Domagalski Dariusz Sielntium Universi

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Niemal wyczuwałczające się gdzieś niebezpieczeństwo.Przeniósł spojrzenie na iluminator.Potężna tarcza Jowiszapowoli się przemieszczała i teraz widać ją było po lewej stronie.Hubert pogrążył się w rozmyślaniach.Nie dawała mu spokojuta awaria.Dane nawigacyjne mogły zostać utracone faktyczniew wyniku przeciążenia pamięci lub promieniowania radiowego,ale równie dobrze mógł je wykasować któryś z członków zało-gi.W sumie każdy miał bezpośredni dostęp do sterówki.Czar-necki nie mógł ustalić godziny zniknięcia danych z komputera,więc trudno było znalezć winnego.A może nie chciał tego zro-bić, bo miał coś do ukrycia? Czyżby on za tym stał?Dowódca Marka Aureliusza pokręcił głową, próbując od-sunąć od siebie ponure myśli, ale one cały czas kotłowały musię w głowie.Dlaczego komuś miało zależeć na niepowodzeniumisji? Tylko szaleniec podjąłby się aktu sabotażu, bo przecieżgdyby gwiazdolot zboczył z obranego kursu, w najlepszymwypadku trzeba byłoby przerwać lot, w najgorszym zaś statekprzepadłby w pustce kosmosu, a załoga zginęła, nie mogącliczyć na pomoc z Ziemi.Hubert zdawał sobie sprawę, że wyprawa miała wielu wro-gów, którzy uczyniliby wszystko, żeby zakończyła się niepo-wodzeniem.Zettenberg jednak nie wierzył, że wśród członkówjego załogi był ktoś taki.Wszyscy zostali odpowiednio wyse-lekcjonowani i prześwietleni przez służby bezpieczeństwa.Ponadto zdążył już trochę poznać swoich podkomendnych iwątpił, że któryś z nich mógłby posunąć się do takiego czynu.Wyglądało na to, �e była to zwykła awaria komputera.Uspoko-jony tą myślą oparł się wygodnie w fotelu.- Wszystko w porządku - zaraportował Czarnecki.Hubert podziękował skinięciem głowy.- Może pan już opuścić stanowisko, poruczniku.Ja przej-muję wachtę.Mimo że członkowie załogi mówili sobie po imieniu, Ze-ttenberg postanowił zwracać się do nich bardziej oficjalnie itego samego wymagał w stosunku do siebie.- Dziękuję, komandorze - rzekł pilot i usiadł w drugim fo-telu, nonszalancko zarzucając nogi na pulpit.- Ale jeśli pan niema nic przeciwko temu, zostanę.Ominął mnie widok Io, tochociaż zobaczę Europę.Spoglądali przez iluminator w kierunku oddalającego się co-raz szybciej potężnego Jowisza.Nazwany imieniem mitolo-gicznego bóstwa, najwyższego władcy nieba i ziemi, ojca bo-gów, w pełni zasługiwał na swoje miano.Największy glob wUkładzie Słonecznym dzięki oddziaływaniu grawitacyjnemustabilizuje planetoidy, przechwytuje komety mogące zagrażaćplanetom wewnętrznym układu i chroni Ziemię przed impakto-rami z obłoku Oorta.Jest niczym bóg-ojciec chroniący swojedzieci.Io dawno już zniknęła i Marek Aureliusz zbliżał się doEuropy.Hubert z utęsknieniem oczekiwał tego legendarnegoglobu.W pamięci miał liczne opowieści astronautów, którzymieli okazję go oglądać.Twierdzili, że powierzchnia księżycajest niesamowita.Teraz Hubert miał się o tym przekonać nawłasne oczy, choć był lekko rozczarowany, że nie przeżyje tejchwili w samotności.Spojrzał na towarzysza, który czasem drażnił go swoją bez-pośredniością.Porucznik był bardzo towarzyski, nie krępowałsię niczym, rzucał mało wybredne uwagi i żarty.Mimo tegoZettenberg go lubił, uważając Daniela za dobrego ducha wy-prawy.Jego błazeństwa wiele razy rozładowały atmosferę, apoza tym, mimo zaledwie dwudziestu pięciu lat, był doskona-łym pilotem.Siedzieli w milczeniu.Czarnecki instynktownie wyczuwał,że popełniłby świętokradztwo, przerywając ten czas oczekiwa-nia jakimkolwiek komentarzem.W tej jednej chwili dwóchróżniących się od siebie mentalnie i wiekowo mężczyzn połą-czyło swoje myśli we wspólnej kontemplacji kosmosu.Najmniejszy z galileuszowych księżyców oczarował Zettenber-ga.Wywierał niesłychane wrażenie, chociaż glob był dwukrot-nie mniejszy niż lo, a Marek Aureliusz mijał go w znacznejodległości.Dalekie Słońce anemicznie oświetlało Europę, nadając jejkremową barwę.Na jej powierzchni można było dostrzec nie-regularne linie przecinające cały glob - sięgające stu kilometróww głąb potężne rozpadliny.Powierzchnię księżyca w całościpokrywa pękająca lodowa skorupa, która wygląda, jakby zosta-ła zaorana przez potężne buldożery.W powstałych szczelinachpojawia się ciemniejszy materiał - sole i uwodniony kwas siar-kowy [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki