[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.; gubernator mohylewski Kachowski pisał w memoriale z 1773: „Żydzi, aczkolwiek naród trzeźwy, lecz leniwy, oszukujący (.) Naród ten przez pochlebstwo i chytrość wkrada się w łaskę i protekcję majętniejszych mieszkańców, aby tą drogą zwiększyć swój kredyt.Szynkują wódkę i poją nią chłopów.Do wódki dodają różnych ziół.aby tym sposobem łatwiej doprowadzić chłopów do utraty przytomności: gdy do takiego stanu chłopa doprowadzą, wówczas obdzierają go z grosza, a nadto zapiszą mu tyle długu, ile sami zechcą i później ściągają to w gotówce lub ziarnie.(.) Żydzi plenią się tam, gdzie rząd jest słaby i nie dbały o wymiar sprawiedliwości".Aby zapobiec swobodnemu przemieszczaniu się Żydów w głąb państwa moskiewskiego, ukazem carowej (1791) dano Żydom prawo zamieszkania wyłącznie w guberniach białor., w namiestnictwie Jekatierinosławskim i w ziemi Tauryckiej: tak zainicjowano uderzające przez ponad 100 lat w Żydów przepisy o tzw.strefie osiadłości; wraz z kolejnymi rozbiorami Polski poszerzono ją o dalsze oderwane od Polski ziemie; w XIX w.strefa osiadłości, poza którą nie wolno było Żydom się przemieszczać objęła oprócz Kongresówki 15 guberni: wileńską, grodzieńską, kowieńską, witebską, mohylewską, mińską, kijowską (bez miasta Kijów), podolską, wołyńską, czernichowską, połtawską, jekatierinosławską, chersońską, taurycką i bessarabską.Władze carskie podjęły działania dla ograniczenia żyd.szynkarstwa i arend, rozpoczynając rugowanie Żydów z osad miejskich; politykę tę kontynuowano za kolejnych carów: m.in.po ukazie cara Aleksandra I z 11 IV 1823, nakazującym usunięcie Żydów ze wsi białostockich, w ciągu zaledwie kilku lat wyrugowano ok.40 tys.Żydów wiejskich, zwiększając nimi szeregi miejskiego proletariatu „szmacianego": długotrwałe rugi i represje wobec Żydów wiejskich i szynkarzy spowodowały zasadnicze zmiany; w poł.XIX w.z wyrobu i handlu trunkami żyło już zaledwie ok.6% Żydów na kresach, podczas gdy jeszcze na pocz.XIX w.aż 40 % ludności żyd.na kresach temu zawdzięczała swoje utrzymanie; Żydzi we wszystkich 3 zaborach poczuli, co oznaczał dla nich upadek tak tolerancyjnej i wspaniałomyślnej (kosztem swoich własnych interesów) Rzeczypospolitej.Przyznanie równych praw Żydom w konstytucji USA (1787) i w czasie rewolucji franc.przyspieszyło proces równouprawnienia Żydów w różnych krajach świata; zdobyciu przez nich pełni praw polit.towarzyszyło umacnianie posiadanych potencjałów gosp.i finansowych, wykorzystywanie ich dla wpływania na różne wydarzenia na arenie międzynar.(np.wpływ stanowiska Rotschilda na decyzję rządów Francji i Anglii o nieinterweniowaniu na rzecz Polski w czasie powstania styczniowego); XIX w.zapoczątkował zdobywanie przez środowiska żyd.dominującej pozycji w świecie mediów: dominacja finansowo-gospodarcza środowisk żyd.w licznych krajach prowadziła do pogłębienia nastrojów antyżyd.: współcz.zapomina się, że słynną sprawę Dreyfusa (→ Dreyfusa sprawa), która tak podzieliła Francję, poprzedziły potężne afery finansowe, w które byli zamieszani czołowi finansiści żyd.począwszy od krachu (1882) Union Generale.wielkiego banku katol., który spowodował wysunięcie przeciwko finansjerze żyd.zarzutów zlikwidowania niebezpiecznego nieżyd.konkurenta; Johnson pisze w Historii Żydów: „W 1892 wybuchł skandal panamski, w samym centrum którego znajdował się (.) baron Jacques de Reinach.Jego tajemnicza śmierć - być może samobójstwo — tylko podsyciła ogólne poruszenie przyniosła złośliwą satysfakcję antysemitom (.) Dwa następne skandale, w które byli uwikłani Żydzi - Union Generale w roku 1882 i Agencji d'Escompte w roku 1889 odsłoniły bezmiar przestępstw finansowych i wydawało się.że potwierdzają one teorię spisku finansowego
[ Pobierz całość w formacie PDF ]