(34) Niemirski Arkadiusz Pan Samochodzik i ... Amerykańska przygoda

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Gdyby Livelock nie byłprawdziwym dziennikarzem, to czyż redakcja wysłałaby pieniądze? A sprawa inicjałów?Gene Livelock to właśnie GL.Poza tym widziałem, jak Livelock wylegitymował się przedpolicjantami.A to stawiało uczciwość dziewczyny o imieniu Jenny pod znakiem zapytania.Zdrugiej strony Paweł twierdził, że poznał dziennikarkę w redakcji na Brooklynie.Które z tychdwojga osób kłamało? Gene Livelock czy Jenny McKim? Te wątpliwości nie dawały mispokoju, ale postanowiłem na razie z nikim się nimi nie dzielić.Jedno było pewne, a mianowicie historia zaginionych obrazów z kolekcji hrabiegoKorwin-Milewskiego, w którą zostaliśmy wplątani, kryła jakąś niezwykłą tajemnicę iwszelkie dotychczasowe wyobrażenia o tej sprawie stanowiły zaledwie wierzchołek górylodowej.ROZDZIAA SZ�STYJOGGING " PORWANIE W BRYANT PARKU? " SEKRETY RODZINYWIELOWIEYSKICH " POZNAJ PANI AGAT " UROCZA DOKTORFALLSTONE " CZY STAZ M A ZADATKI NA DETEKTYWA? " NAUNIWERSYTECIE COLUMBIA " KOGO INTERESUJ MUSZEPLAMKI? " BORSUCZY WAOS I PHELPS DODGE " KONTAKT ZSZEFEM " WIADOMOZ OD PANTERASA " CO TRZY GAOWY, TONIE JEDNA " PRAWDA O JENNY McKIMWydawałoby się, że różnica czasu zaledwie sześciu godzin pomiędzy Nowym Jorkiema Warszawą jest błahostką.Ale w rzeczywistości poranne wstawanie na amerykańskiej ziemibyło uciążliwe.Kiedy tutaj słońce wznosiło się ponad horyzontem Atlantyku, u nas nad Wisłąludzie kończyli drugie śniadanie.Nieoswojony z nowym rytmem doby organizm był ociężały,a umysł o świcie otępiały.Nawet wspomnienie poprzedniego dnia, tak przecież owocnego wniespodzianki, nie zdołało mnie ożywić.Po porannej toalecie i szklance soku pomarańczowego poszedłem na przystanekautobusowy i pojechałem do Central Parku, aby trochę pobiegać.Do spotkania z JennyMcKim, z którą umówiłem się po południu dzieliło mnie pół dnia.Kiedy uprawiałem joggingw środku Manhattanu, pośród niemałej już grupki zapaleńców, a była mniej więcej siódma,pan Tomasz wyruszał właśnie na poszukiwanie Katarzyny w rezerwacie indiańskimCherokee.Rozdzieleni setkami mil mieliśmy do wykonania kolejne fascynujące i tajemniczezadanie.Oto bowiem dzisiaj biegałem alejkami Central Parku w Nowym Jorku, szefposzukiwał porwanej dziewczyny w indiańskim rezerwacie, ale niewykluczone, że za kilkadni mogliśmy się spotkać nad brzegiem Pacyfiku, w ciepłej Kaliforni oddalonej o prawie trzytysiące mil od wschodniego wybrzeża.Poranny bieg ożywił mnie.Pół godziny potem przechodząc 5.aleją obok dwóch siwych lwów strzegącychwejścia do Biblioteki Publicznej*[New York Public Library.W czytelni głównej,rozciągającej się na długość dwóch przecznic, znajdują się 140 kilometry półek z ponad 2milionami woluminów.], zauważyłem idących po drugiej stronie panią Wielowieyską i syna.Na chwilę przystanąłem i patrzyłem, jak się zatrzymali i rozmawiali.Kobieta, ubrana dzisiajw obcisłe dżinsy i żółtą bluzkę, dawała chłopcu jakieś wskazówki, a ten bez przerwy kiwałgłową.Był to mrukliwy i na pierwszy rzut oka niesympatyczny młodzieniec.Typniezgrabnego zarozumialca i kujona.Po chwili Wielowieyska wręczyła mu pieniądze, anastępnie się rozdzielili.Pani Agata udała się najprawdopodobniej do instytutu, a syn wszedłdo kiosku.Stałem za lwem bibliotecznym i nie ruszałem się.Po prostu intuicja kazała miobserwować chłopaka.Ten po wyjściu z kiosku z mapą w ręku przeszedł na drugą stronę alei i skręcił zarazza róg biblioteki w 40.ulicę.Nie od razu poszedłem za nim.Oto ujrzałem bowiemnadchodzącego aleją od strony Central Parku mężczyznę w tunice.Nie było mowy opomyłce.To był on! Wczorajszą tunikę zastąpiła ciemna kamizelka, a skórzane,ciemnobrązowe spodnie i jasne, skórzane buty z cholewą czyniły z niego jakby przybysza zinnego świata.A przecież po ulicach Nowego Jorku łaziło wielu oryginałów i taki widok niebył niczym szczególnym.Ale coś biło z tej posągowej postaci mężczyzny z francuskimwarkoczem zaplecionym z tyłu głowy.Był pewny siebie i intrygował tajemnicą skrywaną wciepłym smutku niebieskich oczu.Mężczyzna był dzisiaj mniej uważny, a nawet okazywał oznaki zdenerwowania.Skręcił za bibliotekę, więc opuściłem towarzystwo lwa i poszedłem za nim.Szedł wzdłużmurów gmachu biblioteki i zbliżał się do Bryant Parku na jej tyłach.Syn pani Wielowieyskiejznajdował się jakieś pięćdziesiąt jardów przed nim, ale już skręcał w stronę parku.Na wszelkiwypadek przeszedłem na drugą stronę ulicy, aby uniknąć ewentualnego rozpoznania.Sercebiło mi teraz mocniej z emocji, bo nie znałem przecież zamiarów faceta, a wszystkowskazywało, że zamierzał porwać syna pani Wielowieyskiej.Stanąłem na chodniku przed wieżowcem i stamtąd obserwowałem, co działo się naterenie parku przed posągiem poety Wiliama Cullena Bryanta [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki