Weissberg Cybulski Aleksander Wielka czystka

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Aagodin, Kusznarenko, Zborowski i Misza poszli i nawet niemogłem się z nimi pożegnać.Najbardziej brakowało mi Zborowskiego.Nocami często leżeliśmy oboksiebie.Opowiadał mi o kolektywizacji.Wymienialiśmy nasze doświadczenia.Był on jedynym w celi,który miał dokładne pojęcie o życiu za granicą.Pozostał socjalistą i zastanawiał się zawsze nad tym,jakie błędy popełniła rewolucja rosyjska, jakich można było uniknąć i jakich unikną rewolucje wEuropie.My wszyscy, po doświadczeniach wielkiej czystki, staliśmy podświadomie mniej więcej nanastępującym stanowisku: droga rewolucji była słuszna aż do zgonu Lenina.Fakt, że rewolucjarosyjska pozostała izolowana, w kraju chłopskim, bez wielkiego przemysłu, bez silnego proletariatumiejskiego, doprowadził do owej nieszczęsnej sytuacji, z której wyjściem była osobistabonapartystowska dyktatura Stalina.Wszyscy akceptowaliśmy całkowicie leninowską teorię izwalczaliśmy stalinowską praktykę.Zborowski był pierwszym wśród napotkanych przeze mniekomunistów, który szedł dalej.Mówił on często: Gdy Lenin zagarnął władzę, myślał o zgoła krótkim okresie dyktatury.Najpózniej z ukończeniemwojny domowej miała dyktatura dobiec końca.Co z tego wynikło? Dyktatura bez końca.Totalnadyktatura, już nie klasy robotniczej, już nie partii, dyktatura jednego człowieka.Jednak zalążek tego, cosię teraz dzieje, że mogło do tego dojść i że w ogóle stało się to możliwe, powstał już w pierwszychdniach rewolucji.Nigdy nie powinniśmy byli rozpędzić konstytuanty.Zborowski pozostał rewolucjonistą, a mimo to poddawał założenia rewolucji ostrej krytyce.Rewidował.Nie był zrezygnowany, nie wyrzekł się nadziei związanych z socjalizmem.Patrzył naniesamowite wydarzenia terazniejszości czujnymi oczyma i z gorzką ironią.Gdy kiedyś wolnośćpowróci do Kraju Sowietów, ludzie tacy jak Zborowski o ile przeżyją będą przywódcami nowejRosji.�%społeczna inicjatywa edycji cyfrowycha�! a�! : 9Wielka czystka Aleksander Weissberg-Cybulskispołeczna inicjatywa edycji cyfrowycha�! a�! : 9�%W PIEKLENadszedł lipiec.Zrobiło się gorąco.Już zimą zaczęli zabijać okna blachą.Zawieszali blaszane kosze, pozostawiając tylko u góry wąskąszparę umożliwiającą dopływ powietrza.Przez długi czas obserwowaliśmy postępy tej pracy naoddziale nr 3, w którym siedzieli kryminaliści.Wkrótce musiała przyjść i na nas kolej.Stało się to zkońcem maja.Musieliśmy teraz siedzieć stale przy sztucznym świetle.Poza tym straciliśmy widok nadziedziniec.Pomimo zabicia okien nie byliśmy jednak kompletnie odcięci.Przy pomocy odłamka szkławywierciliśmy w blasze otwór średnicy 1 2 cm.Na noc zatykaliśmy go chlebem, by nas nie zdradziłoświatło.Cele na tym samym piętrze osiągało się pukaniem.W nocy, w zupełnej ciszy można także byłosłyszeć pukanie z celi pod nami.Słyszeli je jednak również strażnicy.Znalezliśmy wyjście.Blaszanykosz pod oknem przylegał niezbyt szczelnie.Pomiędzy nim a murem pozostawała luka kilkucentymetrów.Od góry kosz był w ogóle otwarty.Przywiązywaliśmy kartkę do nitki i spuszczaliśmy jąprzez tę lukę na dół.Cela pod nami spostrzegła kartkę i dawała tą samą drogą odpowiedz.Tymsposobem mogliśmy także przemycać tytoń.Nowy komendant bloku zluzował naszego starego przyjaciela.Był to nieprzyjemny lizus i chciałuczyć więzniów dyscypliny.Wpadł na następujący pomysł:Odczekał pełni lata, potem, za błahe przekroczenia, wygnał ze wszystkich cel dziesiątki więzniów dokarceru.Przekroczenia te popełnione były już dawno i zanotowane, ale pozostały bez żadnej sankcji.Chodziło o takie rzeczy, jak niewstawanie na czas, posiadanie ołówków i tym podobne.Ja też byłemwśród skazanych.Już zimą siedziałem przez pięć dni w karcerze, kiedy to w izbie fryzjerskiej ukradłemkawałek papieru na list do Komitetu Centralnego partii.Teraz dostałem tydzień karceru za to, że zadnia położyłem się na łóżku.Zimą marzłem w karcerze straszliwie.Okiennice były otwarte.Musiałemzejść na dół bez ubrania i bez skarpetek, tylko w koszuli i w kalesonach.Byłem sam w piwnicy i tylkodzięki nieustannej gimnastyce udało mi się uniknąć zapalenia płuc.O spaniu w tych warunkach niebyło mowy.Teraz, w czerwcu, miało być jeszcze gorzej.Do małej piwnicy wpakowano jednocześnie ponadtrzydziestu ludzi.Mogliśmy tylko stać.Okno było zamknięte.Temperatura podniosła się donieprawdopodobnej wysokości.Nie miałem dotychczas pojęcia, jak znakomitym piecem może byćludzkie ciało.Wytworzyła się atmosfera łazni parowej.W karcerze nie dostawało się ani obiadu, anikolacji i tylko pół racji chleba.Ale przy tym upale ludzie w ogóle nie mogli jeść.Zastanawialiśmy się,czy po prostu nie powinniśmy rozwalić małej okiennicy.Staliśmy obok siebie nago.Pot spływał z nasbezustannie i po dwóch dniach pokrywał podłogę warstwą od 1 do 2 cm.Aaknęliśmy powietrza.Podwóch dniach przyszedł do karceru pewien kryminalista.Nazywał się Mirgorod.Kazał się podnieść wgórę i rozwalił szybę pięścią.Niestety niewiele to pomogło.Wszystkie protesty były daremne.Mirgorod był zabijaką i buntownikiem.Zaczął krzyczeć i walić wdrzwi.My, polityczni, przyglądaliśmy się mu ze zdumieniem.Zabrano go i nałożono mu na sześćWielka czystka Aleksander Weissberg-Cybulskigodzin kaftan bezpieczeństwa.Jednak znośniej było w kaftanie na zewnątrz niż bez niego w karcerze.Przyprowadzili go z powrotem.Zaczął zaraz krzyczeć: Lekarz niech tu przyjdzie, lekarz, sukinsyny, oprawcy.Chcecie nas żywcem ugotować? Wykurwy, ja was pojebu w waszi gniłyje rty.Nie można go było uspokoić.Jak się dowiedziałem, był to więzień, który nie wychodził z karceru.Był mały, jasnowłosy, ospowaty i miał obłędne oczy.Widocznie był chory psychicznie.Krzyczał przeztrzy godziny, bez przerwy.Potem przyszedł komendant.Otworzył klapę: Czego chcesz, Mirgorod? wezwał go do siebie skinieniem ręki.Mirgorod stał daleko podścianą.Nie drgnął.Ale krzyczał: Chcę lekarza, a nie ciebie, krwiopijco. Lekarz nie jest dla was.Tu jest karcer, nie sanatorium.Jeśli się natychmiast nie uspokoisz,dostaniesz jeszcze trzydzieści dni karceru.I za melduję o tym sędziemu śledczemu.Chodz tutaj.Mirgorod przecisnął się przez kłębowisko ciał do drzwi.Przy drzwiach stał kubeł, nazywaliśmy go paraszą (wyrażenie to zadomowiło się we wszystkich więzieniach Związku Sowieckiego ipochodziło jeszcze z czasów caratu).Mirgorod podniósł ciężki, pełny kubeł i przez klapę chlusnął jegoobrzydliwą zawartość w twarz komendantowi.Z ust płynął mu potok przezwisk, niemożliwych do powtórzenia.Polityczni drżeli.Obawialiśmy siękarnej ekspedycji NKWD i masakry.Nigdy nie przeżyliśmy niczego podobnego.Rzecz osobliwa, nicsię nie stało.Zabili tylko rozbitą szybę deską.Następnego dnia przyszło dwóch lekarzy i otwarło klapę [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki