Rafael Abalos Grimpow. Sekret omiu mędrców

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Przybysze odwrócili głowy i ujrzeli tajemniczego rycerza Rhadoguila de Curnilldonn,który towarzyszył Saliettiemu w drodze do twierdzy barona Figueltacha de Vokko.To onpowiadomił go o otruciu papieża Klemensa V i jego śmierci i powiedział, że ma w zamkubarona misję do spełnienia.To jego, lub jego giermka, Salietti podejrzewał o wystrzeleniestrzały z biało-czarnym bełtem, która zraniła Figueltacha de Vokko, a im umożliwiła ucieczkęz twierdzy barona.Rycerz Rhadoguil de Curnilldonn miał na sobie zbroję kolczą, a na nią nałożył długą,białą opończę, przepasaną pasem, przy którym zwisał miecz.Na jego piersi widniał wielki,czerwony krzyż zakonu templariuszy, a drugi podobny wyhaftowany był na plecach.Grimpow przyjrzał mu się uważnie i wspomniał, że widział już w swoim życiu identyczneszaty, gdy sługa Kense zabrał go do podziemnej groty w opactwie Brinkdum, aby mógłzobaczyć miecz, którym brat Rinaldo z Metzu walczył podczas krucjaty.- Co was tu przywiodło? - spytał templariusz, po przywitaniu się z Saliettim iodprawieniu dowódcy straży.- Musieliśmy uciekać ze Strasburga, aby nie wpaść w łapy inkwizytora Bulvara zGoztell - wyjaśnił Salietti, starając się zapanować nad zaskoczeniem, jakie wywołał widoktemplariusza.- Gdyby nie to, że tamtego dnia stanęliście mi na drodze i zasłoniliście cel, posłałbymmu strzałę między oczy.Co z nim zrobiliście, po porwaniu go z turnieju?- Wrzuciłem go do Renu, mając nadzieję, że nurt rzeki go pochłonie - przyznałSalietti, żałując, że nie skończył raz na zawsze z niegodziwym inkwizytorem.- Lepiej byłoby wbić mu sztylet prosto w serce i upewnić się, że nie żyje - parsknąłtemplariusz, kładąc swą ciężką rękę na ramieniu Saliettiego.Weienell i Grimpow pozostali przy koniach, zadowoleni, że udało im się ujść przedpościgiem czujek barona.Chcieli jak najszybciej rozpocząć poszukiwania zapieczętowanejkomnaty z rękopisu Aidora Bilbicum, w której czas był życiem i śmiercią.Obawiali się, żenie zdołają jej odnalezć, zanim wojska barona Figueltacha de Vokko i króla Francji, gorącopożądających ich sekretu, rozpoczną szturm.Podczas drogi do zamków Kręgu Grimpow opowiedział Weienell legendę odziewięciu pierwszych templariuszach i o magicznym przedmiocie, przed dwoma wiekamiprzywiezionym przez nich z Jerozolimy do Francji, a teraz kończył jej streszczać przyczyny,dla których sądzono, że sekret mędrców został ukryty w fortecy diuka Gulfa.JednakGrimpow, Weienell i Salietti wiedzieli już, że cokolwiek ukryto w murach tej fortecy, nie byłto sekret mędrców.Mówiła o tym ostatnia karta rękopisu Aidora Bilbicum.Przed nimi byłajeszcze daleka droga.Musieli dotrzeć do tajemniczej wyspy Ipsar, zamieszkałej przezfantastyczne stwory, zwyciężyć diabła i znalezć u jego stóp ostatnie słowa, potem minąćkolumny przejścia i wejść do labiryntu, tam posiać ziarno i ujrzeć, jak rozkwita kwiat.Grimpow nie mógł przestać rozmyślać o znaczeniu tego skomplikowanego kryptogramu,choć podejrzewał, że jeśli uzyskają nieśmiertelność w zapieczętowanej komnacie, ujrząNiewidzialną Drogę, która doprowadzi ich do sekretu mędrców.Jego największymzmartwieniem był jednak koszmar senny, który nawiedził go tej nocy w gospodzie Junna, azwłaszcza widok ciała Saliettiego leżącego na pobojowisku.Miał dziwne, niesprecyzowaneprzeczucie, do którego niechętnie się przyznawał sam przed sobą, że wizja ta nie była jedyniezłym snem.- Widzieliśmy pierwsze zamki kręgu spustoszone przez armię barona i króla Francji -powiedział Salietti.- Tak istotnie się stało, ku naszemu ubolewaniu, pomimo ogromnych wysiłków ichwalecznych obrońców.Ale cóż mogła począć garstka zbrojnych przeciwko kilkutysięcznejarmii wyposażonej w potężne maszyny oblężnicze? Na szczęście wszyscy obrońcy zdołalidotrzeć tutaj, do fortecy, której zdobycie wrogowi nie przyjdzie tak łatwo - stwierdziłzgaszonym głosem Rhadoguil de Curnilldonn.- A teraz chodzmy, bo diuk Gulf de �stembergnie może się doczekać, aby was poznać.Jest w donżonie ze swymi doradcami, obserwujeruchy wrogich oddziałów w dolinie i szykuje się do długiego oblężenia, które nas czeka.- A więc diuk de �stemberg wie o moim istnieniu? - zdziwił się Salietti.- Oczywiście.Znał też, jak mi powiedział, waszego ojca, Iacopa de Estaglia, który byłwielkim przyjacielem jego ojca - potwierdził templariusz, dając wiele do myśleniaSaliettiemu.- Rozmawiałem z nim o was, kiedy tu dotarłem po niepowodzeniu mojej misji,którą miało być zabicie króla Francji w czasie turniejów i po zamachu na życie barona.Opowiedziałem mu o waszym zwycięstwie, ucieczce ze szranków i porwaniu pięknej damy,która wam towarzyszy.Kiedy przed chwilą zobaczyłem, jak pędzicie w kierunku fortecy,poganiając wasze konie, jakby gonił was diabeł we własnej osobie, nakazałem jak najprędzejspuścić most [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki