz przez peryskop, skupiając całąuwagę na wie\yczce.Zobaczył na niej dwóch ludzi i wypisanąbiałymi literami nazwę jednostki: C-3. Dajcie mi rybę do jedynki na dziobie rozkazał,próbując powstrzymać zdenerwowanie; nie odrywał oczu odperyskopu. Komendancie odpowiedział Fisher zakończyliśmymisję.Jeśli zaatakujemy ten statek, mo\emy mieć problemy,jak. Oficerze Fisher odparł jego dowódca i popatrzył muuwa\nie w oczy, z dzikim wyrazem twarzy, powstrzymując znajwy\szym trudem atak furii zapewniam, \e pozna panznaczenie słowa problem , jeśli natychmiast nie załaduje panjednej z moich ryb do działa numer jeden.f& f& f&C-3 nadal płynął po powierzchni.Jego dowódca, chorą\yAntonio Arbona, poprosił o pozwolenie na wpłynięcie do portuw Maladze, ale na razie go nie otrzymał.Pierwszy majtek, Fulgencio Pagan, zwany przez towarzyszy Fulem , stał na wachcie, obserwując nudny horyzont.Spojrzał kątem oka na swojego towarzysza na wie\yczce,Agustina Garcię Vinasa, kapitana marynarki handlowej.Vinasbył jednym z \ołnierzy zwerbowanych siłą przez rządrepublikański.Flota wojenna miała zasłu\oną sławę najbardziejkonserwatywnej z trzech sił hiszpańskiego wojska, dlatego, jakwiedział Ful, masowa ucieczka talentów była spowodowanadwoma głównymi czynnikami: wielu oficerów przeszło na stronęnarodowców lub zostali wcieleni do226 wojska, niektórzy w mało dyplomatyczny sposób, bo poprostu nie zdą\yli przejść na stronę wroga.Nagle otworzył się właz, z którego wyłonił się marynarzIsadoro de la Orden, niosąc kubeł odpadków
[ Pobierz całość w formacie PDF ]