[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Starając sięsławą dorównać swym przodkom albo ich przewyższyć, zdobył dla siebie i swegopotomstwa haniebną niesławę.Zabiegając o poszerzenie granic swego Królestwastracił rozległe granice za dopuszczeniem1W łacinie gra słów: potifex pontifex, pistor pastor, oppressor praesul, spiculator speculator,opiscopus episcopus.Szczegół z Kadłubka, ks.II, rozdz.20, Mon.Pol.Hist., t.II, s.299.Dalszy ciągustępu nie ma potwierdzenia w zródłach. słusznych wyroków Bożych i zanurzony w głębokich ciemnościach zaćmił chwałęswego domu, zaprzepaścił cześć i dobre imię swego Królestwa.Rudolf, wszcząwszy trzecią bitwę z królem rzymskim Henrykiem nad rzekąElsterą1, ponosi całkowitą klęskę.Pada wielu książąt i rycerzy saskich, a Rudolfowiobcinają rękę.Przeniesiony do Merseburga umiera2 z ran.Jego śmierć nie sprowadzajednak spokoju w cesarstwie.Wybrany bowiem na jego miejsce Herman, książęlotaryński3, zamierzał podjąć walkę i przygotowywał nową wyprawę.Został jednakzamordowany przez bliżej nieznanych zwolenników Henryka, a wojna spełzła naniczym.Kiedy4 pewnego dnia cesarz Henryk przybył do grobu Rudolfa i pewienrycerz zagadnął go, dlaczego pozwolił złożyć w tak pięknym grobowcu człowieka,który nie był królem, odpowiedział: Oby wszyscy moi wrogowie leżeli w tak zasz-czytnym mauzoleum".ROK PACSKI 1081Król polski Bolesław, obawiając się zdrady swoich poddanych, uciekł na Węgry, apotem w towarzystwie jednego tylko sługido Karyntii, gdzie w pewnym klasztorze,w duchu pokuty spełniając czynności służebne,zmarł nieznany.A tron królewski w Polscewrócił do książąt.Król polski Bolesław widział, że jego szczęście i kwitnący stan jego królestwaupadły na dno hańby i poniżenia z powodu zabójstwa świętego biskupa, bo i wielekrain ruskich, szczególnie tych, które zostały podbite przez niego, zrzuciwszy jarzmopoddaństwa, odmawiało5 mu zwykłych danin i podatków, a wśród własnych baro-1Bitwę nad rzeką Elsterą (wzgl.nad bagnem Grune) stoczono 15 X 1080 r., wiadomość wzięta zChronicon Universale, Mon., Germ.Hist.Scriptores, t.VI, s.204.Zob.Jahrbucher., t.25 (Heinrich IV u.Hein-rich V), s.644 652.2Zmarł prawdopodobnie wieczorem 15 X, ciało odwieziono do Merseburga i pochowano w katedrze, zob.Jahrbucher., t.25, s.399 400.3Herman z Lutzelburga, krewny księcia Fryderyka dolnolotaryńskiego.Wybrany na króla i koronowanyw Salzburgu 26 XII 1081 r.4Anegdota o rozmowie cesarza jest wzięta z Ottona Fryzyngeńskiego, Gesta Fridericiimperatoris, Scriptores rer.Germ.in usum scholarum [46], 1912, s.23.5 yródła nie dają o tymwiadomości. nów wzrastała nienawiść i pogarda dla jego osoby.Do tak skrajnego poniżeniastoczył się ze swej znakomitej niegdyś pozycji i tak nieszczęsny spotkał go los była to kara Boża za jego przewinienia że możni królestwa uknuli spisek1 dlazgładzenia lub uwięzienia jego i współuczestników zbrodni popełnionej na świętym.Bożym, przekonani, że jedynie przez zamordowanie lub uwięzienie go, odzyskajązaszczytną królewską koronę i uwolnienie od kar Bożych.Ale kiedy zbyt opieszaleprzeprowadzali swoje plany, król Bolesław dowiedziawszy się o spisku, z rycerzami--współuczestnikami dokonanej przez niego zbrodni, których chciano podobnie jakkróla uśmiercić, bojąc się, by go spiskowcy nie ujęli, zabrawszy ze sobą jedynegosyna Mieczysława2, który już zaczął dwunasty rok życia, z obawy, by pod jegonieobecność zagniewani baronowie nie podjęli przeciw niemu jakichś ostrzejszychkroków, w licznym orszaku rycerzy polskich3, szczególnie tych, którzy wiedzieli ozbrodni dokonanej na świętym, ucieka z największym pośpiechem na Węgry doswego krewnego i wychowanka, Władysława4, który już objął rządy królewskie naWęgrzech
[ Pobierz całość w formacie PDF ]