[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Kiam li parolis al la grafino pri la proksimeco de sia eliro,579KASTELO DE PRELONGOeLIBRO—Mi konjektas, ÿi respondis, ke vi ne pretendas min dekonduki kun vi.—Vi tute eraras, mia kara amikino.Edzino devas sekvi sian edzon en iun ajn lokon, kien plaças al li ÿin konduki.Jen la teksto mem de la le¸o; kaj ¸i estas neprotestebla.—Sinjoro, respondis Matildo treege malkvieta, iru, kien vi bonvolos, neniel mi detenos vin.Pri mi, mi restos tie çi.—Tion ni vidos, respondis glacitone la komandanto.Sed li eliris, ne aldoninte unu vorton plie.Post la tagman¸o, la markizo kaj Viktoro trinkis la kafon en la fumejo, kiam Raûlo diris al sia bofilo:—Çu vi ricevis malbonan novaîon? Vi ne malfermas la buÿon, kaj via mieno ÿajnas çagrena.—Ho! ne; se mi malpli amegus mian edzinon, mi estus tute feliça.—Klarigu vian penson pli malkonfuze.—Vi scias, ke la devoj de mia profesio min realvokas Parizon.Sed Matildo preferus ne min kunveni.La motivoj prezentitaj de ÿi estas tiel ÿatindaj, ke mi kredus min kulpa insistante.—Çu mi povas ilin koni?—Ili ÿin honoras tiel grande, ke trovi¸as en tiu konigo neniu maldiskreteco.Çar ÿi scias, ke vi same kiel la markizino ambaû malsaneti¸as, ÿi ne volas vin forlasi.580KASTELO DE PRELONGOeLIBRO—Ha! kara ulino, ekkriis Raûlo, kontentega funde de sia koro pro tiu pruvo de sindonemo, mi bone rekonas ÿian grandkorecon.—Mi unua ÿin aprobis: eç mi antaûbatalis la kontraû-parolojn, kiujn ÿia amo al mi eble naskigus.Sed, daûrigis la komandanto kun sopiro, la antaûvido de mia disi¸o el ÿi post tri monatoj de geedzi¸o, kaûzas en mia koro veran senton de disÿiro.—Mia kara infano, ekkriis la markizo, ekkaptinte la manojn de sia bofilo, tia ofero estas grandanima; sed mi ne ¸in akceptas.Tiuvespere mi parolos al Matildo pri tio.—Ne, ne, silentu, mi vin petegas, Rakonti al la grafino nian interparoladon estus vera perfido.Mi sentus min çagrenega, se mia edzino kredus min tiel maldelikata, ke mi plendas al vi.Çar tia sento, kredu min, kuÿas tre malproksime de mia penso.—Mi ne dubas pri tio.Sed fine mi ne volas esti la kaû-zo eç nevola de disi¸o inter geedzoj.Tion neniam mi toleros.La markizo elparolis tiujn vortojn per tiel energia tono, ke Viktoro diris al si mem:—Se ÿi ne volas min obei, ÿi ne kura¸os malobei sian patron.De kelka tempo la farto de Raûlo malpliforti¸is: lin doloris oftaj krizoj de astmo.Çar la kuracistoj diris ke la 581KASTELO DE PRELONGOeLIBROmalpura Pariza aero ne taûgas por tia malsano, li decidis, ke li restos en Prelongo dum la tuta jaro.Sed por ke la markizino ne suferu pro la malvarmo, kiel dum la an-taûaj vintroj, li starigis en la keloj de la kastelo hejtapa-raton, kiu vastigis tra la tuta domego temperaturon de varma florejo.Îus tiun novan perfektaîon utiligis sinjoro de Prelongo por komenci la atakon.—Mi estas certa, mia kara infanino, li diris al Matildo, ke vi pli suferos pro la malvarmo en via Pariza hotelo, ol ni en la Prelonga kastelo.—Ho! la Parizaj apartamentoj min indiferentigas.—Kiel? ekkriis la markizo per mirtono perfekte imiti-ta, mi kredis, ke via edzo estas devigata reveni al sia re¸imento.—Estas eble.Sed çar mi ne apartenas al la militistaro, nenio min devigas kuniri kun li.Pro tio mi restas.—Jen estas decido, kiun mi tute malpermesas.—Sed, patro mia …La grafino subite silentis; çar ÿi ne povis diri:—Okupu vin pri viaj aferoj, sed ne pri la miaj.Tamen ne mankis la deziro.—Çu vi kredas, daûrigis Raûlo, ke mi ne komprenis la noblecon de la sento, kiun vi obeas.Vi scias, ke ni am-baû estas malsanaj, via patrino kaj mi; pro tio vi ne volas nin forlasi.582KASTELO DE PRELONGOeLIBRO—Kiu povis al vi kredigi …?—Estus blindulo tiu, kiu ne vidus.Pro kia motivo vi restus en la kamparo dum la tuta vintro, kaj vole senigus vin da la brila ekzistado, kiu vin atendas en Parizo, Vi estas juna, bela, riçega, portanta unu el plej gloraj nomoj de Francujo, edzino de viro jam fama, fine amegata de li.Çar tio estas nediskutebla: de tri monatoj mi lin observas tre atente.En mia vivado jam longa mi vidis multajn edzojn; sed mi konas neniun, kiu montri¸is al sia juna edzino pli ¸entila, pli respektema kaj samtempe pli pasiema.Vi ne kura¸as konfesi la motivojn, kiuj vin instigas; çar vi komprenas, ke ilin mi ne akceptus: sed vi bone vidas ke mi divenis.Aûdante tiujn amikemajn parolojn, la malfeliça Matildo suferis veran turmentegon.Çu ÿi povis diri al sia patro:—Vi eraras: ne estas por vi, ke mi tiel agas.Tia respondo formetus el lia koro liajn piej karajn iluziojn.Konigante al li la veron, ÿi venenigus la lastajn tagojn de tiu maljunulo, al kiu ÿi oferis sian vivon.Pro tio ÿi nur respondis:—Kiaj ajn estu la motivoj min agigantaj, mia nerevokebla decido estas resti çi tie.Sed ÿi estis terurita, aûdinte sian patron, kiu diris:—Se la aferoj tiel okazas, Matildo, malgraû la konsilo de l’kuracistoj, mi estos devigata forlasi Prelongon.Mi 583KASTELO DE PRELONGOeLIBROforgesis, ke mi ne trovi¸as çe mi, sed çe vi; vi tion reme-morigas.Restante via gasto, mi ÿajnis aprobi per mia çeesto konduton, kiun mi tute malaprobas; kaj oni ne volas, ke oni tion kredu.Unufojon plie la gralino estis venkita, sed tiufojon de ÿia patro mem, kiu pro tro granda amikeco fari¸is ÿia turmentisto.Pro tio ÿi respondis per malsonora voço:—Restu en Prelongo, patro mia; çar via farto tion devigas.Mi vin obeos; kaj mi akompanos mian edzon.Post du tagoj kaleÿo veturigis al la stacidomo la komandanton ¸ojegan, çar li sukcesis.Flanke de li sidis la grafino terurita de tiu ideo, ke de nun ÿi estas liverita sende-fende al la atakoj de sia persekutanto.Tiuj, kiuj rigardis la luksegan veturilon, ¸in sekvis malproksimen per îaluzplenaj okuloj, murmurante mallaûte:—Kiel estas feliçaj tiuj riçuloj!584KASTELO DE PRELONGOeLIBROÇAPITRO DEKSESAEn la epoko kiam Matildo edzini¸is, Raûlo donis al sia filino sian hotelon sur la Grenela strato, por ke¸i utilu al ÿi kiel rifu¸ejo, kiam ÿi venos Parizon.Tiu malnova konstruaîo datumis de la Regenco.Por obei la postulojn de la nuna lukso, necese estis, ke ¸i estu reordigita kaj remeblita de supro mulsupren.La grafino deziris, ke ÿia patro observu mem tiujn laborojn: sed la markizo, detenita en Prelongo de la podagro, konsilis al ÿi, ke ÿi komisiu pri tio sian edzon.Kvankam tia neceso ÿin forte tedis, tamen la juna virino cedis pro la premado de cirkonstancoj.Do la komandanto çefis la entreprenistojn por la re-starigoj kaj la plibeligoj, kiujn ÿi plenumigis.Çar Viktoro trovi¸is estro en la situacio, li diris al si, ke li estus tro naiva ne utiligante ¸in.Kaj dum li farigis la ÿan¸ojn kon-sentitajn inter la grafino kaj sia arhitekturisto, li komisiis la laboristojn pri mistera laboro, kies ili ne tre bone komprenis celon.La ideo de tiu laboro al li venis, nur kiam li estis tute konvinkita, ke lia edzino cedos nek al pre¸oj, nek al minacoj, nek al ruzo.Çar li devis reveni en Parizon post 585KASTELO DE PRELONGOeLIBROkelkaj tagoj, la tempo restonta estis tre mallonga por la plenumo de la ago revita.Sed seminte plenmane la monon al li donitan de la grafino, li plezure eksciis, la an-taûtagon de sia eliro, ke çio estas finita
[ Pobierz całość w formacie PDF ]