Zniknięcie Emily Marr(1)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Jednak niezależnie od choroby to jest obsesjai może być niebezpieczna.Myślę, że trzeba zawiadomićpolicję. Ale od pięciu miesięcy nie próbowała mnieznalezć potrząsnęła głową Emily. Dla kogo możebyć niebezpieczna? Przede wszystkim dla siebie samej powiedziałaTabby. Postanowiłam tu przyjechać i poszukać ArthuraWoodhalla dlatego, że bardzo się o nią martwiłam.Przeżywa jakieś załamanie nerwowe.Teraz jeszczebardziej się denerwuję.Obawiam się, że zle zrobiłam,zostawiając ją samą. Właśnie zgodził się Arthur. Ona potrzebujeleczenia, opieki psychiatrycznej.Nie byłbym wcalezdziwiony, gdyby się okazało, że leczyła się jużw Anglii, że to nie pierwszy taki epizod.Dobrze, żeprzyjechałaś, Tabby tutaj znajdziesz odpowiedzi naswoje pytania.Tabby kiwnęła głową. Ale zanim będę mogła coś zrobić, muszę siędowiedzieć, kim ona naprawdę jest.Mówi o sobie Emmie , ale to chyba nie może być jej prawdziwe imię.Na pewno wzięła je z dziennika Emily. Nie widziałaś jej paszportu ani żadnychdokumentów? spytał Arthur. Nie.Od razu bym się wtedy zorientowała, niebyłoby mnie teraz tutaj. Całe szczęście, że nie ukradła mojego paszportu westchnęła Emily. Mogłoby się zrobić strasznezamieszanie. Już i tak jest zamieszanie powiedział Arthur.Czy wiesz, gdzie mieszkała w Anglii? spytał Tabby.Jeżeli przychodziła pod dom Emily, to pewnie musiałamieszkać w Londynie? Tak, mówiła, że jest z Londynu.Kiedy jużdowiedziałam się wszystkiego, mówiła bez przerwyo Grove, jak było stamtąd blisko do jej pracy i doszpitala.Ale oczywiście wszystko to przeczytaław komputerze.Nigdy nie wspominała o Newbury anio żadnym innym miejscu.Czy twój brat widział jąjeszcze po tym, jak wyjechałaś do Paryża?Emily potrząsnęła głową. Nigdy nic nie powiedział.Ale to by pasowało dotego, co mówisz, że wyjechała do La Rochelle mniejwięcej w tamtym czasie. Tak naprawdę mieszka po drugiej stronie mostu wyznała Tabby. Na �le de R�. �le de R�?Arthur i Emily spojrzeli na siebie z gniewnymniedowierzaniem. Wspominałaś o wyspie w swoim dzienniku,pamiętasz? Pewnie dlatego pomyślała, że tam właśniepojedziesz. Ona ma urojenia stwierdził Arthur. Mam namyśli takie chorobowe.Już mówiłem byłbymzdziwiony, gdyby nie była pacjentką jakiegośangielskiego szpitala.Nagle pewien obraz nasunął się Tabby przed oczyi wykrzyknęła: Czekajcie, coś sobie przypomniałam! Tabletki.Miała jakieś tabletki. Jakiego rodzaju? Nie pamiętam nazwy, ale były przepisane przezjakiś szpital w Londynie.A jej imię zaczyna się na E, tona pewno.Widziałam buteleczkę, ale miała zdartąetykietkę& Chyba że też je ukradła u ciebie?Spojrzała na Emily, która potrząsnęła głową. Nie, to nie były moje.Nie zabrała mi żadnychlekarstw.Zresztą moje tabletki były przepisane przezprzychodnię w Hertfordshire, nie szpital w Londynie. Te jej były na pewno z Londynu.Nie mogę sobietylko przypomnieć, skąd dokładnie.Chyba East London?Arthur spojrzał na nią. East London NHS Trust? To specjalistycznaporadnia zdrowia psychicznego.Mogę zadzwonić donich rano i spróbować się czegoś dowiedzieć, ale samalitera E to trochę mało.Czy znasz jej datę urodzenia? Nie odparła Tabby. Ale wygląda na starszą odEmily. A jakieś inne ślady? spytała Emily. Rodzina?Wspominała kiedyś o rodzinie? Wszystko, o czym mi opowiadała, pochodziłoz twojego dziennika.Tabby zdała sobie nagle sprawę, że Emmiepowtarzała całe zdania z tekstu Emily, zdania, któremusiała wyryć sobie w pamięci.Czy cokolwiek, comówiła, w ogóle należało do niej? Opowiadała, że jej rodzice nie żyją i że ma bratai dwóch małych bratanków. A może to prawda? Taki zbieg okoliczności, którywywołał jej zainteresowanie? zasugerował Arthur.Nie nazwisko, ale jakaś zbieżność, podobieństwoprzeżyć.Może to jakiś sposób na radzenie sobiez żałobą?To była ciekawa myśl, że rozpacz może popchnąćkogoś do wycofania się z własnego życia i doegzystencji w stanie ciągłego zmyślenia ale przecieżzarówno Arthur, jak i Emily i tysiące ludzi w całymkraju stracili niedawno kogoś bliskiego, a jednak nieprzywłaszczali sobie cudzych tożsamości. Dobrze, pomyślmy powiedziała Emily.Załóżmy, że nie chodziło o przypadkową zbieżnośćw sytuacji rodzinnej to znaczy, że jej rodzice albo inniczłonkowie rodziny może ciągle żyją i jeśli nie mieliz nią kontaktu przez tyle miesięcy, to powinni straszniesię martwić. Nie kontaktowała się z nikim od czasu przyjazdudo Francji powiedziała Tabby. Jestem tego pewna. Więc może zgłosili jej zaginięcie?Emily i Tabby spojrzały na siebie jednocześnie. No to wiemy już, gdzie trzeba szukać stwierdziłArthur. To się wydaje zbyt oczywiste, ale najrozsądniejbędzie sprawdzić bazę danych osób zaginionych.I rzeczywiście to wystarczyło.Było pięćdziesiątbiałych kobiet mniej więcej w wieku Emmiezgłoszonych jako zaginione na terenie Londynu, a onabyła jedną z nich.Nie nazywała się ani Emily, anioczywiście Marr, ani także Emmie czy Mason.Nazywałasię Eve Barron i urodziła się w tym samym miesiącu coEmily, ale o trzy lata wcześniej.Wszystkie informacjeznajdowały się na stronie internetowej:Eve BarronData urodzenia: 2 lipca 1977.Eve zaginęła w Londynie 18 marca 2012 roku [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki