Manvell Roger, Fraenkel Heinrich Goring

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Był to wyrazspontanicznego podenerwowania wywołanego zdarzeniami oraz zniszcze�niem cennych rzeczy i trudnościami, które powstały.Oczywiście jeśli mapan zamiar przywoływać każde słowo, które wypowiedziałem w ciągudwudziestu pięciu lat w tych kręgach, sam mógłbym dać panu przykładyjeszcze mocniejszych uwag [IX, s.262].G�ring musiał teraz stawić czoła kolejnym obciążającym dokumentomdotyczącym prześladowań %7łydów, a zwłaszcza wydanym przez siebie de�kretom, mającym na celu wyeliminowanie żydowskiego handlu z Austriii konfiskatę dzieł sztuki wcześniej należących do %7łydów.Musiał odpowie�dzieć za pozyskiwanie pracowników spośród jeńców wojennych i rosyj�skich cywilów na terenach okupowanych, a jego gniew rósł, kiedy kazanomu wyjaśnić rozkaz, zgodnie z którym niemieckie grupy komandosów dościgania partyzantów miały być rekrutowane spośród osób z zamiłowa�niem do myślistwa, które kłusowały z miłości do sportu" i mogły one mordować, palić i gwałcić".G�ring silnie sprzeciwił się sugestii gwałtu.Nie, to nieprawda.Mówię to, ponieważ jest to najbardziej wymowny przy�kład, który zawsze szczególnie przeczył mojemu poczuciu sprawiedliwości,ponieważ krótko po objęciu władzy doprowadziłem do zaostrzenia nie�mieckiego prawa karnego w tej kwestii.W świetle tego słowa chcę pokazać,że cała ta ostatnia część rozkazu nie mogła być wypowiedziana przeze mniei zaprzeczam, jakobym to powiedział.Bezwzględnie i chętnie przyjmę od�powiedzialność nawet za najpoważniejsze rzeczy, które zrobiłem, lecz za�przeczam temu - patrząc przez pryzmat moich przekonań jakobym kie�dykolwiek wygłosił zacytowane stwierdzenie [IX, s.279].Pózniej powiedział, że nigdy nie kazał palić wiosek i strzelać do za�kładników, że gwałtownie przeciwstawił się pomysłowi odrzucenia kon�wencji genewskiej, który pojawił się pod koniec wojny, co pozwalałobystrzelać do jeńców wojennych i skaczących na spadochronach lotników.Maxwell-Fyfe, kiedy nadeszła jego kolej, skorzystał z metod przesłu�chania zupełnie odmiennych od tych, które stosował Jackson; jego celembyło wykazanie, że oskarżony kłamie lub uchyla się od dowodów, którego obciążają.Próbował zapędzić G�ringa w pułapkę w sprawie jego wie�dzy o zastrzeleniu więzniów z RAF-u, którzy w nocy 24 marca 1944 r.uciekli ze Stalag Luft III.Polowanie trwało od 25 marca do 13 kwietnia;G�ring utrzymywał, że był na urlopie, kiedy się zaczęło, i w owym czasienie został o tym poinformowany i że zaprotestował gwałtownie, kiedy na�reszcie dowiedział się, co się stało:Jeśli zbiegli jeńcy wojenni popełnili jakieś wykroczenia lub zbrodnie, zo�stali oczywiście przekazani policji, tak sądzę.Lecz chciałbym zeznać przedtrybunałem, że nigdy nie wydałem żadnego rozkazu, aby zostali przekażą-ni w ręce policji lub do obozu koncentracyjnego z powodu prób ucieczki,nie wiem nic również o tym, jakoby takie działania były podejmowane[IX, s.288].Maxwell-Fyfe osaczył G�ringa dokumentami, które sugerowały, żejest to niemożliwe, aby G�ring, jako dowódca naczelny Luftwaffe, niewiedział o tej sprawie w chwili, gdy można było jeszcze zapobiec wykona�niu rozkazu Hitlera:MAXWELL-FYFE: Rozumie pan, że sugeruję, iż jest to sprawa, któraznana była nie tylko w OKW, nie tylko w gestapo i kripo, lecz znana by�ła także panu dyrektorowi operacyjnemu, gen.Forsterowi.On powie�dział gen.Groschowi, że poinformował o tym feldmarszałka Milcha.Su�geruję, że jest zupełną niemożliwością i nieprawdą, iż w tych okoliczno�ściach nic pan o tym nie wiedział.Sugeruję, że zarówno pan, jaki feldmarszałek Milch upieracie się, że nic o tym nie wiedzieliście i prze�rzucacie odpowiedzialność na ramiona młodszych oficerów.To właśniesugeruję i chcę, aby zdał pan sobie z tego sprawę.G�RING: Nie, nie chcę zrzucać odpowiedzialności na ramiona moichpodwładnych i chcę podkreślić - to jedyna rzecz, która jest dla mnie waż�na - że feldmarszałek Milch nie powiedział, iż poinformował mnie o tejsprawie.A po drugie, że nie została ustalona data, kiedy Forster powie�dział o tym Milchowi.Jest całkiem możliwe, że w dniu, kiedy to właśnienastąpiło, szef sztabu Luftwaffe mógł już ze mną dyskutować na ten te�mat.Kiedy dowiedziałem się o tym, gwałtownie się sprzeciwiłem.Leczkiedy o tym wiedziałem, było już za pózno [IX, s.295-296].Był autentycznie zły, że ktoś może sądzić, iż był zamieszany w tak nie-honorowe działanie. Ja sam - powtórzył - uważam to za najpoważniej�szy incydent podczas wojny" [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki