[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Kompreneble Karadelo al li rakontis kiamaniere fraû-lino de Savinako svenis, eksciante la kredindan morton de sinjoro de Ruvezo.Tiu rakonto ÿan¸is en certecon la dubojn jam aperintajn en la cerbon de la filo Linÿardo.—Valentino, li pensis, estas elirinta pro la entombigo de sia onklino; tre bone.Sed ÿi ne revenis; kial? Oni diras ke ÿi volas fari¸i mona˛ino: tion mi tre malfacile kredas.Îus de ÿia eliro la bela Matildo çiudutage faras rajde longan promenadon kaj revenas nur nokte.Kien ÿi iras? Mi tion volas scii; mi tion scios.Por sekvi la junulinon interspace, Viktoro penis aliformigi en rajdaton unu el plugçevaloj de la farmodomo.Sed la fortika besto ne povis kontraûbatali rapidece kontraû la vivega çevalo de fraûlino de Prelongo; la junulo estis devigata forlasi tiun projekton.Tamen tiu unua 325KASTELO DE PRELONGOeLIBROprovo ne estis senfrukta, çar ¸i ebligis, ke li rekonu la direkton sekvitan de Matildo.Kiam li haltigis en Blazurbo sian rajditon sufoki¸antan, por ke ¸i ripozu man¸ante avenaîon, li estis tre mirigita sin trovante antaû Josefo, kiu trinketis glaseton da brando.La kapitano rapide turnis sian dorson, por ke la lakeo ne lin rekonu.Sed tiu sensignifa fakto certigis liajn suspektojn per nova pruvo.Fraûlino de Prelongo iris en lokon, kiun ÿi ne volis ke ÿia lakeo konu.Tiam, serçinte dum longa tempo en sia cerbo çiujn lokojn kuÿantajn en la çirkaûaîoj, la filo Linÿardo memoris ke, post tri kilometroj de Blazurbo, trovi¸as la dometo lo¸ata de Ka-muÿo.Nur en tiun lokon povis iri la junulino.La morgaûan matenon, dum la matenru¸o, Viktoro ree eliris kaj sin direktis senÿancele al la domo de l’eksgardisto.Alveninte antaû kvincent metroj, li sin kaÿis kun sia çevalo en arbetaîon, kaj okulcelante la enirejan pordon, li atendis.La domo ÿajnis ne lo¸ata.La tago pasis.Çar la kapitano estis ne man¸inta de la mateno, li sentis ke lia stomako energie postulas nutra-îon.Tamen li obstine restis senmova sub la akra venteto, kiu trançetis lian viza¸on kaj lin frostigis ¸is ostoj.Li kredis sin en militago, observante la malamikon: kaj reale tio estis alispeca malamiko, kiun senripoze li persekutis.326KASTELO DE PRELONGOeLIBROFine dum la vespero la pordo malfermi¸is.Tri homoj, du virinoj kaj unu viro eliris el la domo.Viktoro vidis ilin malsuprenirantajn al la marbordo per la dekliva vojeto.Tuj, alliginte sian çevalon al arbeto, la kapitano siavice sin ÿovis al la marÿtonetaro per alia vojo.Çar la tri ge-promenantoj sin direktis al li, la junulo sin kaÿis malantaû ÿtonego.La luno eklevi¸is, kaj iliaj viza¸oj estis distingeblaj.Li unue rekonis Kamuÿon kaj lian edzinon: pri ilia kunulino, la filo Linÿardo unue dubis, çar Valentino estis tiel ÿan¸ita, ke li malfacile ÿin rekonis: sed tiu ÿanceli¸o ne daûris longatempe.Tute rajtigitaj trovi¸is liaj suspektoj.Fraûlino de Savinako estis graveda: çar la malapero de sinjoro de Ruvezo malebligis, ke ÿi riparu sian kulpon, ÿi venis çe Kamuÿon por çi tie naski sekrete; kaj fraûlino de Prelongo, konante la veron, fari¸is la kunkulpantino de sia amikino.La kapitano ¸oje frotis siajn manojn, çar demona ideo trairis lian spiriton.Nun li estas certa, ke li efektivigos sian ven¸on, kaj realigos sian revon pri Matildo.La amo al Josefino, kiu momente lin kvietigis, lin trompinte, fari-¸is ÿar¸o hodiaû, kaj pli fortigis liajn amsentojn al la juna kastelmastrino.La morgaûan tagon, Viktoro estis elironta el Prelongo.Heleno zorge rekomendis al Josefino, ke ÿi estu preta tre frue por ÿin helpi en la lastaj preparadoj, necesi-327KASTELO DE PRELONGOeLIBROgitaj de l’eliro de la kapitano.Ÿi mem, elliti¸inte antaû la sunapero, direktis al objektoj apartenantaj al sia filo lastan rigardon, senpacienca çar la junulino ne sin montras.—Kion ÿi povas fabriki en sia çambro? ÿi pensis: tamen mi al ÿi diris, ke senprokraste ÿi malsupreniru tre frumatene: kaj ÿi promesis, ke ÿi tion faros.Heleno atendis ankoraû dum dek minutoj; sed Josefino ne montri¸is.Fine sinjorino Linÿardo kolere supreniris.Dum ÿi frapis sur la pordon, ÿi kriis tra la truo de la seruro:—Rapidu do, mallaborema knabino: vi tamen scias, ke mi bezonas vin malsupre.Neniu respondis.Heleno sentis tremeton trakurantan tra sia dorso.Viktoro eliris.Çu la malfeliça infanino rekomencis memmortigan pruvon, similan al la alia?La farmomastrino, kiun teruris tia ideo, turnis la butonon, kaj perforte puÿis la pordon.La çambro estis malplena kaj la litaîo ne malordigita.Sed kun mirego la patrino de Viktoro rimarkis, ke la pordo iam kondamnita estas lar¸e malfermata.Sinjorino Linÿardo transiris la sojlon kaj eniris en la çambron de sia filo
[ Pobierz całość w formacie PDF ]