Jana Oliver The Demon Trapper 03 Fogiven [całoć]

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Pojazd posiadałwięcej przycisków oraz dzwigni niż stacja kontroli lotów i dziewczyna ztrudem tłumiła pokusę przyciśnięcia kilku z nich.- Czy któryś uruchamia wyrzutnię rakiet? zapytała,wskazując dłonią rząd guzików na konsoli.M�ller zaadresował jej zafrapowane spojrzenie, po czymuświadomił sobie, że łowczyni żartuje.- Niestety, nie.Poza tym, jeśli wziąć pod uwagę wszystkieprzeznaczone na wyposażenie pieniądze, to sprzęt stereo jest co najmniejtrzeciej jakości.Riley wybuchła śmiechem, z minuty na minutę darząc tego kolesiacoraz większą sympatią.- Zgaduję, że to musi być straszne, zważywszy na wszystkie tegregoriańskie pieśni i tak dalej.M�ller również się roześmiał.- Nie jesteś taka, jak sądziłem.Nie jestem już wrogiem.Rozkazy, jakie wydał myśliwym Papież, bez wątpienia wpłynęły naich zachowanie.Blackthorne dostrzegła na palcu towarzysza srebrną obrączkę.- Nie wiedziałam, że myśliwi mogą się żenić powiedziała,wskazując na biżuterię. Myślałam, że obowiązuje was celibat.M�ller pokręcił głową.- Możemy wstępować w związki małżeńskie.Nie jesteśmy dotego zachęcani, ze względu na niebezpieczeństwo, na jakie się narażamy.Moja żona to rozumie.- Ilu z was jest żonatych? zapytała łowczyni z ciekawości.- W tej drużynie jest nas dwóch.Ja i Corsini.Jego żonaspodziewa się ich pierwszego dziecka.- A ty masz dzieci?Twarz mężczyzny rozjaśniła się z dumą, co powiedziało Riley, iżtrafiła w czuły punkt.- Mam syna.Nazywa się Ritter.Liczy sobie dwa latka.- Czyli jest za młody, aby wiedzieć, czym się zajmujesz zastanawiała się na głos dziewczyna.- Pewnego dnia się dowie.Być może on również zostaniemyśliwym.Riley przyglądała się towarzyszowi z nowej perspektywy.- I to cię nie przeraża?- Jeśli Bóg tak zdecyduje, mój syn może podążać moją drogą.- To tak jak ja i mój tata odparła Blackthorne. Po prostuwiedziałam, że muszę zostać łowczynią.Riley zawsze uważała myśliwych za zimne, wyrachowane maszynydo zabijania piekielnych pomiotów.Teraz natomiast uświadomiła sobie,że byli tacy jak łowcy posiadali rodziny oraz oddzielali życie prywatneod swojej pracy.Przypominali zwyczajnych ludzi.Kiedy podjechali pod krawężnik umiejscowiony naprzeciwkoapartamentowca, w którym znajdowało się mieszkanie Blackthorne'ów,dziewczyna spodziewała się, że jej towarzysz uda się w ślad za nią ipoczeka, aż łowczyni spakuje rzeczy potrzebne do zamieszania zeStewartem.Zamiast tego M�ller pozostał w wozie, rozmawiając z kimś poniemiecku przez komórkę.Po łagodnym wyrazie jego twarzy można byłowywnioskować, iż kontaktuje się z żoną.Która godzina jest teraz w Niemczech?Sytuacja przedstawiała się zapewne podobnie jak w przypadkuwojskowych: rodzina odbierała telefon, gdy tylko żołnierz otrzymałsposobność nawiązania kontaktu z najbliższymi, nawet jeśli wypadało tow środku nocy.Rodzinny dom Riley wyglądał tak jak zawsze budynek był mocnosfatygowany.Kiedyś mieścił się w nim hotel, a teraz budowla przeżywałaswój drugi renesans, zamieniona w kompleks mieszkalny.Skrzynkępocztową Blackthorne'ów wypełniały rachunki oraz notatka informującao podwyższeniu od kwietnia wysokości czynszu.Jeśli łowczyni będziemieć nieco szczęścia, wpływy z polisy na życie jej ojca, będą już do jejpełnej dyspozycji.Jeśli nie, będzie musiała pożyczyć pieniądze od Becka.Podobna myśl nie napełniała Riley szczególnym optymizmem.Den zamieni moje życie w Piekło na ziemi.Dziewczyna bez wątpienia na to zasługiwała za to, na co gonaraziła.Otwierając drzwi od mieszkania, Blackthorne wstrzymała oddech,pewna że myśliwi kompletnie zdemolowali jego wnętrze.Jednak nicpodobnego się nie wydarzyło.Jeśli weszli do środka, zachowali należytystosunek względem jej własności, ponieważ nic nie zostało naruszone.Drzwi po drugiej stronie korytarza uchyliły się i pomarszczonatwarz sąsiadki pojawiła się w progu.Towarzyszyła jej aureola białychwłosów.Pani Litinsky miała na sobie prostą granatową koszulę nocnąoraz gruby różowy sweter.Gdzieś w tle, telewizyjny spiker opowiadałwłaśnie o pogodzie.- Ach, nareszcie jesteś w domu powiedziała staruszka zledwo zauważalnym rosyjskim akcentem.- Tak.Przepraszam.Tyle się działo.Ile ona wie? Czy myśliwi cokolwiek jej wyjawili?- Pan Beck cię szukał.Wiesz, ten sympatyczny łowca.Na pewno nie był sympatyczny, kiedy widziałam go po razostatni.- Znalazł mnie.Gdy tak gawędziły, Maine Coon sąsiadki przemknął w kierunkuRiley, ocierając się o jej łydkę i miaucząc.Max zawsze się tak zachowywał.Blackthorne uklękła, żeby go podrapać, a on naprężył się pod wpływemjej dotyku, gdy pieściła jedwabisty obszar pod podbródkiem zwierzęcia.W korytarzu natychmiast rozległo się pełne zadowolenia mruczenie.- Wczoraj byli tu również jacyś mężczyzni dodała paniLitinsky. Myśliwi.Szukali cię.- I znalezli.Ta sprawa jest już zakończona.Przynajmniej taką nadzieję żywiła łowczyni.Jej priorytet stanowiło powiadomienie taty, że nic jej nie jest,jednak dziewczyna nie była pewna, czy może ufać któremukolwiek zeswoich telefonów.Rozwiązała ten problem, prosząc sąsiadkę, by tapozwoliła jej skorzystać ze swojego [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki