[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Miasto Ypres nalegało, bym wprowadził starego burmistrza, wydobytego z ukryciaprzed Niemcami i na uroczystym przyjęciu na ratuszu kazano mi się wpisać, wimieniu polskiej dywizji pancernej, do księgi honorowej miasta - tuż po nazwiskumarszałka Focha z r.1918.A regent Belgii nadaje 9 batalionowi strzelców honorowe sznury naramienne Croixde Guerre tzw. fourag~ere i tytuł Strzelców Flandryjskich , który staje się oficjalną nazwą tego dzielnego, choćnajmłodszego oddziału dywizji pancernej. tcRozdział 8Od Gandawy do Terneusen tcGandawa, urocza stolica Flandrii, znana przed wojną wielu polskim studentom,studiującym na jej uniwersytecie, była tylko częściowo zajęta przez oddziałybrytyjskie 7 dyw.panc.Zaraz za jej centrum gasł entuzjazm wyzwalanej ludności,robiła się pustka.W północnej części siedzieli twardo Niemcy, trzymając port nakanale i szereg betonowych obiektów - składów i fabryk.Kilka dział o wyjątkowociężkim kalibrze ostrzeliwało podejścia i miejsca domniemanych zagęszczeń wojskai miasto.Zdobycie północnej części Gandawy i odsunięcie Niemców na północ, nie byłogłównym zadaniem dywizji, było raczej funkcją i koniecznością zadania dużoszerszego i ważniejszego.Było wstępem i ubezpieczeniem tej akcji, gdyż przezGandawę będą przechodziły główne linie komunikacyjne i to nie tylko dywizji.Atym ważnym zadaniem było zdobycie i oczyszczenie od oddziałów niemieckich całegopasa terenu aż do morza, pasa szerokości ponad 30ż7_km, całej prowincjiholenderskiej zachodniej Seeland , od kanału Terneusen, łączącego Gandawę drogąwodną z portem tej nazwy do rzeki Skaldy, na której przeciwległym brzegu leżałaAntwerpia, przyszły planowany port dla działań ofensywnych na Niemcy.W dyskusji, która rozgorzała jeszcze podczas działań wojennych, a przybrała naostrości w miarę ogłaszania pamiętników głównych aktorów Kampanii naKontynencie: wodza Supreme - gen.Eisenhowera, dowódcy 21 grupy armii - marsz.Montgomery ego,dowódcy 12 grupy armii - gen.Bradleya i wydanych pośmiertnych wspomnień gen.Pattona, dowódcy 3 armii amerykańskiej - wysunęła się na czoło ewentualna szansazakończenia kampanii jeszcze do zimy 1944 r.Marszałek Montgomery widział tęniewykorzystaną szansę w odrzuconym jego planie skupionego wąskiego uderzeniacałości obu grup armii na kierunku północnym wprost na Berlin, krytykującdecyzję Eisenhowera angażowania się na szerokim froncie dla uchwycenia na razieprzejść przez Ren, a odłożenia uderzenia ostatecznego aż port Antwerpia będzieotwarty.Gen.Patton przeciwnie, kładł winę na skierowanie całego poparcia, aprzede wszystkim benzyny i amunicji dla 21 grupy wtedy, gdy 3 armia na południumiała wszelkie szanse przekroczenia Renu, uderzenia dalszego na Niemcy, gdybywłaśnie brak paliwa i amunicji nie zahamował jej rozpędu.Szef sztabu Montgomery ego, gen.de Guingand, bierze stronę raczej gen.Eisenhowera, mając jako szef sztabu większe zrozumienie dla sprawkwatermistrzowskich, braku portu i stąd nadmiernego rozciągnięcia się liniizaopatrywania.Zostawiając przyszłości rozstrzygnięcie kto miał rację, fakt ten uwypuklawyraznie ogromne znaczenie portu Antwerpii dla dalszych operacji, zwłaszcza dlaszybkiego i wydatnego zaopatrzenia uderzenia na Niemcy.Wprawdzie już koło 5 września oddziały 2 armii brytyjskiej zajęły samo miasto Antwerpię, ale tylko po kanał Alberta, za którym twardo usadowili się Niemcy.Oużytkowaniu portu, pomijając konieczność naprawy zniszczonych instalacji ciąglejeszcze pod ogniem niemieckim, nie mogło być mowy.Dojazd do portu zatoką50ż7_km długości (ujścia Skaldy) był blokowany przez Niemców, którzy mocnotrzymali półwyspy Walcheren i Beveland oraz południowo_zachodnią i wschodniąprowincję holenderską Seeland .Ten umocniony pas nadbrzeżny był dalszym ciągiem niemieckiego systemu obronnego,rozciągającego się wzdłuż morza od Dunkierki we Francji poczynając.Hamował onwydatnie posuwanie się 1 armii kanadyjskiej.W tych warunkach odrzucenie Niemców z kanału Alberta na północ ku Skaldzie, anawet do Mozy stawało się pilną koniecznością
[ Pobierz całość w formacie PDF ]