LU. VII IX. Hasek Jaroslaw Przygody Dobrego Wojaka Szwejka

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Już w szkole wojskowej wyśpiewywał ładne kuplety - odpowiedział kapitanSagner - a co za anegdoty zna! Paluszki lizać.Dlaczego nie bywa między nami,nie wiem.Pułkownik smutnie potrząsnął głową.- Dzisiaj nie ma już między nami tego prawdziwego koleżeństwa.Pamiętam,że dawniej każdy z oficerów starał się w miarę możności, żeby w kasynie byłowesoło.Jeden z kolegów, niejaki porucznik Dankl, rozbierał się do naga, kładł sięna podłodze, wtykał sobie w zadek ogon śledzia i przedstawiał syrenę.Innyznowu porucznik, Schleisner, umiał strzyc uszami i rżeć jak ogier, potrafiłnaśladować miauczenie kotów i bzykanie trzmieli.Pamiętam także kapitanaSkodaya.Ile razy zażądaliśmy, zawsze przyprowadzał do kasyna dziewczyny,trzy siostry, a były wytresowane jak psy.Ustawiał je na stole, a one zaczynałyprzed nami rozbierać się do naga, i to w takt batuty.Skoday miał taką małąbatutkę i trzeba przyznać, że kapelmistrzem był świetnym.A czego on z nimi niewyrabiał na kanapie! Kiedyś kazał sprowadzić wannę z ciepłą wodą, ustawić naśrodku lokalu, a my musieliśmy jeden po drugim kąpać się z tymi dziewczynami,on zaś nas fotografował.Przy tym wspomnieniu pułkownik Schr�der uśmiechał się obleśnie.- A jakie zakłady robiliśmy w wannie! - mówił dalej, mlaszcząc wstrętniejęzykiem i kręcąc się na krześle.- A dzisiaj? Czy to jest rozrywka! Nawetmarnego kuplecisty nie ma.I pić młodsi oficerowie też już nie umieją.Do północyjeszcze daleko, a przy stole już pięciu pijanych, jak sam pan widzi.Bywało tak, żesiedzieliśmy razem po dwa dni z rzędu, a im więcej piliśmy, tym byliśmytrzezwiejsi.A żłopało się wszystko, co popadło: piwo, wino, likiery.Dzisiaj nie majuż tego dawnego prawdziwego ducha wojennego.Diabli wiedzą, co się porobiło.Nie ma dowcipu, tylko takie głupie ględzenie bez końca.Niech pan słucha, co tamna końcu stołu opowiadają sobie o Ameryce.Z końca stołu odzywał się czyjś poważny głos:196- Ameryka nie może rozpoczynać wojny.Amerykanie i Anglicy to najwięksiwrogowie.Ameryka nie jest przygotowana do wojny.Pułkownik Schr�der westchnął:- Tak mogą ględzić tylko oficerowie rezerwy.Diabli nam tu ich nadali.Jeszczewczoraj taki człeczyna pisał w jakimś banku albo zawijał w papierek pieprz,angielskie ziele, cynamon i pastę do obuwia, a w najlepszym razie opowiadałdzieciom w szkole, że głód wypędza wilka z lasu, a dzisiaj chce być podobny dooficera służby czynnej, udaje, że na wszystkim się zna, i we wszystko wtyka nos.A chociaż mamy dość oficerów służby czynnej, to taki na przykład Lukasz unikanaszego towarzystwa.Pułkownik Schr�der wrócił do domu w usposobieniu jak najgorszym, a gdysię rano przebudził, nastrój jego pogorszył się jeszcze, bo w gazetach, którepodano do łóżka, przeczytał wiadomości z frontu, w których kilkakrotniepowtarzało się zdanie, że wojska nasze znowu cofnęły się na pozycje z góryupatrzone.Były to pełne chwały dni armii austriackiej, jak dwie krople wodypodobne do tych dni, w których brała ona generalne lanie w Serbii.I z takimi właśnie pomieszanymi uczuciami przystąpił pułkownik Schr�der ogodzinie dziesiątej rano do rozpatrzenia sprawy, którą jednoroczny ochotniknazwał dość trafnie sądem ostatecznym.Szwejk i jednoroczny ochotnik stali na dziedzińcu i czekali na pułkownika.Znajdowali się tam już wszyscy podoficerowie, oficer pełniący służbę, adiutantpułku i sierżant, szef kancelarii pułkowej z papierami winowajców, na którychgłowy spaść miał topór sprawiedliwości - regimentsraport.Wreszcie ukazał się ponury pułkownik w towarzystwie kapitana Sagnera zeszkoły jednorocznych ochotników, nerwowo chłoszczący szpicrutą cholewybutów.Przyjął raport i wśród grobowej ciszy przeszedł kilka razy obok Szwejka ijednorocznego ochotnika, którzy podrzucali głowami rechtsschaut i linksschaut zależnie od tego, czy pułkownik znajdował się po ich prawej czylewej stronie.Czynili to bardzo dokładnie i omal że karków nie poskręcali, bospacer pułkownika trwał dość długo.Wreszcie zatrzymał się pułkownik przedjednorocznym ochotnikiem, który zaczął meldować:- Jednoroczny ochotnik.- Wiem - rzekł ostro pułkownik.- Wyrzutek jednorocznych ochotników.Czym pan jest w cywilu? Studentem filologii klasycznej? A więc zapityinteligent.- Panie kapitanie - zwrócił się do Sagnera - niech pan przyprowadzi całąszkołę jednorocznych ochotników.- Naturalnie - przemawiał dalej do swojej ofiary - taki jaśnie pan studentfilologii klasycznej, którego my tu musimy uczyć moresu.Kehrt euch! Oczywiściefałdy płaszcza nie w porządku.Jakby wyszedł od dziewki albo tarzał się w bajzlu.Ja wielmożnego pana ochotnika nauczę moresu.Szkoła jednorocznych ochotników weszła in corpore na dziedziniec.- Ustawić się w czworobok! - rozkazał pułkownik [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki