[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Trzymali się blisko Nauczyciela czując, że związek z Nimstanowi największy zaszczyt.Dziś, kiedy został poniżony, postępowali za Nimw znacznym oddaleniu.Ogarnął ich smutek i przygnębienie z powodu niespeł-nionych nadziei.Sprawdziły się słowa Chrystusa: Wy wszyscy zgorszycie sięze mnie tej nocy; napisano bowiem: Uderzę pasterza i będą rozproszone owcetrzody (Mat.26,31).Skazańcy po przyjściu na miejsce egzekucji zostali przywiązani do narzędzitortur.Dwaj przestępcy wyrywali się z rąk tych, którzy rozciągali ich na krzy-żach, lecz Jezus nie stawiał żadnego oporu.Matka Jezusa, podtrzymywanaprzez umiłowanego ucznia Jana, szła za swym synem na Golgotę.Widziała Goomdlewającego pod ciężarem krzyża i zapragnęła podeprzeć swoją ręką Jegoporanioną głowę i obmyć czoło, które niegdyś tuliło się do jej piersi.Nie pozwo-lono jej jednak spełnić tej smutnej posługi.Wraz z uczniami wciąż jeszcze miałatę nadzieję, że Jezus objawi swą moc i uwolni się od wrogów.Zamarło w niejserce, kiedy przypomniała sobie słowa, w których Chrystus przepowiedziałwypadki, jakie teraz miały miejsce.Oglądała z niepokojem proces przywiązywa-nia złoczyńców do krzyży i zadawała sobie pytanie, czy Ten, który wskrzeszałzmarłych, przyjmie mękę ukrzyżowania? Czy Syn Boży będzie musiał pogodzićsię z tą straszliwą śmiercią, a ona sama zostanie skazana na utratę wiary, żeJezus jest Mesjaszem? Czy będzie musiała znieść widok Jego hańby i cierpienia,nie mając żadnej możliwości ulżenia Mu w nieszczęściu? Widziała Jego ręcerozciągnięte na krzyżu; a zaraz potem przyniesiono młot i gwozdzie, które wbitow Jego ciało.Uczniowie, którzy sami mieli rozdarte serca, zabrali omdlewającąmatkę, by nie oglądała potwornej sceny śmierci.Zbawiciel nie wydał z siebie najmniejszej skargi.Jego twarz pozostawałaspokojna i jasna, jedynie ciężkie krople potu zalewały Mu czoło.Nie byłożadnej miłosiernej ręki, która by otarła śmiertelny pot z Jego twarzy, ani teżnikt nie wyrzekł słów współczucia i wierności dla wsparcia Jego ludzkiegoserca.Podczas gdy żołnierze wykonywali swe straszne dzieło, Jezus modlił sięza swych wrogów: Ojcze, odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią .Nie chciałnadzieja.pl Desire of Ages 537LXXVIII.Golgota wersja dla Adobe Acrobat Reader, 2002myśleć o bólu ani koncentrować się na grzechu oprawców i straszliwej karze,jaka ich miała za ten czyn spotkać.Nie rzucał przekleństw na żołnierzy, któ-rzy obchodzili się z Nim tak brutalnie, ani nie wołał o pomstę na kapłanówi przywódców.Chrystus litował się nad ich niewiedzą i winą.Wydał tylko wes-tchnienie z prośbą o przebaczenie, bo nie wiedzą, co czynią .Gdyby rozumieli, że skazali na męki Tego, który przyszedł na świat, abyzbawić grzeszny rodzaj ludzki od wiecznej zagłady, ogarnęłyby ich wyrzutysumienia i przerażenie.A mimo wszystko niewiedza nie uwalniała ich od winy,bowiem ich przywilejem było rozpoznanie Jezusa i przyjęcie Go jako Zbawicie-la.Niektórzy z nich mieli poznać swój grzech, wyrazić skruchę i doznać na-wrócenia.Inni przez brak skruchy odcięli sobie drogę do korzystania z prze-baczenia udzielonego w wyniku modlitwy Chrystusa.Zamierzenia Boga speł-niły się tak właśnie, a Jezus otrzymał prawo wstawiania się za ludzmi przedOjcem.Modlitwa Chrystusa na krzyżu za Jego wrogów obejmowała cały świat.Dotyczyła wszystkich grzeszników, którzy żyli lub będą żyć, od początku świa-ta aż do jego końca.Wina za ukrzyżowanie Syna Bożego obciąża wszystkichludzi, ale wszyscy oni mogą uzyskać przebaczenie.Kto pragnie, może uzyskaćpokój w Bogu i odziedziczyć wieczne życie.Natychmiast po przybiciu Zbawiciela krzyż został podzwignięty przez sil-nych mężczyzn i ustawiony szybko w wykopanym dole.To sprawiło najbar-dziej rozdzierający ból Synowi Bożemu.Piłat zlecił wykonanie napisu po ży-dowsku, grecku i łacinie i umieszczenie tabliczki nad głową Jezusa.Napis tengłosił: Jezus Nazareński, król żydowski .Treść napisu zirytowała %7łydów,którzy przed pałacem Piłata krzyczeli: Nie mamy króla, tylko cesarza (Jan19,15).Oświadczyli wręcz, że każdy kto uzna innego króla poza cesarzem, jestzdrajcą.Napis nie zawierał żadnej obrazy, a jedynie stanowił uznanie faktu, żeJezus był królem żydowskim.W swojej istocie napis ten wyrażał wierność%7łydów w stosunku do Rzymu, bowiem zawierało się w nim twierdzenie, żekażdy, kto będzie pretendować do tytułu króla żydowskiego, zasłuży na wyrokśmierci.Kapłani przeliczyli się.Kiedy knuli swój spisek na życie Jezusa, Kaifaszpowiedział wyraznie, że kosztem życia jednego człowieka może uratować sięnaród.Teraz obłuda kapłanów wyszła na jaw, ponieważ za cenę zgładzeniaChrystusa gotowi byli poświęcić nawet istnienie narodu.Kapłani zrozumieli, co uczynili, toteż zażądali od Piłata zmiany napisu,mówiąc: Nie pisz: król żydowski, ale że On powiedział: Jestem królem żydow-skim .Jednakże Piłat był niezadowolony sam z siebie ze względu na okazanąsłabość i odczuwał bezgraniczną pogardę dla zawistnych i przebiegłych kapła-nów.Z tego też powodu odpowiedział im zimno: Com napisał, tom napisał .Rozkaz umieszczenia nad głową Jezusa napisu tej treści pochodził od wła-dzy wyższej niż Piłat i %7łydzi.Boska opatrzność zrządziła, że napis ten miałnadzieja.pl 538 Ellen G.White%7łYCIE JEZUSAskłaniać do myślenia i zwrócenia umysłów ludzkich w stronę Pisma Zwiętego.Miejsce ukrzyżowania Chrystusa znajdowało się w pobliżu Jerozolimy i dlate-go napis informujący, że Jezus z Nazaretu był Mesjaszem, nie mógł pozostaćniedostrzeżony przez tysiące ludzi przebywających w tym czasie w Jerozolimie.Była to żywa prawda wypisana ręką prowadzoną przez Boga.Spełniły się proroctwa o cierpieniach Chrystusa na krzyżu.Na setki latprzed ukrzyżowaniem Zbawiciel przepowiedział sposób, w jaki będzie trakto-wany: Oto psy otoczyły mnie, osaczyła mnie gromada złośników, przebodliręce i nogi moje.Mogę policzyć wszystkie kości moje (.).Oni przyglądają się,sycą się mym widokiem.Między siebie dzielą szaty moje i o suknię moją losrzucają (Ps.22,17-19).Proroctwo o podziale szaty Chrystusa spełniło się bezudziału przyjaciół lub wrogów Ukrzyżowanego.To żołnierze, którzy przybijaliGo do krzyża, otrzymali Jego szaty, a Chrystus słyszał ich spory, kiedy dzielilije między sobą.Suknia Chrystusa nie miała szwów, lecz była utkana w całości,wobec czego mówili między sobą: Nie krajmy jej, rzućmy losy o nią, czyja mabyć .W innym proroctwie Zbawiciel oświadczył: Hańba skruszyła serce mojei sił mi zabrakło.Oczekiwałem współczucia, ale nadaremnie, i pocieszycieli,lecz ich nie znalazłem
[ Pobierz całość w formacie PDF ]