§ Ewing Barbara Magnetyzerka

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Gniew.Upuściła książkę, wzięła Alphonse'a i spojrzała w skupieniu na miej-sce, gdzie rzekomo się mieścił.Kiedy tak dumała, na pół na jawie, na pół weśnie, przy wiosennym ogniu, przemknęło jej, że gdyby próbowała wymacać usiebie obszar oznaczony numerem 6, okazałby się tak bezkresny, że nie możnaRLTby go nawet objąć dotykiem - tak wielka była jej ukryta, tajemna wściekłość orazprzerażająca, pochłaniająca całe życie namiętność: gniew.Bowiem Cordelia nie zawsze była znana jako panna Preston.I nie zawsze Cordelia Preston była Pierwszą Wiedzmą, przyjmującą ochłapyról od panów Kennetha i Turnoura w pubie Pod Jagnięciem.Długie terminowanie, rozpoczęte u boku matki, dało doskonałe wyniki.Nie-długo po tym, gdy Edmund Kean, porywający młody aktor, wziął Londyn sztur-mem, Cordelia za sprawą cudownego zrządzenia losu, szczęścia, talentu orazwyczucia chwili dostała angaż do prestiżowej trupy z Drury Lane Theatre, gdziejej matka i ciotka kiedyś, znacznie wcześniej, były statystkami.Edmund Keanreprezentował nowy styl gry aktorskiej; Edmund Kean nie deklamował w sta-roświeckim stylu, Edmund Kean chwytał widownię za gardło.Cordelia, począt-kowo grywająca drobne rólki razem z przyjaciółką Rillie Spoons, patrzyła i uczy-ła się.Widziała, jak pan Kean gra Hamleta.Widziała inscenizację Romea i Julii inauczyła się, że księżyc symbolizuje miłość.Miała osiemnaście lat, była ładna(więcej niż ładna, piękna: tak jak jej matka) i spędziła w teatrze całe życie.Jużdawno nauczyła się poruszać i wysławiać z elegancją i wdziękiem, miała szcze-gólnie uroczy głos i została gruntownie wyszkolona przez Kitty i He-ster, byprzyciągnąć wzrok widzów.Wiedziała też, jak ich rozbawić.Była gotowa wyko-rzystać szansę.I w końcu szansa się trafiła.Lecz wtedy już praca w jednej trupie z EdmundemKeanem stała się dla wszystkich zarazem marzeniem i koszmarem: z racji pijac-kich wybryków i gnębienia słabszych nazbyt szybko minął on szczytowy punktswej kariery i potrafił uderzyć innego aktora, gdy mu przyszła na to chętka.Cor-delię obsadzano w sztukach razem z nim: w Ryszardzie III, a potem w Królu Li-rze, gdzie grała najmłodszą córkę, swoją imienniczkę.Jak inni członkowie trupy,znosiła wiele ze względu na - wciąż jeszcze - wielką siłę wyrazu niektórych wy-stępów Keana.Niekiedy zaś, bardzo rzadko, na scenie działo się coś z nią samą -czuła to, rozumiała: coś, co rozgrywało się między nią i panem Keanem, oddzia-ływało na widzów; rodzaj magicznego skupienia przenosił ich w inny wymiar,gdzie wszyscy stawali się jednym.Zauważała to, lecz nigdy o tym nie mówiła,wierząc jedynie, że to przelotne muśnięcie magii.Wkrótce jednak arogancja i pi-jaństwo kończącego się pana Keana stały się nie do zniesienia nawet dla kogośtak twardego jak Cordelia Preston, która niemal przywykła do pijanych aktorów,dyszących na nią odorem alkoholu i własnego szaleństwa.Kiedy więc w sezonieRLTletnim w Hay-market zaproponowano jej rolę Nellie w Z miłości do Nellie, przy-jęła szansę z wielką ochotą, choć oznaczało to pożegnanie z nadzwyczajnym pa-nem Keanem oraz Szekspirem.Sztuka była komedią i Cordelia wiedziała, jak jąprzekuć w sukces.Inscenizacja okazała się sensacją: tego lata o Nellie mówił ca-ły Londyn.I choć w Drury Lane Theatre uchodziła za ulubienicę wszystkich, tymrazem, w Hay-market, wielbiciele ustawiali się w kolejce do drzwi jej garderoby.Rillie Spoons nauczyła się nigdy, przenigdy nie wspominać o lordzie MorganieEllisie, synu i dziedzicu diuka Llannefydd.Któż jednak mógłby zapomnieć tegomłodego człowieka: przystojnego, czarującego, emablującego Cordelię u szczytukariery.W miarę jak rosła jej wiara w sukces, Cordelia właściwie nie próbowałaukryć swego cokolwiek ekscentrycznego pochodzenia, lecz nauczyła się mówić oswojej rodzinie i przeszłości w ironiczny, żartobliwy sposób, jak gdyby dotyczy-ło to jakichś dalekich krewnych.Okropne warunki podczas tourn�e po kraju zmatką; godziny spędzone w ciemnej izbie na tyłach, kiedy jej ciotka mesmery-zowała damy - wszystko to zmieniło się we wspominane z czułością, zabawnehistorie z zapomnianej przeszłości, wolne od cierpienia i należące do kogoś inne-go, odległej zdziwaczałej krewniaczki [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki