Lorenz Iny Córa płomieni

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.13Szymon von Kirchberg, Ryszard Haresgill i jego zastępca stali na wzgórzu,obserwując wymarsz uciekinierów.Szymon uśmiechał się z zadowoleniem, natomiast oficer Haresgilla zaciskał dłoń narękojeści miecza.- Teraz moglibyśmy zabić ich wszystkich - zaproponował.Szymon wymienił spojrzenie z Haresgillem.- Nie, pozwolimy im odejść.Jeśli Oisin O Corra do nich dotrze, będzie się musiałnimi zaopiekować.Będą dla niego niczym kula u nogi, a on nie będzie mógł zwiać za morze.Bo gdyby to uczynił, wymknąłby się nam, a my przez lata musielibyśmy żyć w strachu przedjego zemstą.Na te słowa Haresgill aż się wzdrygnął.Szybko się jednak opanował i cichoroześmiał.- Macie rację.Chcę zdeptać tej żmii głowę, a nie jej ogon.Zlikwidowanie tegomotłochu nic nam teraz nie da.W ten sposób tylko ułatwilibyśmy Oisinowi O Corze błyskawiczną ucieczkę zIrlandii.Dopadniemy ich w tej sekretnej wieży na wybrzeżu Donegal.Tam nikt nam nieumknie, nawet dziecko w łonie matki!- Proszę pamiętać o jednym! - wykrzyknął zaniepokojony Szymon.- Siostra Oisina,Ciara, jest moja!- A co wy chcecie od tej dzikuski? - zapytał z drwiną w głosie Haresgill.- Ożenić się z nią! Dzięki temu zostanę dziedzicem O Corrów i uchronię się przed ichzemstą.W pierwszej chwili Haresgill spojrzał na niego zdumiony, ale potem zrozumiał, coplanuje Szymon, i roześmiał się.- Sądzicie, że w ten sposób przekonacie do siebie Irlandczyków? Sprytnie.Alepowiadam wam, ten naród rozumie tylko jeden język, a mianowicie wyłącznie przemoc!Tymczasem pochód uciekinierów oddalił się i zniknął im z pola widzenia.ZastępcyHaresgilla bardzo było nie w smak, że puścili ich wolno, więc rzekł poirytowany do swojegodowódcy:- A co zrobimy z ludzmi, którzy zostali w dolinie?Załatwimy ich?- A zamierzacie siać dla mnie i kosić? - zadrwił Haresgill.- Nie, potrzebujemyIrlandczyków do pracy.Ale muszą wiedzieć, że jakikolwiek protest zostanie stłumiony żelazną ręką.Gdytylko zajmiemy dolinę, kobiety przez trzy dni będą do dyspozycji naszych żołnierzy.A pozatym powiesimy co czwartego mężczyznę.Zadbajcie jednak o to, żeby pozostali ci najbardziejprzydatni.Do dzieła! Na to, co teraz nastąpi, czekałem od chwili, gdy opuszczaliśmy tędolinę!Haresgill dał znak i żołnierze, którzy czekali pod wzgórzem, wkroczyli do doliny.Podrodze minęli drewnianą twierdzę, którą Oisin O Corra wzniósł na polecenie Aodha MóraO N�illa, a która teraz stała porzucona, nie oferując dolinie i jej mieszkańcom żadnej obrony.Wkrótce potem ujrzeli przed sobą zamek i ludzi, którzy się na nim zgromadzili i machalizatkniętą na drągu białą chustą.Haresgill wiedział, że nie muszą się obawiać oporu, a jegożołnierze już zadbają o to, żeby w przyszłości było podobnie.14Uciekinierzy utracili wszystko poza dumą, a i ta nie miała się najlepiej.Najłatwiejbyło Ferdynandowi i Hufeisenowi, bo Irlandia nie była ich ojczyzną, tylko krajem, do któregoprzybyli walczyć.Natomiast Oisin O Corra szedł obok nich ze spuszczoną głową, zatopionyw myślach.Zbyt wielu ludzi zaprowadził na śmierć i miał świadomość, że przez klęskę podCionn tS�ile ostatecznie utracił ziemie należące do klanu.Wszelkie nadzieje, jakiekiedykolwiek żywił, rozwiał lodowaty wiatr, który gwizdał nad Irlandią.Ciara też wiedziała, że ta wyspa nie będzie już jej ojczyzną, jakiej pragnie, i podobniejak Saraid opłakiwała śmierć wielu przyjaciół.Nadzieja, że większość wojowników Ui Corra przeżyła i dołączy do nich po drodze,nie spełniła się.W sumie dołączyło do nich dwóch ludzi, a oprócz nich jeszcze z tuzinIrlandczyków, którzy tak jak oni wyruszyli z Uladh, by pomóc obleganym przez lorda Mountjoya Hiszpanom.Nikt nie wiedział, dlaczego nie powiódł się atak Aodha Móra O N�illa, wszyscyjednak przeklinali Hiszpanów, którzy zza bezpiecznych murów Cionn tS�ile patrzyli, jakAnglicy rozbijają irlandzkie oddziały, lecz nie wkroczyli do walki [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki