Griffin W. E. B. Ostatni bohaterowie 03 Szpiedzy i żołnierze(2)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Jakich pieniędzy? Widzisz, Stan, zarobiłem parę dolarów na transakcjach eksportowo importowych odparł wymijająco Vollmer. Drobiazg, jakieś sto dwadzieścia tysięcy dorzucił Canidy. To dlatego nie przepadają za nim w Niemczech.Pod nosem Niemców szmuglował z okupowanej Francji walutę i bi\uterię.Był na procencie. Cholera, nawet nie przypuszczałem, \e mogłeś tyle zarobić powiedział z nutką podziwu w głosie Fine. Prawdziwe zaskoczenia nastąpią dopiero wtedy, gdy przejdzie do opowieści o swych wyczynach erotycznych. Coś ty się tak przyczepił do tej erotyki, Dick? \achnął się Vollmer. Gisella Dyer rzucił od niechcenia Canidy.W oczach Vollmera miejsce sympatii zajął lodowaty chłód. Teraz rozumiem tę cholerną kartkę! zawołał. Co, ty te\ zacząłeś się bawić w brudne sztuczki Bakera? śadne sztuczki, wykonuję swoją robotę.A Eldona Bakera staram się na razie trzymać od tego jak najdalej. Dość tego owijania w bawełnę zdenerwował się Vollmer. Mów jasno, o co ci chodzi, Dick. Poprzez twoich przyjaciół, Shitfitza i M�llera, nawiązaliśmy kontakt z Gisellą Dyer.Vollmer zastanawiał się chwilę, a potem rzekł: To znaczy z jej ojcem.Był wymieniony w tekście.Canidy przytaknął. Ty skurwysynu! Gdybym wiedział, \e wciągniesz ją w papraniny BSS, nigdy bym ci o niej nie powiedział!!! W porządku, najpierw to rozstrzygnijmy.Dobrze wiesz, \e w miłości i na wojnie wszystkie chwyty są dozwolone. Pierdol się! Powiedziałem ci o niej jak przyjacielowi. I tak musiałoby to wyjść na jaw. Ciekawe jak? prychnął Vollmer. Profesor Dyer wzbudził zainteresowanie. Czyje? Dlaczego? Na drugie pytanie nie znam odpowiedzi.Na pierwsze mogę udzielić odpowiedzi tylko ogólnikowej, co odpowiadastopniowi mej wiedzy.Zbieramy o nim informacje, to samo robią Anglicy.Chcą profesora i jego córkę wywiezć zNiemiec.Jacy oni ? Nie wiem.Nikt nie zamierza mnie w tej sprawie rozpieszczać nadmiarem konkretów. Vollmerpatrzył na niego podejrzliwie.Canidy uniósł na wysokość barku dłoń z trzema wyprostowanymi palcami. Słowoskauta.Jeśli skłamałem, niech padnę trupem.Na widok marsa na czole Canidy ego Vollmer nie wytrzymał i roześmiał się. OK.Wierzę ci. W końcu powiązaliby jedno z drugim.On wykłada w Marburgu, ty w Marburgu byłeś na studiach.Wyszłoby im toz dziurkarek. Z czego takiego? Dick tak to nazywa włączył się Fine. Małe podłu\ne kartoniki, które IBM perforuje, a potem nadziewa nacoś, co wygląda jak ro\en.Dzięki temu mogą je sortować i porównywać.Rozumiesz? Wierzę ci na słowo. No, więc doszliby do tego i wówczas spytaliby, czy znasz profesora Dyera. Na co odpowiedziałbym: Nie. Tego byś nie zrobił. Mo\esz być pewien, \e bym zrobił. W porządku zgodził się Canidy. Wtedy spytaliby mnie, czy w rozmowach wspominałeś kiedykolwiek oprofesorze Dyerze.Na co odrzekłbym: Jasne.Mówił mi, \e dmuchał jego córkę. Miałem rację: jesteś kawał skurwysyna. Nie ma co płakać nad rozlanym mlekiem.Tak czy owak, wiemy o tobie i pannie Dyer.Zapadła te\ decyzja, \etrzeba wykorzystać ten kontakt. Kurwa mać! warknął Vollmer. Wiem, nad czym się zastanawiasz powiedział Canidy. Taaak? Kiedy ostatni raz byłeś w Niemczech?Gdy Vollmer zadał to pytanie, Canidy patrzył właśnie na Fine a.Ich oczy na chwilę się spotkały. Nie chcę się rozpływać nad naszymi zaletami, w ka\dym razie kiedy stało się jasne, \e istnieje projekt wywiezieniaDyerów, uznałem, \e my się niezle do tego nadajemy. A jak to niby zrobimy? Są sposoby. Oczyma duszy widzę Gisellę, jak macha na po\egnanie samolotowi czy łódce albo czemukolwiek innemu.Podobnie jak my pomachaliśmy podwodniakowi odpływającemu z Saffi. Nic takiego się nie zdarzy, jak długo ja tym kieruję odrzekł stanowczo Canidy. Ale nie chcesz czy nie mo\esz mi powiedzieć, dlaczego zamierzają go wywiezć? Nie mogę.Chciałbym zresztą zauwa\yć, Erik, \e ostatecznie to my wydostaliśmy cię z Maroka. Wiesz, co się z nią stanie, kiedy jej ojciec nagle zniknie bez śladu? spytał Vollmer. I na jakiej podstawieprzypuszczasz, \e będzie chciała współpracować? Po co? Wydostanie się z Niemiec to dla nich wielka szansa.Władze mu nie ufają.Prędzej czy pózniej go aresztują.A jakjego, to i ją.Dobrze o tym wiedzą. Jak długo jest miła dla Peisa, nic im raczej nie grozi. Co to za Peis? wtrącił się Fine. Miejscowy glina odrzekł Canidy. Gestapo. SS SD sprostował Vollmer. Jest ró\nica. A co z tym Peisem? indagował Fine. W pierwszej chwili sądziłem, \e to mój niezrównany czar ją urzekł, ale potem się okazało, \e to Peis kazał jejwziąć mnie w obroty. Sprawdzę, czy nadal tam jest rzekł Fine. Wiesz, jak ma na imię? Herr hauptsturmf�hrer, tyle wiem odparł Vollmer. Nie jest zbyt bystry, ale za to upierdliwy.Wyobraz sobieEldona Bakera w czarnym mundurze. Canidy zaśmiał się. Ale, ale.Nie powiedziałeś mi, czego oczekujesz odemnie.Przyjemnie byłoby wiedzieć, zanim ci powiem, \ebyś się odpierdolił. Na razie tyle, abyś dał jej znać, \e, po pierwsze, jesteś w Anglii, po drugie, mo\esz przesłać jej wiadomość przezBBC. Na przykład: Gołębie szczają do Tamizy czy coś w tym stylu? Canidy przytaknął. I coś takiego, comógłbym wiedzieć tylko ja? Kiedy Canidy raz jeszcze potwierdził, Vollmer ciągnął: I myślisz, \e ona będziedniami i nocami słuchała BBC? To przecie\ najlepszy sposób, \eby wylądować w obozie koncentracyjnym? Zajmiemy się tym obiecał Canidy. Jak? Radio dostarczy jej M�ller. Vollmer patrzył z niedowierzaniem. Mo\esz mi wierzyć dodał z naciskiemCanidy. Cholera jasna!!! Skup się, Erik.Przypomnij sobie coś intymnego, coś, co na pewno będzie pamiętać, a czego zarazem nikt inny znianie skojarzy. Jasne, coś ze spraw łó\kowych, nie? oburzył się Vollmer. Nie wiem, coś, co w twoim przekonaniu się nada.Skądinąd seks jest intymny i prywatny.Stąd moje sugestie.Potrzebna nam będzie, rzecz jasna, więcej ni\ jedna wiadomość.Ale na razie coś na początek.Vollmer spuścił głowę. Po co ja się pakuję w to gówno? spytał na głos.Coś przyszło mu do głowy.Tu\ przed jego wyjazdem z Marburga wybrali się na Lahn.Wypo\yczyli łódkę, popłynęliw dół rzeki, a potem dobili do brzegu, \eby coś zjeść.Pamiętał, \e zastanawiał się, czy powiedzieć jej o swoimwyjezdzie, ale ostatecznie uznał, \e lepiej będzie nie mówić.Westchnął cię\ko. Erik z chęcią znowu powiosłowałby z Gisellą odezwał się. Co takiego? spytał Canidy [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki