Eo Orzeszko, Eliza La interrompita kanto

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. �u ili estas larmoj de beda�ro, a� de feli�o? li deman-dis tre malla�te.Post momenta silento �i respondis apena� a�deble: De feli�o!xi estis plena de feli�o kaj samtempe de stranga doloro.Subite �i eksentis, ke brako delikate �irka�prenas �ian talion.Malaperis la son�o.Kun sento de feli�o kaj doloro kuni�iskonfuzo.Timigite, Klaro �ovis sin �is la fino de la benko kajne levante la palpebrojn, rapide, senorde �i �etis en la korbonla muslinon kaj la puntojn. Mi jam iros hejmen, �i flustris.Li sidis klini�inta kun la kubuto sur la genuo kaj apogis surla manplato la frunton, same ru�i�intan kiel �iaj vangoj.Liajdelikataj naztruoj jen lar�igis, jen kuntiri�is, lia mano �ifisnerve la muslinon.Tio ne da�ris longe.Li trankvili�is, remetis sian manon sur�ian kaj diris preska� ordone:, Vi ne iros ankora�, �ar ni ankora� ne finis la poemon.La unuan fojon, de la tempo kiam �i konis lin, despota tonoeksonis en lia vo�o.Tenante sian manon en la sia, kaj rigar-67LA INTERROMPITA KANTOeLIBROdante teren, li ekmeditis kaj mordetis la malsupran lipon.Post momento li lasis �ian manon kaj ekparolis pli delikate: Mi rememoris ion, kio post la belega poemo En Svisu-jo sonos kvaza� grinco post an�ela kanto.Kion fari? Mi de-vas �in komuniki al vi.Ni kune a�skultis la an�elan kanton,ni kune a�dos la grincon.Kial mi sola devus a�di �in?Ironia fari�is la esprimo de liaj lipoj, la sulko inter la bro-voj pli profundi�is.Post momenta silento li da�rigis. Anta� kelkaj tagoj mi trovis en la �ambro de mia amikopolan tradukon de ama poezio de Heine.Mi neniam anta�elegis �in en traduko.Mi rigardis la libron, mi komencis legi.La traduko estas tre bela, tre bela, Mi havas tre bonan memo-ron; hiera� mi diris al vi parkere unu strofon, nun mi dirosalian.A�skultu atente.Klini�inta al �i, apogante la viza�on sur la manplato kaj ri-gardante en la profundon de �iaj okuloj, li deklamis malra-pide kanton deHeine:Junul junulinon ekamis,Lin �ia ekamis anim ,Sed la reciprokan konfeson,Haltigis ilia estim , &Kaj kiam for ili disiris,Funebro en amba� la kor ,Ne sciis e� unu pri duaEn lasta de l vivo la hor & Rimarku bone & ili amis unu la alian, sed ne sciis e� unupri dua en lasta de l vivo la hor �ar la reciprokan konfesonhaltigis ilia estim .�i estas grinco kaj disonanco.Nobla amo68LA INTERROMPITA KANTOeLIBROestas bazita sur la estimo, sed la estimo estas haltigilo de laamo, Nenio en la mondo estas simpla kaj facila, �io estaskomplikita kaj �irka�ita de malhelpoj.Vi ne volas plu forku-ri? �u ni finos legi En Svisujo ? Mi estas danka al vi, ke vikonigis al mi la poemon! La pli grandan parton de mia vivomi pasigis en eksterlando, mi legis nur fremdajn verkojn.Sednia literaturo anka� estas belega! & Mi multon lernis de vi &Malgra� la kortu�i�o �i ekridis kore. Vi? de mi? Granda Dio! Kion mi povas instrui al iu ajn?Nur Sta�jon mi instruis legi kaj skribi & Mi eble klarigos al vi poste, kion vi instruis al mi & nunni finu la poemon.Kaj ree li legis:La pens , revenante pasinton sen fino,Ne scias, en kia pentradi sin formo &Flugis la momentoj; a�skultante Klaro kudris, sed malra-pide kaj malrekte.La leganta vo�o eksilentis.Sur la herbaro malanta� la ar-boj ne estis plu la oraj strioj, la ora reto malaperis de la nigratero.Nun la okcidentaj lumoj brilis sur la pintoj de la arbojkvaza� rozaj tor�oj kaj kandeloj.Malsupre jam nokti�is; labela flor�ardeno �ajnis nun griza; nur la blankaj floroj estisankora� klare videblaj.Klaro rigardis la kufon jam ornamitan per puntoj.Mia Dio! �i ekkriis, kion mi faris? �i estas malrekte kudrita! diris Przyjemski ridetante. Tute malrekte! �u vi vidas? Tie �i estas tre multe da fal-doj kaj tie ili mankas; tie �i ili proksimi�as al la rando, tie su-preniras & Katastrofo! �u vi �in malkudros?69LA INTERROMPITA KANTOeLIBRO Kompreneble, sed la malfeli�o ne estas granda.Postduonhoro �io estos en ordo. Ne eblas servi al du sinjoroj & Vi volis servi al la prozokaj al la poezio; la prozo ven�is sin.xi levis al li la okulojn. Alia estas mia opinio.xajnas al mi, ke �iu laboro, e� laplej proza, enhavas iom da poezio.Tio dependas de niaj in-tencoj. De la motivoj li korektis. Vi estas prava.Sed pro kiamotivo vi ornamas la kufojn de sinjorino Dutkiewicz? �ar mi �in amas, mi estas danka al �i; krome, en tia kufo�i estas �arma, aminda maljunulino. Granda feli�o estas ami sinjorinon Dutkiewicz! li di-ris kun �emo. Kial? �i demandis [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki