[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Różnica polega na tym, że Laozi podąża do Dao bezpośrednio, Konfucjusz zaś okrężną drogąpoprzez ład społeczny.Stąd biorą się przeciwstawne praktyczne konsekwencje światopoglądów,które w gruncie rzeczy są jednakowe.To, co Laozi stawia w Dao przed wszystkim i ponad wszystkim, stanowi dla Konfucjusza Jednąmyśl".Jednakże Laozi zagłębia się w nią, Konfucjusz zaś z szacunkiem pozwala, aby , jedna myśl"prowadziła go w sprawy świata.Także u Konfucjusza odkrywamy miejscami skłonność do ucieczkiod świata.U granic znajdujemy u niego ideę człowieka, który działa, nie działając, i dzięki temuutrzymuje ład na świecie, tak samo jak u Laozi.Mimo że obaj kierują spojrzenia w przeciwnestrony, stoją przecież na tym samym fundamencie.Jedność obu filozofów znalazła w Chinachodzwierciedlenie w wielkich historycznych osobowościach nie poprzez jednoczący systemfilozoficzny, lecz w chińskiej mądrości świadomie rozjaśniającego się życia. 8.Historia recepcji: Konfucjusz był jednym z wielu ówczesnych filozofów i w żadnym razie nienajpopularniejszym.Zapoczątkował jednak ruch konfucjanizmu, który zapanował w Chinach na dwa tysiąclecia aż do1912 roku, kiedy skończyła się jego polityczna władza.Z grubsza można wyróżnić następujące etapy rozwoju konfucjanizmu:Etap pierwszy.Teoretyczną postać nadali konfucjanizmowi Mencjusz (ok.372-289 przed Chr.) orazSun-cy (ok.310-230 przed Chr.), którzy zapewnili szkolnej tradycji intensywniejszy odbiór.Konfucjański sposób myślenia nabrał charakteru bardziej pojęciowego, rozróżniającego isystematycznego.Najpiękniejsze i najmądrzejsze sformułowania utrzymane w duchu Konfucjuszazawarte są w Da-hio i Czung-jung.Wypowiedzi przekazane w Lun-jii są bliższe Konfucjuszowi ipo części być może cytują go dosłownie, są jednak krótkie, urwane i pozostawiają rozlicznemożliwości interpretacji.Są to myśli in statu nascendi, jak u niektórych filozofów presokratejskich,podane w formie ostatecznej, ale umożliwiające niezliczone modyfikacje treści.Systematyzacja formy powoduje wzbogacenie warstwy pojęciowej, lecz zarazem zubożeniewartości obecnych jeszcze u zródła.Dlatego myśli Konfucjusza stają się w ustach pierwszychnastępców bardziej przejrzyste, ale jednocześnie bardziej ograniczone.Konfucjanizm na tym etapierozwoju był prądem umysłowym podtrzymywanym przez literatów, roszczącym sobie pretensje dorządzącej pozycji w państwie.Cesarz Ts'in Szy Huang Ti (221-210 przed Chr.) podjął próbę jego zniszczenia.Księgikonfucjańskie spalono, a tradycja ruchu miała zostać przerwana.Rządy wielkiego despoty zostałypo jego śmierci obalone w wyniku gwałtownej wojny domowej.Przetrwało wszakże jego dzieło:przekształcenie starego ustroju lennego w państwo urzędnicze.Etap drugi.Wydarzyła się rzecz zadziwiająca.Za czasów dynastii Han (206 przed Chr 220 po Chr.)biurokratyczny ustrój stworzony przez wspomnianego tyrana sprzymierzył się z konfucjanizmem.Zarzucony ruch został przywrócony do łask.Nowy system władzy państwowej, zawdzięczającejswój autorytet duchowi konfucjanizmu, zrodził się z motywów i sytuacji, które Konfucjuszowibyłyby osobiście obce.Mistrzowi znane było jedynie państwo o ustroju lennym.Terazkonfucjanizm zyskał nową formę myślową oraz faktyczną pozycję rządzącą.Literaci zostali funkcjonariuszami biurokracji, posuwając ortodoksję aż do fanatyzmu, międzyinnymi po to, aby utrzymać status własnej grupy.Konfucjanizm został przystosowany dokształcenia urzędników.Szkoły połączono w państwowy system wychowawczy, zaś nauczane treścinastawiono na zachowanie ładu w ustroju państwowym i uświęcenie go.Etap trzeci.W epocedynastii Sung (960-1276) system konfucjański został poszerzony w różnych kierunkach, międzyinnymi w stronę metafizyki i filozofii natury.Jednocześnie oparto ortodoksję na fundamencieMencjusza
[ Pobierz całość w formacie PDF ]