[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Nigdynie muszę się z tym męczyć.Kobiety już takie są.Kobiecie najtrudniej jest się nauczyć, jak mazacząć.Zabrało mi to kilka lat, zanim nauczyłam się przerywać wewnętrzny dialog, koncentrującuwagę na macicy.Może właśnie dlatego kobieta zawsze potrzebuje kogoś, kto by ją popchnął.NagualJuan Matus kładł mi na brzuchu zimne, mokre kamyki z rzeki, żebym poczuła to miejsce.Czasemkładł tam coś ciężkiego znalazł mi taki kawałek ołowiu.Kazał mi zamykać oczy i skupiać się namiejscu, gdzie leżał ciężarek.Za każdym razem zasypiałam, ale on się tym nie przejmował.Jeśliuwaga pozostaje skupiona na macicy, to zupełnie nieistotne jest, co się robi.W końcu nauczyłam siękoncentrować na tym miejscu, nawet gdy nic na nim nie leżało.Któregoś dnia sama, bez pomocy,weszłam w śnienie.Czułam swój brzuch, miejsce, gdzie Nagual tyle razy kładł ciężarek, i narazusnęłam tak jak zwykle, tylko że od razu coś wciągnęło mnie w głąb macicy.Zobaczyłam czerwonawypoblask i potem miałam bardzo piękny sen.Gdy jednak spróbowałam go opowiedzieć Nagualowi,uświadomiłam sobie, że to nie był zwykły sen.Nie było sposobu, by mu opowiedzieć, czym był ten sen po prostu czułam się bardzo silna i szczęśliwa.Nagual powiedział, że to było śnienie.Od tej porynigdy już nie kładł mi na brzuchu ciężarka.Pozwalał mi wchodzić w śnienie bez pomocy.Od czasu doczasu prosił, bym mu o tym opowiedziała, a potem udzielał mi wskazówek.Tak właśnie powinno sięuczyć innych śnienia.La Gorda dodała jeszcze, że don Juan mówił jej, iż wszystkiego można użyć jako nie-działaniapomocnego w śnieniu, pod warunkiem, że zmusza to do koncentracji uwagi.Na przykład kazał jej iinnym uczniom wpatrywać się w liście i skały, a także zachęcał Pablita, by skonstruował własneurządzenie do nie-działania.Pablito zaczął nie-działanie od chodzenia tyłem.Poruszał się rzucającszybkie spojrzenia na boki, by kierować swoimi krokami i uniknąć przeszkód na drodze.Podsunąłemmu pomysł używania lusterka wstecznego, on zaś rozbudował go w konstrukcję składającą się zdrewnianego hełmu, do którego doczepione były dwa małe lusterka, jakieś sześć cali od twarzy i dwaponiżej poziomu oczu.Lusterka nie przeszkadzały mu patrzeć przed siebie, a dzięki kątowinachylenia, obejmowały swym zasięgiem cały obszar za jego plecami.Pablito chwalił się, że możeoglądać świat w promieniu 360 stopni.Przy pomocy tego urządzenia mógł iść tyłem dowolnie długo idowolnie daleko.Pozycja, jaką przyjmuje się do śnienia, także była bardzo ważna. Nie wiem, dlaczego Nagual nie powiedział mi na samym początku rzekła la Gorda że kobietapowinna zaczynać, siadając ze skrzyżowanymi nogami, a potem, gdy uwaga skupi się już na śnieniu,pozwolić ciału upaść.Nagual powiedział mi o tym dopiero w jakiś rok po tym, jak zaczęłam śnić.Terazwystarczy, że posiedzę tak przez chwilę i poczuję swoją macicę i już jestem w śnieniu.Na początku, podobnie jak la Gorda, wchodziłem w śnienie, leżąc na plecach, aż kiedyś don Juan powiedział mi, żenajlepsze wyniki osiągnę, siadając na miękkiej, cienkiej macie, tak by podeszwy moich stóp stykały sięze sobą, a uda dotykały maty.Dodał, że ponieważ mam elastyczne stawy ud, powinienem jewyćwiczyć jak najbardziej, tak bym siedząc w tej pozycji, potrafił położyć je zupełnie płasko na macie.Twierdził, że jeśli w tej pozycji uda mi się wejść w śnienie, moje ciało nie będzie się chwiało aniprzesuwało na boki, lecz tułów opadnie do przodu i czoło oprze się na stopach.Kolejną bardzo istotną sprawą był wybór najlepszej pory na śnienie.Don Juan powiedział nam, żezdecydowanie najlepszy jest pózny wieczór lub wczesny ranek.Powodem takiego wyboru było, jak tonazywał, praktyczne zastosowanie wiedzy czarownika.Uważał, że skoro musimy śnić w otoczeniuzwykłego świata, to powinniśmy przynajmniej robić to w możliwie najlepszych warunkach, wsamotności, upewniając się, że nikt nam nie przeszkodzi.Przez przeszkadzanie miał na myśli uwagęinnych ludzi, a nie ich fizyczną obecność.Zdaniem don Juana wycofanie się ze świata i ukrywanie niemiałoby sensu, bo nawet przebywając w odludnym, odizolowanym miejscu, jesteśmy narażeni nazakłócenia ze strony innych ludzi, gdyż nie potrafimy się odgrodzić od skupienia ich pierwszej uwagi.Tylko w porze, gdy większość ludzi śpi, można na krótki czas tę uwagę od siebie odwrócić.W tychgodzinach pierwsza uwaga ludzi dokoła nas pozostaje uśpiona.To doprowadziło don Juana do opisu drugiej uwagi.Wyjaśniał nam, że za wszelką cenę należyskupić uwagę, która jest niezbędna na początkowym etapie śnienia, na jakimś konkretnymprzedmiocie pojawiającym się we śnie
[ Pobierz całość w formacie PDF ]