Christine Feehan Mrok 01 Mroczny Ksišże

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.-Idz, Jacques, pożyw się, zanim padniesz - mrukną� ze znużeniem.-Pójdę, kiedy wrócą inni.Nie zostawimy ciebie i twojej kobiety bez ochrony.Michai� poruszy� się, jakby chcia� protestować, ale potem kąciki zaciętych ust unios�y mu się wszerokim uśmiechu.-Przypomnij mi, że mam się za ciebie wziąć i dać ci nauczkę, kiedy już będę w lepszej formie.-Kiedy zapada� w sen, trzymając Raven w ramionach, jeszcze dzwięcza� mu w uszach śmiechJacques�a.Na zewnątrz deszcz os�ab� i zmieni� się w lekką mżawkę, a wiatr oddali� się, zabierając ze sobąburzowe chmury.Ziemia uciszy�a się po serii wstrząsów.Koty, psy i żywy in wentarz uspokoi�y się i zaczę�yzachowywać normalnie.Raven budzi�a się powoli, boleśnie, w ramionach Michai�a.Zanim otworzy�a oczy, oceni�asytuację.Zosta�a ranna, powinna już nie żyć.Ich telepatyczna więz by�a jeszcze silniejsza niżdotąd.Zawróci� ją znad skraju śmierci, a potem stwierdzi�, że pozwoli jej odejść - ale odejdzierazem z nią.S�ysza�a teraz różne odg�osy domu, który skrzypia� jej nad g�ową, uspokajającydzwięk deszczu wybija� rytm na dachu, na oknach.Ktoś chodzi� po domu.Gdyby się skupi�a, wiedzia�aby, kto i gdzie w domu by�, ale nie wydawa�o jej się warte zachodu.Powoli przypomina�a sobie to, co przeży�a.Horror.Uwięzioną kobieta, która zaczyna�a rodzić,obrzydliwy fanatyzm, który doprowadzi� do szaleństwa i brutalnego morderstwa, twarz Jacoba,kiedy ją uderzy�, rozdar� ubranie.Cichy okrzyk strachu Raven sprawi�, że ramiona Micha i�a obję�y ją ściślej.Przytuli� brodę dojej g�owy.-Nie myśl o takich rzeczach.Pozwól, że znów cię uśpięPrzycisnę�a palce do jego gard�a, musia�a poczuć ten uspokajający, miarowy puls.-Nie, chcę pamiętać, jakoś się z tym uporać.Zaniepokoi� się.-Raven, jesteś s�aba.Potrzebujesz więcej krwi, więcej snu.Mia�aś bardzo poważne rany.Poruszy�a się, leciutko przenios�a ciężar cia�a.Szarpną� nią ból.-Nie mog�am cię dosięgnąć.Próbowa�am, Michai�, ze względu na tamtą kobietę.Uniós� jej palce do swoich ciep�ych ust, przytrzyma� je tam.-Nigdy więcej, Raven, cię nie zawiodę.W jego sercu i umyśle by�o więcej bólu niż w jej ciele.-To ja zdecydowa�am się iść za nimi, Michai�.Zdecydowa�am się w to wtrącić i pomóc tejkobiecie.Dobrze wiedzia�am, do czego są zdolni tamci ludzie.To nie tak, że wpakowa�am się wtę sytuację na oślep.Nie obwiniam cię i proszę, nie myśl, że mnie zawiod�eś.- Pozwól mi się uśpić - szepną� cicho, pieszczotliwym g�osem, muskając ustami palce, żebywzmocnić prośbę.Zgodzi�a się, nie chcia�a tchórzyć.Jak to możliwe, że w ogóle jeszcze ży�a? Pamięta�a tęstraszną chwilę, kiedy d�onie Jacoba zacisnę�y się na jej piersiach.Nieczyste.Skóra aż jązamrowi�a na to wspomnienie.Mia�a ochotę szorować ją, aż ca�ą zedrze.Jego twarz wykrzywionaz�ością, szaleństwem w oczach.Zmiertelne ciosy nożem.Burza, trzęsienie ziemi, b�yskawice, grzmoty.Wilki rzucające się na Summersów, na Hansa.Skąd to wiedzia�a, dlaczego widzia�a to tak wyraznie oczyma duszy? Twarz Jacoba zmienionastrachem, oczy wytrzeszczone z przerażenia, nóż sterczący mu z gard�a.Dlaczego jeszcze ży�a? Iskąd to wszystko wiedzia�a?Wściek�ość Michai�a.By�a niewyobrażalna, przekracza�a zwyk�e cielesne ograniczenia.Nic niemog�o powstrzymać tak gwa�townego gniewu.Wylewa� się z niego, napędza� burzę, aż ziemiazatrzęs�a się, bita piorunami, a z nieba luną� deszcz.To wszystko prawda czy jakiś koszmar senny? Ale wiedzia�a, że to nie sen, i że ona znalaz�a sięblisko jakiejś straszliwej prawdy.By�o tyle bólu; czu�a się okropnie zmęczona, a Michai� stanowi�jej jedyną pociechę.Chcia�a znów zanurzyć się w nim i pozwolić mu opiekować się nią, chronić ją,dopóki znów nie stanie się silna.Michai� po prostu czeka�, pozwalając jej podjąć decyzję.Dawa�jej ciep�o, mi�ość i bliskość, ale coś skrywa�, czegoś nie chcia� przed nią ujawnić.Zamknę�a oczy, skoncentrowa�a się.Nagle przypomnia�a sobie Michai�a tuż obok siebie, ból ilęk w jego oczach, kiedy przykazywa� jej zostać, kiedy trzyma� ją przykutą do ziemi, a jej cia�oumiera�o.Jego brat by� tam i jeszcze jacyś inni ludzie.Coś po�ożono jej na brzuchu, to coś jakbywślizgnę�o się w g�ąb jej cia�a, ciep�e i żywe.Cichy, kojący śpiew naprl ni� powietrze wko�o niej.Bliscy Michai�a byli w szoku.Krew, gorąca i s�odka ożywcza, sączy�a się do jej cia�a,naprawiając mięśnie, tkań ki.Nie p�ynę�a ży�ami, ale.Raven zesztywnia�a.Zapar�o jej dech.To nie by� pierwszy raz.Wróci�y inne wspomnienia:Michai� gwa�townie pijący z niej, jej g�odne usta przywierają do miejsca nad jej sercem.-O Boże! - S�owa wyrwa�y jej się ze zduszonym sz�o chem zaprzeczeniem.To by�a prawda, nie żadne halucynacje.Ale jej ludzki umys� nie zgadza� się na tę prawdę.Toniemożliwe, nie moj; �o być możliwe.Znią się jej koszmary i za moment się obudzi.Wszystko jejsię pomiesza�o, fanatyczna wiara zabójców w wampiry i niezwyk�e moce Michai�a.Ale wyczulonezmy s�y mówi�y teraz coś innego, mówi�y jej prawdę.Leża�a w ja kiejś podziemnej komnacie, podsobą mia�a ziemię, ziemia ją przykrywa�a.Usi�owali ją w niej zakopać.%7łeby zasnę�a, żeby sięuleczy�a.Michai� po prostu czeka� i pozwala� jej umys�owi uporać się z tą informacją, nic nie ukrywa�,nawet gdy zanurzy�a się w jego wspomnieniach.Kiedy wreszcie zareagowa�a, zaskoczy�a gokompletnie.Spodziewa� się krzyków, �ez, histerii.Poderwa�a się na materacu, cicho coś wykrzyknę�a niskim, zwierzęcym odg�osem bólu.Odsunę�a się od niego, nic zważając na konsekwencje dla swojego śmiertelnie poranionego cia�a.Odezwa� się ostro, o wiele ostrzej, niż zamierza�, bo lęk o jej bezpieczeństwo przeważy� nadwspó�czuciem.Polecenie sparaliżowa�o ją, zamar�a.Tylko oczy by�y żywe i pe�ne strachu, kiedyprzykucną� obok niej, przesuną� d�ońmi po jej ranach, sprawdzając, czy nie zrobi�a sobie coś z�ego.-Maleńka, uspokój się [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki