[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ten pogląd, wywodził Stalin, spowoduje, że partiastraci czujność wobec kapitalistycznych wrogów, pozwalając imprzeniknąć do systemu sowieckiego i osłabić go od środka.Używającargumentów, którymi będzie uzasadniał narastającą spiralę represjipodczas wielkiego terroru, utrzymywał, że wbrew temu, co mówiBucharin, opór burżuazji będzie się nasilał w miarę budowy socjalizmu,konieczna jest więc jeszcze energiczniejsza polityka dławienia oporuwyzyskiwaczy 134.Ten program zapewnił Stalinowi poparcie mas partyjnych i zwycięstwo nad Bucharinem.Terror stanowił inspirację, anie skutek planu pięcioletniego.Ofensywa przeciwko handlowi prywatnemu była pierwszą bitwą wtej nowej wojnie rewolucyjnej.Tysiące nepmanów uwięziono lubwypędzono z domów.Do końca 1928 roku ponad połowa z 400 000prywatnych firm istniejących oficjalnie w 1926 roku zostaładrakońskimi podatkami doprowadzona do bankructwa albo zamkniętaprzez milicję; do końca 1929 roku utrzymała się tylko co dziesiąta.Nowe restrykcje wobec liszeńców jeszcze bardziej utrudniły życierodzinom nepmanów.Liszeńcy nie otrzymali kartek żywnościowych(wprowadzonych w 1928 roku) i musieli zaopatrywać się w niewieluistniejących jeszcze sklepach prywatnych, w których ceny byłyniebotycznie wysokie.Częściej niż dotąd ich rodziny usuwano zmieszkań kwaterunkowych, a dzieciom zakazano wstępu do szkół i nauczelnie sowieckie135.Samuił Aaskin wrócił z zesłania do Moskwy w okresie, gdy wojnaklasowa osiągała punkt szczytowy.Wiosną 1929 roku Aaskinowiewprowadzili się do nowego mieszkania przy placu Zubowa.Samuił iBerta zajęli jeden pokój, Sonia drugi, a Fania i %7łenia salon.Alemarzenie Samuiła o własnym domu rychło się rozwiało, bo władzesowieckie zniosły własność prywatną.Mieszkanie Aaskinów zostałoznacjonalizowane przez Radę Moskiewską, która dokwaterowała imstare małżeństwo (wszyscy wiedzieli, że to informatorzy OGPU); nowilokatorzy zajęli dwa największe pokoje, a Aaskinowie musieli sięzmieścić w jednym.W listopadzie 1929 roku państwo wywłaszczyłofirmę Samuiła, a on sam został po raz drugi aresztowany.Kilka tygodnispędził w więzieniu na Butyrkach, a potem zesłano go do Woroneża,skąd wrócił w 1930 roku, aby zacząć nowe życie jako pracownikpaństwowej centrali rybnej136.Samuił stracił więc wszystko, ale zniósł to, jak znosił wszystkierepresje, bez słowa skargi na reżim sowiecki.Stoicyzm należał dożydowskiej tradycji.Nadieżda Mandelsztam, przyjaciółka %7łeni w latachpięćdziesiątych, pisała o tej cesze charakteru Samuiła w swoichwspomnieniach o czasach stalinowskich:Ojciec %7łeni, drobny, a dokładniej najdrobniejszy z drobnych kupiec, wychowywał trzy córki i handlował śledziami.Rewolucjauszczęśliwiła go bezgranicznie: dała %7łydom równe prawa, dzięki czemumógł oddać się marzeniom o wykształceniu swoich trzech mądrychcórek.Kiedy wprowadzono NEP, uwierzył w niego.%7łeby utrzymaćrodzinę, znów zajął się handlem śledziami i został liszeńcem, bo niemógł zapłacić podatku.Też na pewno rachował na liczydłach, jak ocalićswoją rodzinę.Zesłano go do Narymia czy do podobnego miejsca.Aleani zesłanie, ani więzienie nie załamały go, choć trafił tam w czasie, gdyw sprawach konfiskaty mienia wprowadzono nowe metody , toznaczy tortury gorsze niż prymitywne bicie.Z pierwszego miejscazesłania wysłał do żony i córek list tak tkliwy i chwytający za serce, żepostanowiły nie pokazywać go nikomu obcemu.Całe życie upłynęło muna zesłaniu i powrotach z zesłania, a pózniej to samo spotkało jego córkii zięciów, którzy również przeszli przez zesłania i obozy.Historiarodziny to suma typowych sowieckich biografii, tyle że w jej centrumstoi ojciec, który nie zmieniał się mimo upływu lat.Był uosobieniemżydowskiej świątobliwości, tajemniczej duchowości i dobroci, cech, zaktóre Bóg wynagrodził Hioba137. IIWIELKI PRZEAOM(1928 1932) 1Drugiego sierpnia 1930 roku mieszkańcy wsi Obuchowoobchodzili dzień św.Ilji, stare święto religijne z okazji końca lata.Chłopi rosyjscy ucztowali wówczas i odmawiali modlitwy w intencjidobrych zbiorów.Po nabożeństwie w cerkwi zbierali się u Gołowinów,największej rodziny w Obuchowie, gdzie częstowano ich pierogiemwłasnego wypieku i piwem domowej roboty, a dzieci bawiły się nadworze.Z nadejściem wieczoru zaczynała się zabawa (gulanije).Zaorkiestrą, złożoną z akordeonistów i muzykantów grających nabałałajkach, ruszały ulicami wsi dwa oddzielne korowody ubranychodświętnie nastoletnich dziewcząt i chłopców, którzy tańczyli iśpiewali138.Jednakże tego roku świąteczny nastrój zmąciły gwałtowne spory.Chłopi zajadle kłócili się o to, czy powinni stworzyć gospodarstwokolektywne (kołchoz), jak nakazał rząd sowiecki.Większość nie chciałasię wyrzec swoich rodzinnych gospodarstw, w których pracowali odpokoleń, i oddać swojego mienia, koni, krów i narzędzi kołchozowi.Ichziemia, wszystkie narzędzia i cały inwentarz miały zostaćskolektywizowane; indywidualne grunty planowano skomasować wwielkie pola, które można by orać traktorami; a chłopi mieli zostaćpracownikami najemnymi.Dano by im na otarcie łez malutkie działkiprzyzagrodowe, gdzie hodowaliby kilka kur i uprawiali warzywa.Mieszkańcy Obuchowa byli bardzo przywiązani do rodzinnej własnościi przeraziły ich opowieści o kolektywizacji w innych wsiach na północykraju.Krążyły pogłoski o wstępowaniu chłopów do kołchozów podbagnetami żołnierzy, o masowych aresztowaniach i deportacjach, opaleniu domów i zabijaniu ludzi, o tym, że aby uniknąć kolektywizacji,chłopi uciekają ze wsi i wyrzynają swoje bydło. W naszychgospodarstwach wszyscy pracujemy dla siebie ostrzegał NikołajGołowin na zebraniu wspólnoty wiejskiej w lipcu a w kołchozie znówczeka nas poddaństwo 139.Najstarsi chłopi w Obuchowie urodzili sięjeszcze przed zniesieniem poddaństwa w 1861 roku.W 1917 roku Nikołaj kierował rewolucją na wsi.Zorganizował konfiskatę ziemi cerkiewnej (w tej okolicy nie było ziemian) i poprzezwspólnotę i radę wiejską nadzorował podział gruntów obuchowskich,przydzielając zagony poszczególnym gospodarstwom zależnie od ichwielkości.Nikołaj miał duże poważanie u miejscowych chłopów,których gospodarstwa powiększyły się dzięki rewolucji, i częstozachodzili do niego radzić się w sprawach uprawy ziemi.Cenili go zazdrowy rozsądek i uczciwość, pracowitość, trzezwość i skromność; ufalijego zdaniu, ponieważ rozumiał i potrafił przystępnie wyjaśnić politykęrolną rządu sowieckiego.Letnimi wieczorami siadywano na starymkamieniu młyńskim nieopodal jego domu, a Nikołaj dzielił się swymiopiniami o lokalnych wydarzeniach140.Gołowinowie strzegli chłopskich tradycji
[ Pobierz całość w formacie PDF ]