Kimball Kristin Brudna robota

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Były to porządne garnkiz�emaliowanego żeliwa i�przyjęliśmy je z�wdzięcznością.Póz-niej pojawił się inny sąsiad i�zapytał, czy Trudy przyniosła namnaczynia kuchenne. Uznała was za biedaków� stwierdził pogodnie.� Myślała,że jesteście, wiecie, w�potrzebie.Próbowałem jej wyjaśnić, żejesteście biedni z�własnego wyboru.Ta rozmowa wpędziła mnie w�depresję na kilka dni.Wciążwidziałam w�wyobrazni dzieci z�mojej szkoły podstawowej, któ-re uważane były za biedne, dzieci o�ściągniętych twarzach, z�za-schniętymi glutami pod nosem i�w�ubraniach, które wydawałysię nieświeże.Potem patrzyłam w�lustro i�próbowałam się donich porównać.Gdy byliśmy sam na sam i�rozmawialiśmy o�przyszłości, py-tałam Marka, czy naprawdę jest przekonany, że mamy jakieśszanse powodzenia. Oczywiście, że tak� odpowiadał.� A�w�każdym razie tonieważne, czy się nam powiedzie, czy nie.Jego zdaniem już odnieśliśmy sukces, bo robiliśmy z�pełnymzaangażowaniem coś, co było dla nas istotne.Twierdził, że tegotypu rzeczy nie mierzy się słowami takimi jak sukces czy po-rażka.Satysfakcja pochodzi z�próbowania czegoś, co jest trud-ne, i�z�przystępowania do kolejnej trudnej rzeczy, bez względuna rezultat naszych działań.Ważne jest tylko to, czy człowiekporusza się w�kierunku, który uważa za słuszny.Uznałam towyjaśnienie za bardzo niepokojące.Odbywaliśmy tę rozmowę wielokrotnie.Ja byłam pełna wąt-pliwości, Mark był niewzruszony, aż w�końcu kiedyś, gdy usied-liśmy razem, by przejrzeć wydatki, do oczu napłynęły mi łzy.Miałam wrażenie, że balansujemy nad skrajem przepaści.Niechciałam od niego gwarancji, że będziemy bogaci, chciałam tylko,by mnie zapewnił, że nie staniemy się bankrutami, że uda namsię pozostać, jak to ujęłam, nad kreską.Mark tylko się roześmiał. Jaka jest najgorsza rzecz, która mogłaby się nam zdarzyć?�zapytał.� Jesteśmy inteligentni i�zdolni do pracy, mieszkamyw�najbogatszym kraju na świecie, mamy co jeść, dach nad gło-wą i�dobrych ludzi dokoła.Czego mielibyśmy się obawiać?To przekonanie ugruntowało się w�bardzo specyficznym mo-mencie jego życia.Miał dwadzieścia jeden lat i�skończył właś-nie rolnictwo w�college u Swarthmore.Ta uczelnia właściwie nieprowadziła studiów w�zakresie rolnictwa, ale Mark poskładałsobie tę specjalizację z�zajęć biologii, chemii i�ekonomii.Chciałprzyjrzeć się z�bliska, jak wygląda rolnictwo i�życie na wsi w�ca-łej Ameryce, więc załadował namiot i�zmianę ubrania na roweri�wyruszył z�domu rodziców w�New Paltz na zachód.Było lato.Obiecał swojej babci, że spędzi z�nią Boże Narodzenie w�jejdomu w�Kalifornii.Zabrał ze sobą bardzo niewiele pieniędzy� po części dlategoże niewiele wtedy miał, a�po części ponieważ czuł, że pieniądzeoddzielą go od przygody.W�pierwszym tygodniu przez dwadni jechał między budowami w�New Jersey, ogłuszony łosko-tem ciężarówek i�otumaniony przez gorące powietrze unoszące80 � 81się nad asfaltem.Któregoś dnia póznym popołudniem zobaczyłnadjeżdżającego z�przeciwnej strony rowerzystę z�bagażem, któ-ry wyglądał zupełnie jak bagaż Marka.Rowerzysta miał na imię Carl i�pochodził z�Seattle.Jechał tąsamą trasą, na którą Mark właśnie wyruszał, tylko w�przeciw-nym kierunku.Carl ostrzegł Marka, że czeka go straszna podróż,że Ameryka to okropny kraj, pełny podłych ludzi i�tępych po-licjantów, którzy tylko szukają pretekstu, by wpędzić człowiekaw�kłopoty.Potem każdy pojechał w�swoją stronę� Carl, z�adre-sem rodziców Marka w�kieszeni, na wschód, a�Mark na zachód.Tego dnia Mark przekroczył granicę Pensylwanii i�wieczoremznalazł się w�małym miasteczku nad rzeką Delaware.Szukał ja-kiegoś miejsca na biwak.Był teraz ostrożny i�wypatrywał policji.Zauważył park z�boiskiem do koszykówki, gdzie dwóch�mło-dych tatusiów wrzucało piłkę do kosza, a�ich dzieci bawiły sięw�trawie, i�zapytał, czy mógłby rozbić tu namiot.Powiedzieli,że dlaczego nie.Rozstawił namiot obok kępy drzew i�właśnie sięrozbierał, by się umyć w�litrze przywiezionej w�tym celu wody,gdy dostrzegł mężczyznę, który szedł w�jego stronę i�trzymałcoś w�ręce.Mark jest krótkowidzem [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki