James Erica Małe szczęcia

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Czyżby lis?Uśmiechnął się.Nie lis, a jeż& Ta dziewczyna była najeżona jak zwykle pod daszkiemswojej bejsbolówki, miała włosy spięte w koński ogon, ramiona pochylone.Co ona tu robi,przecież o tej porze wszyscy porządni ludzie są już w łóżku? Cześć powiedział, żeby zasygnalizować swoją obecność i żeby nie przestraszyła się,wpadając na niego. Dokąd to zmierzamy? O tej porze w Navigation nie już podają drinków.Przyjrzała mu się uważnie. Na spacer.Uniósł brwi. O tej porze? Nie mogę spać rzuciła okiem na pustą szklaneczkę w jego dłoni. Za każdym razem,gdy pana spotykam, ma pan w ręce coś do picia. Ta okolica wpędza mnie w alkoholizm.Czekał, aż dziewczyna coś powie, ale nie odezwała się.Stała tylko z rękamiw kieszeniach kurtki, a ramiona miała prawie na wysokości uszu.Wyglądała jak zbuntowananastolatka.Zmęczona nastolatka. No cóż, w takim razie nie chcę przeszkadzać w przechadzce przy blasku księżyca powiedział. Chciałbym jednak zauważyć, że naprawdę nie jest to najodpowiedniejsza pora nasamotne spacery.Spojrzenie jej chłodnych, błękitnozielonych oczu napotkało jego wzrok. Nie jestem dzieckiem. A ja, na szczęście dla pani, nie jestem porąbanym psychopatą, który poszukuje nowejofiary.Jednak kto wie, jakie atrakcje mogą czekać na panią w dalszej części drogi? Poradzę sobie. Nie wątpię, oczywiście, o ile napastnikiem będzie jednonogi karzeł z rękamizwiązanymi na plecach.Zjeżyła się jeszcze bardziej, wszystkie kolce były w pogotowiu, by go odstraszyć. Prawidłowe określenie brzmi upośledzony pod względem wzrostu.Roześmiał się. No tak, nieoceniona poprawność polityczna.Niedawno słyszałem w radiu, że nie należymówić, jakoby dzieci były niegrzeczne.Właściwy sposób wypowiadania się na ten temat tostwierdzenie, iż z ich zachowaniami wiążą się określone wyzwania. Bo rzeczywiście dzieci to spore wyzwanie i kropka rzekła z przekonaniem. Ale także ogromna satysfakcja sprzeciwił się.Jej ramiona rozluzniły się, opadając na wysokość brody. Na ten temat nic mi nie wiadomo.Jak dotąd, ponoszę tylko klęskę za klęską. Proszę wierzyć mojemu doświadczeniu, satysfakcja pojawia się wtedy, gdyprzechodzimy do nowej klęski.W porównaniu z nią, ta, z której właśnie się podzwignęliśmy,przypomina głębokie westchnienie ulgi.Znów powstrzymała się od komentarza, a Willowi, który przestał już rozpamiętywaćwłasne kłopoty, nagle zrobiło się jej żal.Teraz wiedział już o Harriet więcej, a to dziękirozmowom z jej ojcem. Jakieś wieści z frontu walki o pracę? Nic.Jej szczerość spodobała mu się, nie próbowała wciskać żadnego kitu o iluś tam ofertach,które właśnie rozważa.W swym poprzednim życiu on sam być może próbowałby ratować twarz,uciekając się do takich wykrętów. A tak przy okazji, mówiłem poważnie.Wędrówki po nocy wzdłuż kanału nie należą donajbezpieczniejszych. W zamian za ostrzeżenie otrzymał spojrzenie, które mówiło: Tylkospróbuj dalej się mnie czepiać.Co też oczywiście uczynił. Jeśli pani sobie życzy, mogę podążyć pani tropem, kryjąc się w cieniu jako ochronaosobista.Gdzieś w szafie mam jeszcze stary płaszcz � la CIA i regulaminowe ciemne okulary.Wreszcie na jej twarzy pojawił się uśmiech, chyba pierwszy, jaki zdarzyło mu się u niejwidzieć. No proszę, a ja myślałam, że nadaje się pan tylko do siedzenia na ławkach i uznałampana za zadeklarowanego pijaczynę stwierdziła. Już taki jestem, żadnej pracy się nie lękam. Słyszałam, że kiedyś był pan prawnikiem.Dlaczego pan zrezygnował?Pytanie od Jeża? To coś nowego. Musiałem wyznał. W pewnym momencie zacząłem sobie wyobrażać, jak biegam pobiurze z maczetą i masakruję wszystko, co żyje.Uniosła brwi. Dopiero co obiło mi się o uszy, że nie jest pan porąbanym psychopatą? Jestem już całkiem uleczony.Niesławną przeszłość pozostawiłem za sobą i stałem sięwyznawcą filozofii głoszącej, iż jutro jest tylko snem, a dnia wczorajszego nie ma.Liczy siętylko dziś i chwytanie szans, jakie się pojawią.Jako prawnik nie mógłbym przetrwać, żyjącwedług tej koncepcji, to nie do pogodzenia.Może pani usiądzie?Potrząsnęła głową. Carpe diem raczej wyszło z mody, nie uważa pan? Porozmawiamy, jak pani dorośnie.Tymczasem zaś wykładam pani moją osobistą wizjężycia.Odkryłem mianowicie, że jest ono niczym innym, jak tylko nader perfidnym wyścigiemw workach. Strasznie pan przemądrzały. O, przepraszam, nie chciałem.To dlatego, że wygląda pani tak młodo. Mam trzydzieści dwa lata.Uśmiechnął się. No dobra, ma pani parę lat więcej, niż myślałem.Zapewniam jednak, że pewnego dniawspomni pani tę rozmowę i przyzna, jakim jestem mędrcem. Na razie przyznam, że żyje pan w świecie urojeń.Przecież nie można żyć, nie snującplanów na przyszłość. A przecież Jung powiedział: Wszystkie rzeczy wielkie u swych początków były tylkofantazją.Na pewno nie pozwoli pani, żebym towarzyszył jej podczas przechadzki? Dziękuję, ale mam sprawy do przemyślenia. Wiem coś o tym.Przed pani przybyciem właśnie temu zajęciu się oddawałem [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki