Finder Joseph Zniknięcie(1)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Od pewnego czasu nie dostałem żadnego SMS-a z lokalizatora GPS,więc idąc, wyjąłem telefon i sprawdziłem ostatnią wiadomość, jakąotrzymałem, a potem kliknąłem na mapę.Czerwona kropka znikła.Tomi powiedziało, że urządzenie przestało wysyłać sygnał.Co przy-puszczalnie oznaczało, że ktoś je znalazł, a potem wyłączył.192Wszedłem do holu i spędziłem kilka minut, sprawdzając listę firmmieszczących się w budynku, jedną z tych dużych czarnych tablicnaściennych z białymi literami, podświetlonymi od spodu.Długa listadzierżawców.Przeważnie małe i średnie firmy: konsultanci do sprawopieki medycznej, menadżerowie inwestycyjni, księgowi i wieluprawników.Parę satelickich biur agencji rządowych.Kilka firm ozagadkowo brzmiących nazwach, takich jak Aegis Partners i OrionStrategy, które były siedzibą lobbystów lub podwykonawcami De-partamentu Obrony.Jednak nie znalazłem Traverse Development ani żadnej firmy ochoćby odrobinę podobnej nazwie.Nie zdziwiło mnie, że ta tajem-nicza firma nie znajdowała się na liście dzierżawców biur tego bu-dynku.Jednak któreś z tutejszych przedsiębiorstw musiało być z nią wpewien sposób powiązane.Strażnik usadowiony za zakrzywionym kontuarem z granitu naśrodku holu zauważył, że gapię się na listę. Czy mogę panu pomóc, proszę pana?! zawołał do mnie.Był pod sześćdziesiątkę, miał głęboko osadzone oczy, wystająceczoło, błyszczącą łysą głowę i sterczące uszy. Czy ma pan listę dzierżawców tego budynku, którą mógłby mipan dać? Nie, proszę pana, obawiam się, że nie mogę tego zrobić.Firmazarządzająca nie pozwala mi jej udostępniać. Przepisy są przepisami, prawda? Chodzi o to, że moja żonapróbuje rozkręcić biznes, sprzedaż ciasteczek z wiórkami czekola-dowymi. Pokazałem mu białe pudełko z piekarni. Pomagam jej wmarketingu.Ponieważ nie pozwala mi zbliżać się do kuchni.Uśmiechnąłem się, a on odwzajemnił uśmiech.Kontynuowałem. Chcemy rozdać darmowe pudełka z ciasteczkami wszystkimfirmom, które się tu znajdują.To taki rodzaj promocji. Podszedłembliżej i wręczyłem mu pudełko. Proszę, to jest dla pana.Proszęspróbować i powiedzieć, czy się udały mojej żonie.193Zawahał się. Zmiało, proszę spróbować jedno.Jeśli uda się panu skończyć najednym.Otworzył klapkę pudełka, wyciągnął ciasteczko i ugryzł duży kęs. Mmm rzekł. Delikatne, ciągnące się i chrupkie jednocześnie.Używa czarnych wiórków czekoladowych? Tylko z czekolady najlepszej jakości.Ugryzł następny kęs. Człowieku, one naprawdę są dobre. Dziękuję.Otworzył szufladę biurka, wyciągnął z niej zszyte kartki papieru ipodał mi je. Tylko proszę nikomu nie mówić, skąd pan to ma, dobrze?Mrugnął.Odmrugnąłem mu. Ani słowa.Przyjrzał mi się, dotknął swojego nosa i ust. Pokłócił się pan z żoną? zapytał.Przez moment nie wiedziałem, o czym mówi, a potem przypo-mniałem sobie, że mój potłuczony nos i pęknięta warga zapewne dotego czasu przybrały paskudny wygląd. Tak odparłem powiedziałem jej, że sądzę, iż powinna uży-wać margaryny zamiast masła.Dostałem nauczkę.Będę trzymał sięmarketingu.f& f& f&Zamiast pojechać z powrotem do biura, wstąpiłem do punktu kseroFedEx/Kinko i wysłałem do Dorothy faks z listą najemców budynku.Nie na jakąś maszynę odbierającą faksy w biurach Stoddard Asso-ciates, gdzie każdy mógł zobaczyć tę listę, ale na jej konto pocztowe,tak by dostała ją online.Kiedy byłem w tym punkcie, wykupiłemtrochę czasu przy komputerze, sprawdziłem swoją pocztę i znalazłeme-mail od Franka Montello, mojego maklera informacji.194Ilekroć pisał e-maile, używał wielkich liter, jakby wysyłał telegramprzez Western Union.ZAACZAM RACHUNKI TELEFONICZNE TWOJEGOBRATA.NADAL PRACUJ NAD T DRUGKOM�RK, JEDNAK POWINIENEM MIE COZDO JUTRA.ZAACZAM FAKTUR, PAATNDO DZIESICIU DNI, JAK ZWYKLE.Zatem jeszcze nie zlokalizował właściciela kontaktowego numerualarmowego, który dał mi na lotnisku Woody Sawyer.Jednak zdołałznalezć wyciągi jednego z telefonów Rogera, tego, za który w gabi-necie Rogera nie mogłem odszukać rachunków.Szczegółowa listapołączeń zajmowała kilka tuzinów stron.Nie byłoby fajnie czytaćtego na BlackBerry.Wydrukowałem je wszystkie i pobieżnie przej-rzałem listę, kiedy siedziałem w samochodzie.Przeważnie były to długie kolumny numerów telefonicznych.Jednak nagle coś rzuciło mi się w oczy.Pięć rozmów, wszystkie na koszt abonenta, wszystkie z numeru wAltamont w stanie Nowy Jork. Wystawione w imieniu Global TellLink informowało i poda-wało numer telefonu z kierunkowym 518.Zakład Karny Altamont, informowało.Oczywiście, od Victora Hellera.Nie rozmawiałem z ojcem od wielu lat.Natomiast Roger rozma-wiał z nim pięć razy w ciągu ostatniego miesiąca.Mój brat zawsze był w dobrych stosunkach z naszym ojcem, dużolepszych niż ja.Zawsze sądziłem, że powodem jest to, iż są do siebietak bardzo podobni.Jednak pięć rozmów w miesiącu?Zacząłem dokładniej przeglądać rachunki telefoniczne za po-przedni rok i znalazłem tylko jedno połączenie na koszt abonenta od195mojego ojca, jedenaście miesięcy temu.Sześć połączeń na kosztabonenta w przeciągu jednego roku od taty, pięć z nich w ostatnichczterech tygodniach.Tuż przed zniknięciem Rogera.To nie był zbieg okoliczności.40.Kiedy wróciłem do domu Lauren po krótkim postoju na stacjibenzynowej pana Younisa w Georgetown, aby zrobić kolejną kopięDVD filmu z monitoringu Lauren i Gabe byli oboje w domu.Otworzyłem frontowe drzwi.Nie usłyszałem ostrzegawczegodzwięku systemu alarmowego.Wyłączyli go.Nie tego chciałem.Wyraznie powiedziałem Lauren, że ilekroćbędą w domu, powinni używać nocnych ustawień, które włączą alarm,kiedy ktokolwiek wejdzie.Nie było jej w kuchni.Nie było jej także w pokoju telewizyjnymani przy komputerze w kąciku, który służył jej za domowe biuro.Usłyszałem podniesione głosy na piętrze i ruszyłem w stronę scho-dów, po czym wszedłem na górę.Matka i syn się kłócili.Przystanąłem na półpiętrze i usłyszałem, jakGabe krzyczy, łamiącym się głosem. Przecież tego nie wiesz.Nie wiesz! Posłuchaj mnie! odkrzyknęła Lauren. Pojawi się.Znajdą go.Obiecuję ci! Po takim czasie? On nie żyje, nie rozumiesz tego? Dlaczegonadal udajesz? On żyje, Gabrielu! Musisz myśleć pozytywnie.Musisz wierzyć.Twój ojciec nie umarł!To było zbyt bolesne, by tego słuchać, a poza tym podsłuchiwałemprywatną rozmowę.Zszedłem ze schodów.197f& f& f&Przez kilka minut apatycznie oglądałem telewizję, zmieniając ka-nały i nie znajdując nic, na czym chciałbym się zatrzymać.Usłysza-łem trzaśniecie drzwi, a potem ciężkie kroki i do pokoju weszłaLauren. Przysięgam, że ten dzieciak. Stanęła jak wryta, gdy zoba-czyła moją twarz. Jezu, Nick, co się stało?Wzruszyłem ramionami. Kto ci to zrobił? Nie jest tak zle, jak wygląda rzekłem i uśmiechnąłem się. Tak, zrozumiałam aluzję.Jak to się stało? Lauren, podsłuchałem twoją rozmowę z Gabe'em.Usiadła na końcu tej samej kanapy, na której ja siedziałem. Ty to nazywasz rozmową ? Raczej wrzaskiem.On po prostuwie, jak trafić w każdy mój czuły punkt [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki