Liparulo Robert Przybywa jedziec (popr61)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Za to gdyby H�berzorientował się, że nie da się wykorzystać Pipa, żeby dostać się do jego zwierzchnika,najpewniej pozbawiłby go życia, licząc, że nabruzdzi w ten sposób Lucowi.Gdyby przyjąłpropozycję - bo rzeczywiście miał to, czego chciał Niemiec - potrzebowałby azylu aż dośmierci Scaramuzziego.A potem czeka go życie, jakiego nie zaznał jako lokaj Luca - jeśliH�ber dotrzyma słowa.To wielka niewiadoma.Dym unosił się, falował i rozmywał się w ciemności.Tak jak moja przyszłość,pomyślał Pip.21.Alicia wiedziała, że Brady dotarł do miejsca w nagraniu, gdzie znajdują odciętągłowę, ponieważ gwałtownie nabrał powietrza i bezwiednie zasłonił usta dwoma palcami.Gdyby nie potworne okoliczności, gratulowałaby sobie dobrej roboty - DMZ naprawdępotrafił wciągnąć oglądającego.Osiem minut pózniej zdarł z głowy słuchawki, jakby naglewydały jakiś potworny jazgot.Oddychał szybciej niż zwykle.Spojrzał na nią.- Myślałem, że jestem na to przygotowany.Skinęła głową.- Szkoda, że cię tam nie było.- Czuję się, jakbym był.Prawie czułem zapach krwi. To jest na mojej liście do poprawki - tylko takt powstrzymał ją od powiedzenia tegona głos.Wcisnął klawisz.- Teraz obejrzę powoli.Uważniej.- Za pózno - odparła.- Jesteśmy na miejscu.Zaparkowała taurusa na poboczu drogi gruntowej, jak się wydawało dokładnie w tymsamym miejscu, gdzie wczoraj w nocy.Sześć innych wozów stało stłoczonych wokółopasanego taśmami podjazdu Cynthii Loeb: dwa policyjne, dwa sedany z krzykliwymnapisem wóz służbowy , biała półciężarówka, która, jak podejrzewała Alicia, przywiozławiększą liczbę techników, i krwistoczerwony kabriolet corvette.Wykręciła szyję, żeby przez drzewa popatrzeć na dom.- Nikogo nie widać.Pewnie wszyscy są w środku.Zanurkowała pod żółtą taśmą policyjną rozpiętą między dwoma drzewami z przodupodjazdu.- Pięknie tu - zauważył Brady.Wczorajszej nocy walory estetyczne miejsca nie zwróciły jej uwagi, ale terazdostrzegła, że długi, kręty podjazd wyłożony jest różową terakotą.W zestawieniu z zieleniąsosen, lazurowym niebem i tysiącem odcieni brązu, od kory drzew przez opadłe igły dobarwy ziemi, błoga sceneria aż zapierała dech.Podjazd zakręcał w stronę domu i zakończony był betonowym podestem przedpodwójnymi drzwiami garażu.Po obu jego stronach ziemia wznosiła się ostro, jakby domzbudowany był na wzgórzu, a przestrzeń na garaż wykopana była w zboczu.Dom stałfrontem do podjazdu.Drewniane schody zataczały szeroki łuk od podestu przed garażem dofrontowego ganku.Kiedy Alicia i Brady zbliżali się do domu, drzwi otwarły się i wyszedł detektywLindsey.Przeciągnął się i ziewnął.Bez wątpienia był tu cały czas od wczorajszego wieczora.Zauważył ich i Alicia machnęła do niego ręką.Nawet z odległości trzydziestu metrówdostrzegła, jak zmarszczył brwi.Nagle poczuła ciężar w piersi.Jeśli strategia śledcza, którąopracował dla niego DMZ, okazała się błędna, to zahamuje rozwój programu na długiemiesiące, jeśli nie lata.Detektyw ruszył w dół po schodach.Do betonowego podestu dotarli równocześnie, alezamiast zarzucić ją oskarżeniami i obelgami, skierował wzrok na Brady ego i podszedł doniego.- Kim pan jest? - zapytał Lindsey.- Detektywie Lindsey - odezwała się Alicia - to mój partner, agent specjalny BradyMoore.- Witam - powiedział Brady i wyciągnął rękę.Lindsey zignorował gest i podparł siępod boki.- Partner? To gdzie pan był wczoraj wieczór?- Agent Moore dopiero co przyjechał z Quantico.Lindsey wreszcie zwrócił się do niej, błyskając zębami w krzywym uśmiechu.- Aż z Quantico? To wam się, chłopaki, naprawdę wydaje, że to wasze dochodzenie.-Wskazał ruchem głowy na dom.- Nie rozumiem pana - powiedziała.- Sądziłam, że wniosłam coś cennego do waszegośledztwa.Jego wyraz twarzy odrobinę złagodniał.- Owszem, agentko Wagner.To całe MD.MZD to świetne urządzenie.Sam bymtakie chciał.Jak już mówiłem wczoraj wieczór, bardzo dziękuję za pomoc.Teraz żegnam.Nie dało się tego wyrazić jaśniej.- Detektywie Lindsey - odezwał się Brady przyjaznie.- Nie jestem wysokopostawiony w FBI.Nie ma powodu, żeby czuł się pan zagrożony moją obecnością.Lindsey postąpił krok w stronę Brady ego.- A wyglądam, jakbym się czuł zagrożony?- Nie, tylko że.- Czym się pan właściwie zajmuje? Drugi robocop?- Korzystał pan kiedyś z kryminalnych analiz śledczych FBI?- Profile psychologiczne sprawców? Jest pan profilerem? - Lindsey przewróciłoczami.- O tak, korzystałem.Poza wypełnianiem dwudziestu stron formularzy każecie sobieprzesyłać kopie każdego skraweczka papieru związanego ze sprawą, może oprócz tego, codetektywi używają w kiblu.Raporty z sekcji zwłok, stenogramy przesłuchań, wyniki analizybalistycznej, mapy, teorie, zdjęcia.I muszę jeszcze błagać łącznikowego, żeby pozwolił miposkładać to wszystko do kupy, zanim będzie mi dane chociaż porozmawiać zwszechmocnym profilerem.Czy mam już teraz paść na kolana?- Może pózniej - odparł Brady.- Potrzebujemy tego wszystkiego, ponieważ niewiadomo, jaki szczegół okaże się decydujący, jak słowo klucz do szyfru [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki