Clarke Susanna Jonathan Strange i pan Norrell

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.tłum.).[34]Teorię tę po raz pierwszy wyłożył kornwalijski mnich o nazwisku Meraud wdwunastym wieku; istniało wiele jej wariantów.W najbardziej skrajnej postaci teoria tawyraża przekonanie, że każdy, kto został wyleczony, ocalony lub wskrzeszony za pomocąmagii, nie podlega Bogu ani jego Kościołowi, tylko musi być posłuszny magowi lub elfowi,który mu pomógł.Merauda aresztowano i sprowadzono przed oblicze Stefana, króla Anglii Południowej,i jego biskupów w Radzie Winchesteru.Meraud został napiętnowany, wychłostany iczęściowo pozbawiony odzienia.Potem go wygnano.Biskupi nakazali wszystkim odmawiaćmu pomocy.Meraud usiłował dostać się do Newcastle, zamku Króla Kruków.Zmarł wdrodze.Wierzenie, rozpowszechnione na północy kraju, że pewni mordercy nie należą doBoga ani do Szatana, lecz do Króla Kruków, to inna postać herezji meraudiańskiej.[35]William Pantler, Trzy doskonalące się stany istnienia, Henry Lintot, Londyn 1735.Te trzy doskonalące się stany istnienia to anioły, ludzie i elfy.[36]Co dowodzi tylko, że pan Norrell nie pojmował jeszcze, jak bardzo cenią goministrowie i jak bardzo chcą go wykorzystać podczas wojny.[37]Londyńska siedziba księcia Walii w Pali Mali.[38]Robert Banks Jenkinson, lord Hawkesbury (1779-1828).Po śmierci ojca w grudniu1808 roku został earlem Liverpoolu.Przez dziewięć lat był jednym z najbardziej zagorzałychzwolenników pana Norrella.[39]Para małżeńska, kłócąca się ze sobą i przeżywająca tragikomiczne przygody;bohaterowie angielskiego widowiska kukiełkowego (przyp.tłum.).[40]Król był kochającym ojcem sześciu córek, rodzicielska miłość sprawiła jednak, żezachowywał się niemal jak więzienny strażnik.Nie mógł znieść myśli, że któraś z nichmogłaby wyjść za mąż i go zostawić.Wymagał od córek, by wiodły wręcz nieznośnie nudneżycie u boku cholerycznej królowej w zamku Windsor.Z całej szóstki tylko jedna zdołaławyjść za mąż przed ukończeniem czterdziestego roku życia.[41]Wygląda na to, że Strange nie do końca zarzucił marzenia o poetyckiej karierze.W%7łyciu Jonathana Strange a (John Murray, 1820) John Segundus opisuje, jak po rozczarowaniuzwiązanym z szukaniem genialnego poety Strange postanowił sam pisać wiersze. Pierwszego dnia wszystko szło jak z płatka; od śniadania do kolacji siedział w szlafroku przybiurku w garderobie i błyskawicznie zapełniał kilka tuzinów kartek rozmiaru kwarto.Bardzopodobało mu się wszystko, co napisał, podobnie jak jego służącemu, który również byłczłowiekiem słowa i chętnie odpowiadał na skomplikowane pytania dotyczące metafor iretoryki.Zbierał krążące po pokoju papiery, porządkował je, po czym zbiegał na dół, byprzeczytać co ciekawsze fragmenty przyjacielowi, pomocnikowi ogrodnika.Tempo, w jakimpisał Strange, było naprawdę zdumiewające.Służący oświadczył, że kiedy przysunął rękę dodłoni Strange a, czuł bijące od niej ciepło, olbrzymią twórczą energię.Drugiego dnia Strangezasiadł do napisania następnych pięćdziesięciu stron i natychmiast napotkał trudności, bo niemógł wymyślić rymu do �wystarczy miłość�.Sformułowanie zgubna otyłość nie rokowałowielkich nadziei, stroma pochyłość wydawało się nie na miejscu, a �utkwiła mi ość�brzmiało wręcz prostacko.Męczył się przez godzinę, nic nie wymyślił, urządził sobie przerwęna konną przejażdżkę i już nigdy nie wrócił do tego poematu.[42]Wioska leżąca osiem lub dziewięć kilometrów od domu Strange a.[43]Pan Norrell chyba zainspirował się przy tworzeniu tego czaru opisem zaklęcia zhrabstwa Lancaster zamieszczonym w Bibliotece Zmierci (1448) Petera Watershippe a [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki