[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Tio oka-zis pro tio, ke la gvidantoj de iu hotelo obstine volis scii, kionmi havas en miaj korboj.Kiam mi diris, ke temas pri anseroj,oni konkludis, ke certe valoras atentigi la gazetojn pri la afero.Post tio mi konstante estis persekutata kaj ¸enata de nekal-kulebla aro da homoj kaj mian planitan programon mi nesukcesis plenumi.Tiu publikeco kompreneble estis tre ¸ena por mia familio.Vi scias, kio okazis al mi kaj mia nevino çi matene, kaj nun midevas trovi manieron por çesigi tiun pelçasadon. La îurnalistoj kapsignis penseme.Ili, la viroj kiuj kaûzistiun publikecon, sciis, ke multaj homoj ÿajnas malÿati ¸in kaj80 LA GNOMAÛTOeLIBROke eta malmulto de tre riçaj personoj fakte malÿatas ¸in.Kajkiam iu rakontas tion, tio kompreneble faras fortan impreson. De post kelka tempo, daûrigis Rodney, mi estis intere-sita de la laboro, kiun faras la Verda Kruco, societo, kiu labo-ras por protekti niajn arbarojn kaj kontraûlaboras la dan-¸eran detruon de la grundo.Konsiderante la grandan intere-son, kiun montris la publiko por miaj anseroj, mi opinias, keili estas sufiçe valoraj.Tial mi decidis donaci ilin al Verda Kruco, kiu vendu ilin enpublika aûkcio kaj uzu la akiritan nomon por siaj celoj.Mipetas la sekretarion de la societo veni çi tien, kaj mi esperas,ke li volos akcepti la donacon. La sekretario estis prezentita kaj la îurnalistoj, kiuj neniamaûdis pri Verda Kruco, faris multajn demandojn kaj notis larespondojn.Çio sukcesis kaj estis radianta reklamo por la asocio.La se-kretario komunikis al la mondo, ke Verda Kruco kun ¸ojoakceptas la anserojn kaj varme dankis al sinjoro Sinsabow.Poste estis la vico de la aûkciisto.Rodney diris, ke li veni-gis tiun sinjoron al la gazetara konferenco, çar li havas gran-dan sperton en sia metio, kaj li esperis, ke li volos gvidi laaûkciadon de la anseroj.La aûkciisto komunikis, ke ankaû li estas tre interesita prila laboro de Verda Kruco kaj ke li volonte faros tiun servonsenkoste. Kaj mi imagas al mi, ke la reklamkostoj estas sen-signifaj, li diris, kaj la îurnalistoj ridis.Restis ankoraû unu afero: la anseroj devus esti montritajkaj fotitaj. La sinjoroj de la gazetoj eble miras, kial mi estis tiel sekre-tema pri la anseroj, diris Rodney. La afero estas, ke ili estas81 LA GNOMAÛTOeLIBROduonsova¸aj kaj tre facile timi¸as.Ili ne estas kutimigitaj alfremduloj, kaj tio faras ilin nervozaj kaj influas al ilia eduko.Nun mi kompreneble çesas miajn provojn malsova¸igi ilin.Iliapartenas al Verda Kruco, kiu de nun transprenas la respon-decon pri ili.Vi povas vidi kaj foti ilin, sed vi ne atendu, ke mimontros, kion mi instruis al ili.Povas okazi, ke iu alia povospersvadi ilin konversacii kaj montri siajn artaîojn antaû pligranda societo.Mi neniam sukcesis en tio, kaj mi ankaû ne-niam diris tion, çu ne? Mi portos ilin en la apudan çambron,kaj tie mi ellasos ilin la korboj. Ili estas çiam relative so-va¸aj, kiam ili elvenas.Mi faros, kion mi povos por kvietigiilin, sed mi ne povas doni iujn garantiojn pri ilia konduto. Rodney akcentis tion tiel forte, ke oni povus pensi, ke li es-tis preta ellasi paron da bengalaj re¸aj tigroj en la çambro deImperia Hotelo.Li ordonis al la servistoj porti la korbojn enla apudan çambron.Kiam la knaboj retiri¸is, li ÿlosis la por-don kaj sidi¸is sur unu korbon, lasis la anserinon elmeti la ka-pon, surmetis la brunan çapeton, retiri¸is kaj lasis la anseri-non ekpromeni.Rodney ne havis eç etan imagon, çu la ansero provos fo-rigi la çapon aû çu ¸i atakos lin, aû çu ¸i eskapos sub la litonaû kio ajn.Li havis kelkajn grenerojn en la surtuta poÿo, kajtiujn li sternis sur la plankon kun la espero, ke la ansero nemontros sin tro ansera kaj tiu espero veri¸is, çar la birdotuj komencis man¸i.La viransero estis ellasita en simila ma-niero.Kiam ili forman¸is çion ¸is la lasta ero, ili retiri¸is enangulon, kaj Rodney iris rapide al la pordo, malfermis ¸in kajvokis: Eniru miaj sinjoroj! La tuta societo eniris la çambron.Tie ili vidis antaû si pa-82 LA GNOMAÛTOeLIBROron da plene vivantaj anseroj, kaj ili havis tute ¸uste rozru-¸ajn vangojn kaj orflavajn ringojn çirkaû la verto, kaj brunajnpintçapojn sur la kapoj.Ili staris tie kaj aspektis timi¸intaj kajsufiçe sova¸aj.Ne estis tute impona vidaîo, sed kiel ajn latuta mondo atendis ilin, kaj la fotistoj tuj komencis labori.Lafulmoj flamis.Unue ili faris bildojn de la anseroj, kaj poste deRodney kun la anseroj, kaj poste de la sekretario de VerdaKruco, kaj fine ankaû de la aûkciisto.La unuaj bildoj de re¸ajabisenaj anseroj, kiuj iam estis faritaj en Ameriko.La îurna-listoj kompreneble volis daûrigi siajn demandojn, sed Rodneyabrupte interrompis ilin: Miaj sinjoroj, mi rakontis la tutanhistorion.Mi ne estas artisto de distrado, kaj mi ne intencas,ke tiuj bedaûrindaj timigitaj bestoj montru siajn artojn en ho-telçambro.Mi faris çion, kion mi povas por vi, kaj la venon-ta numero estos aûkcio. Kiam ¸i okazos? Tio dependas de la novaj posedantoj de la anseroj.Se mirajtas fari proponon, mi kredas, ke estas sa¸e atendi tri-kvartagojn, tiel ke çiuj interesuloj pri la aûkcio povas ricevi invi-ton.Aû kion vi opinias? demandis Rodney al la aûkciisto.Tiusamopiniis. Ankoraû unu demandon, sinjoro Sinsabow, intervenisunu el la îurnalistoj. Mi komprenis, ke vi ankaû havas kel-kajn ovojn? Jes, mi havas dektri ovojn. Kion vi intencas fari kun ili? Bedaûrinda Rodney! Li estis rapidpensa, sed ne sufiçe entiu çi kriza situacio. Mi intencas meti ilin en kovaparaton, li diris.83 LA GNOMAÛTOeLIBROLi rimarkis sian eraron en sama momento, kiam la îurna-listo ekparolis. Ho, do vi baldaû havos re¸ajn abisenajn anseridojn? Jes, ÿajnas tiel. Kiel longe daûras la kovado? Çirkaû tri semajnojn, mi kredas. Kie vi trovi¸os tiam? Mi ne scias. Çu vi intencas havi la kovapparaton en via aûto? Ho ne, ne, ne! Rodney ekkriis, kaptita de paniko. Mi in-terkonsentis kun bonkonata anserbredejo, ke ili akceptos laovojn. Çu vi sciigos nin pri la evoluo? Kompreneble
[ Pobierz całość w formacie PDF ]