[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Kaj fine çesis la29 LANDO DE BLINDULOJeLIBROlaborperiodo, la suno levi¸is grandioza super la oraj mon-tosuproj, kaj komenci¸is lia lasta tago de vidado.Li pasigiskelkajn minutojn kun Medina-saroté antaû ol ÿi foriris pordormi. Morgaû , li diris, mi ne plu vidos. Karulo! ÿi respondis, kaj premis tutforte liajn manoj. Ili apenaû dolorigos vin , ÿi diris; kaj vi toleros tiun çi do-loron vi toleros ¸in, kara amanto, pro mi & Kara, se estaseble al virinaj koro kaj vivo, mi kompensos vin.Mia plej kara,mia amato kun la dolça voço, mi kompensos vin. Kompatego trafis lin, kaj por ÿi, kaj por li mem.Li teni ÿin en siaj brakoj, kaj premis siajn lipojn al ÿiaj, kajrigardis ÿian belan viza¸on la lastan fojon. Adiaû , li flustris je tiu kara vidaîo, adiaû! Kaj tiam silente li forturnis sin de ÿi.xi povis aûdi liajn paÿojn malrapide foriri, kaj io en tiesritmo igis ÿin pasie ploregi.Li intencis iri al soleca loko, kie belaj estas la kampoj problankaj narcisoj, kaj tie resti ¸is la horo de lia ofero, sed iranteli levis sian rigardon, kaj vidis la matenon, la matenon kielan¸elo en brilanta armaîo, marÿanta sur la deklivoj&xajnis al li, ke kompare kun tiu çi grandiozo, li, kaj çi tiublinda mondo en la valo, kaj lia amo, estis nur mizeraj aferoj.Li ne flankeniris, laû la intenco, sed iris plu kaj trapasis laçirkaûan muron, kaj eksteren sur la rokojn, kaj çiam liaj oku-loj rigardis fikse la sunlumajn glacion kaj ne¸on.Li vidis ilian nedifineblan belecon, kaj lia imago transflu-gis ilin al la mondo pretere, kiun nun li rezignos por çiam.Li pripensis tiun grandan liberan mondon, de kiu li estasapartigita, sian propran mondo, kaj li havis vizion pri tiuj pli30 LANDO DE BLINDULOJeLIBROmalproksimaj deklivoj, longe, longe for, kun Bogota kuÿantabela en la mezo, Bogota, la loko de dekmil emociigaj belaîoj,glora dum la tago, brile mistera dum la okto, la loko de pa-lacoj kaj fontanoj kaj statuoj kaj blankaj domoj.Li pensis, kielpost unu-du tagoj oni povus trairi montpasejojn, kaj pli kajpli alproksimi¸i al ¸iaj movoplenaj stratoj kaj vojoj.Li pensispri la rivera voja¸o, tagon post tago, de granda Bogota al laankoraû pli vasta transa mondo, tra urboj kaj vila¸oj, arbarojkaj dezertaj lokoj, la flueganta rivero, tagon post tago, ¸is ¸iajbordoj pli lar¸e aparti¸as kaj la grandaj vaporÿipoj preter-plaûdas, kaj oni atingas la maron la senliman maron, kun¸iaj mil insuloj, ¸iaj miloj da insuloj, kaj ¸iaj malproksimajÿipoj, neklare videblaj je siaj sençesaj voja¸oj çirkaû kaj transtiun pli grandan mondon.Kaj tie, nebordita de montoj, estasvidebla la çielo la çielo, ne tia disko, kian oni vidas tie çi,sed arko el neimitebla bluo, abisma profundo en kiu rondi-radas la flosantaj steloj&Liaj okuloj rigardis pli serçe la grandan kurtenon la mon-taro.Ekzemple, se oni suprenirus tien tra tiu gor¸o, kaj tra tiutruo, tiel oni povus atingi tiujn duonkreskintajn pinojn, kiujalte çirkaûas en formo de bretego, kiu levi¸as pli kaj pli alte¸is ¸i superpasas la gor¸on.Kaj tiam? Estus eble entreprenitiun krutan rokaron.Tiam, eble, oni trovus lokon por grim-pi al la fendego; kaj se tiu truo ne utilus, tiam eble oni trovusalian pli oriente.Kaj tiam? Tiam oni estus ekstere sur la suk-ceneca ne¸o tie, kaj duonvoje al la supro de tiu bela kaj egesoleca montaro.31 LANDO DE BLINDULOJeLIBROSubite li rerigardis la vila¸on, tiam li tute turnis sin, kaj rigar-dis ¸in fikse.Li pensis pri Medina-saroté, kaj ÿi jam ÿajnis malgranda kajmalproksima.Li returni¸is al la monta murego, sur kiu estis ruli¸inta alli la matena sunbrilo.Tiam tre zorge li komencis grimpi.Je la subiro de la suno, li ne plu grimpis, sed li estis malprok-sima kaj alta, kvankam li ja estis atinginta pli grandan alton.Liaj vestoj estis ÿiritaj, liaj membroj estis sangaj, multloke lihavis kontuzojn, sed li kuÿis kvazaû li estas komforta, kaj surlia viza¸o estis rideto.De kie li ripozis, ÿajnis ke la valo estas en kavego unu ki-lometron malsupre.¯i jam estis malklara pro nebuleto kajombro; kvankam la çirkaûaj montosuproj estis el lumo kajfajro.Kaj la detaletoj de la apudaj rokoj briletis kun subtilabeleco vejno de ia verda mineralo penetris la grizon, jenkaj jen ekbrilis kristalaîoj, kaj eta, detale belega, oran¸eca li-keno estis apud lia viza¸o.En la fendego estis nigraj misterajombroj, bluo malheli¸is en purpuron, kaj purpuro en lume-can malhelon, kaj supre estis la senlima vasto de la çielo.Sedli ne plu atentis tiujn çi aferojn; li kuÿis tie tute senmova, ri-detante kvazaû li estas kontenta nur pro sia forkuro el la valode la blinduloj, en kiu li pensis fari¸i re¸o.Pasis la brilo de la sunsubiro kaj venis la nokto, kaj ankoraûli kuÿis trankvile kontenta sub la malvarmaj steloj.32 LANDO DE BLINDULOJeLIBROwww.omnibus.se/inkoISBN 91-7303-078-333
[ Pobierz całość w formacie PDF ]