Nicoll Andrew Dobry człowiek

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Posłała mu lodowate spojrzenie, zgatunku wbijających w ziemię, i powiedziała: Do ulicy Zamkowej, proszę. Z naciskiem na proszę". To będzie.Lecz Agathe przerwała mu zdecydowanym tonem: Myślę, że to właściwa kwota i z łatwością magikapostawiła na dłoni kolumnę monet.Konduktor wyciągnął krótki zielony bilet z maszynki,która wisiała mu u pasa, i stanął na tylnej platformie.Stamtąd spoglądał na nią, trzymając się jedną ręką słupkaprzy stopniu i częściowo wisząc nad chodnikiem.Agathe, przepełniona bezbrzeżną odrazą, nie chciałaobdarzyć go choćby jednym spojrzeniem.Nie mogąc wciemności obserwować drzew, wśród których tego rankaharcowały ptaki, skoncentrowała się na czytaniu reklamzawieszonych pod sufitem.Między każdymi dwiemaświeciła niewielka mleczna żarówka.Zmęczony, nie w formie, pozbawiony wigoru?WypróbujPastylki Pepto!Hasłu towarzyszył rysunek przedstawiający staregomężczyznę wyskakującego z wózka inwalidzkiego, byzrobić gwiazdę.Za jego plecami w powietrzu unosiła sięjego laska. Głupota stwierdziła Agathe. Idiotyzm.Po coczłowiekowi na wózku laska? To znaczy, skoro i takwszędzie go wożą, po co miałby mieć laskę? Ciekawe, coz kotem.A jeśli nasikał na łóżko.albo gorzej? To bymiał Stopak niespodziankę".A pózniej przyszło jej do głowy: Pierwsza wilgotnaplama na łóżku od długiego czasu".Udała jednak, że tego nie pomyślała, bo to byłowulgarne i obrzydliwe.Kino Palazz.Co czwartek nowy program.Seans podwójny i cotygodniowa kronika filmowa.Telefon: Kropka 2727 Cóż, to przynajmniej jest rzeczowe.Człowiek siędowiaduje wszystkiego, co chciałby wiedzieć.Od lat niebyłam w kinie.Może.".U%7łYWAJPASTY DO BUT�WETIOPKAA TWOJE BUTY BD BAYSZCZE JAK! To chyba niemiłe.Nie chciałabym, żeby jakaśsympatyczna afrykańska kobieta siedząca w tramwaju wEtiopii zastanawiała się, czy wybielacz �Kropka� uczynijej toaletę tak białą jak ja.Wcale by mi się to niespodobało.Czy w Etiopii mają tramwaje? Czy majątoalety? Ojej".Konduktor kołysał się u słupka jak akrobata, to znówprzebiegał całą długość platformy, skakał, chwytał słupeki odbijał się od niego z powrotem na platformę.Agatheignorowała go tak niepohamowanie i demonstracyjnie,jak tylko można kogoś ignorować. Oczywiście pomyślała beztroska gadaninazawiodła, więc teraz ma mnie uwieść udawanie małpy".BORABORA COLASMAKZWIE%7łY JAK OCEAN Za słodka.Pamiętam, że piłam ją kiedyś na promie.Zrobiło mi się niedobrze.Może to z powodu promu, alechyba więcej nie spróbuję.Właściwie od samegopatrzenia na tę reklamę robi mi się niedobrze".Szybko odwróciła wzrok.Ostatnia reklama została wypisana białymi literamina czerwonym tle.Bardzo bezpośrednio.%7ładnychsloganów.%7ładnych sztuczek.Brzmiała:DOM DZIECKA ZW.WALPURNICZY MYZLELI PACSTWO O ADOPCJI? Nie! pomyślała Agathe. Tak.Nie.Nie!".Konduktor zadzwonił swoim dzwonkiem. Ulica Zamkowa.Przystanek ulica Zamkowa.Agathe wyskoczyła z tramwaju i pospieszyła ulicą,jak to robiła co rano, stukając obcasami w chodnik.Mechanizm katedralnego zegara warkotał nad jej głową, awskazówki się poruszały.Pierwsze uderzenie godzinydziesiątej właśnie rozbrzmiewało, kiedy dotarła doZłotego Anioła.Wokół zapadły niemal ciemności.Woknach zaciągnięto grube rolety, a ostatnią z nich właśnieopuszczano na drzwiach wejściowych ciemną dłoniąpodobną do karczocha.Agathe zastukała w szybę dłoniąw rękawiczce.Roleta się zatrzymała.Z pięści wyłonił sięjeden palec, który z naciskiem wskazał w lewo, na ulicęZamkową.Pózniej roleta opadła do końca, a światło zanią zgasło.Agathe nie wiedziała, co robić.Zapukała jeszcze raz.Nic.Zaczekała.Nadal nic. No nie pomyślała. Nie spózniłam się! Toznaczy, prawie wcale.Wcale się nie spózniłam.Byłampunktualna". Znów postukała w szkło.Nic się nie stało. Na litość boską! Agathe mruknęła i rozkoszniewydęła wargi.Zrezygnowała.Odwróciła się i ruszyła do domu, aledwa sklepy dalej ujrzała Mammę Cesare stojącą wotwartych drzwiach. Nie spieszyło ci się powiedziała Mamma Cesare. Umówiłyśmy się o dziesiątej.Agathe gapiła się na nią z otwartymi ustami jakzłowiona flądra. Ale.ale.przez ostatnie dziesięć minut czekałamkawałek dalej. To przecież bardzo głupie.Czy nie widziałaś, co cipokazuję? Ale nie miałam pojęcia, na co pani wskazuje. Teraz już wiesz stwierdziła Mamma Cesare.Wchodz, szybko.Pochyliła się, by wciągnąć Agathe przez próg izachęcić do przejścia przez otwarte skrzydło podwójnychfrontowych drzwi, do kwadratowego przedsionkawyłożonego malutkimi czarnymi i białymi płytkami.Drzwi zamknęły się ze złowrogim trzaskiem.Mamma Cesare założyła żelazną sztabę, by jezabezpieczyć. Teraz jesteśmy same powiedziała.Dwie kobiety, Mamma Cesare, drobna, brązowa iskulona, i Agathe, wysoka, piersiasta i dorodna,sprawiały, że przedsionek niemal pękał w szwach. Chodz, chodz, dalej [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki