[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.W rezultacie chrystologia jest ze swej strony dynamiczna.Akcent spoczywa na jedności i podmiotowości bytu, życia i działania, co odpowiada jedności osoby w Jezusie Chrystusie i stanowi chrystologię socjalną.Jest jeden Podmiot — Syn Boży Wyzwalający, a dwie natury jako sposoby wyzwalania: boski (objawienie, dar, miłość z wysoka, oświecenie, modlitwa, Ewangelia, sakramenty) oraz ludzki (czyn, wiedza, praca, badanie, doświadczanie, uświadomienie społeczne, próba sterowania historią, rewolucja).W płaszczyźnie zstępującej jest to proces, w który Bóg przychodzi do człowieka, staje się Jezusem, wciela się w niewolnika, sługę, uciskanego, „najmniejszego”; w płaszczyźnie wstępującej człowiek staje się Chrystusem, Panem, Bogiem, „Najwyższym” (Łk 1,32.37-43.46-56; 2,7).Muszą więc w konsekwencji runąć wszelkie ostre przeciwstawienia między Królestwem Bożym a światem, duchem a materią, kontemplacją a działaniem, panowaniem a służeniem.Objawienie i całe chrześcijaństwo musi być przetłumaczone w całości ze wszystkich elementów, treści i wydarzeń nadprzyrodzonych — na doczesne.Język chrześcijański musi być całkowicie relewantny do języka doczesności.Zadanie to obejmuje wymiar zarówno „człowieka zewnętrznego” jak i „wewnętrznego”, czyli zarówno życie materialne, jak i duchowe.Chrystologia jest teoretyczna i zarazem aż do końca praktyczna.Chrystologia łączy się ściśle z trynitologią i eklezjologią.Wyzwolenie Boże uhistorycznia się w Kościele.Kościół Chrystusa jest jakąś „Instytucją Wyzwolenia”: na sposób bierny — o ile przekazuje samoczynnie Boga Zbawcę i Wyzwoliciela, oraz czynnie — o ile inspiruje i organizuje czyn wyzwolicielski, totalnie zaangażowany i „samozbawczy”.Przy tym i cały świat widziany jest jako miejsce i podstawa dla istnienia Królestwa Ojca, wzrastania Syna Bożego i działania Ducha Świętego „Rewolucyjnego”.a) Królestwo Ojca rozpoczyna się od stworzenia i przechodzi w Królestwo Łaski.Droga wiedzie przez Kościół i Królestwo Społeczne.Religia służy zaistnieniu Królestwa Bożego.Już w Starym Testamencie Kahal Jahwe starał się, na swoim poziomie, prowadzić do wolności, np.w idei jubileuszów.Szczególnie jednak Jezus dążył do utworzenia Królestwa Społecznego.Ale zawsze istniało źródło zła: szatan, który tworzy anty-królestwo.On jest praźródłem trzech rodzajów grzechów: jednostkowych, strukturalnych (niesprawiedliwy ustrój, niemoralne organizacje, antyhumanistyczne instytucje, złe struktury socjalne) oraz grzechu „partykularyzacji” dobra, które z natury winno być uniwersalne, dla wszystkich dziedzin i dla wszystkich ludzi („perwer-sją” jest ograniczanie wpływu Królestwa tylko do jednej płaszczyzny życia lub do jednej klasy ludzi).Królestwo Jezusa ma przezwyciężać te grzechy i realizować dobro w kategoriach uniwersalnych na zasadzie „nadziei eschatologicznej”, której początkiem jest nawrócenie w duszy, metanoia, rewolucja, a kresem Dar Ojca w Nowym Niebie i na Nowej Ziemi.Prawdziwe dobro jawi się w historii tylko w tajemnicy „sakramentu” i na sposób proleptyczny.Dla społeczności zresztą dobro doczesne jest celem pośrednim, a dopiero Królestwo Boże — ostatecznym.Ale już na ziemi musi być prawdziwa rękojmia i zapowiedź tego Królestwa.b) Świat jest „sakramentem Jezusa Chrystusa” (L.Boff), gdzie dziś bazą sakramentalną jest Kościół — Mistyczne Ciało Chrystusa.Kościół jest pełnią sakramentalnej obecności Syna Bożego w społeczności.Dlatego Kościół stanowi przede wszystkim lud, który staje się Bożym.Wprawdzie łaska rozlewa się na całą ludzkość, ale poznawalnie i „instytucjonalnie” — na chrześcijan, którzy tworzą Lud Boży.Lud Boży i świat nie są ani tym samym, ani sprzecznością; są raczej związkiem sakramentalnym, w którym jest sfera uświęcająca i sfera uświęcana.W aspekcie wertykalnym Łaska Chrystusa przechodzi przez Lud Boży naświat w całej jego rozległości, a jednocześnie w aspekcie horyzontalnym wrasta ona w społeczność międzyludzką, jest siłą i treścią wcielania się Chrystusa także w społeczność świecką.W Kościele jest hierarchia i są świeccy, ale rdzeń Kościoła stanowi lud, jemu dopiero służy hierarchia; lud nie służy hierarchii, jak w społeczności państwowej, ale służy Bogu i sobie nawzajem.W tym ziszcza się pojęcie „hierarchii służebnej”, zresztą wobec Chrystusa najwyższy hierarcha jest „świeckim”.Lud Chrystusa nie stanowi drabiny feudalnej, lecz realizuje równość, wolność i demokrację — w wyższym stopniu, niż mogą to uczynić społeczeństwa świeckie.Zresztą społeczeństwo świeckie nie może się rozwinąć w pełni bez idei Kościoła jako Ciała Chrystusa i Ludu Bożego
[ Pobierz całość w formacie PDF ]