Selekcja 01 Rywalki Kiera Cass

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Byłam tak zatopiona w myślach, że dopiero gdyksiążę Maxon się odezwał, uświadomiłam sobie, że niejestem sama. Wszystko w porządku, moja miła? zapytał. Nie jestem twoją miłą! podniosłam głowę, żebyrzucić mu złe spojrzenie.Trudno było nie zauważyćniechęci w moich oczach i głosie. Co takiego zrobiłem, żeby cię urazić? Czy niedałem ci właśnie tego, czego chciałaś? sprawiałwrażenie autentycznie zdziwionego moją odpowiedzią.Zapewne podejrzewał, że będziemy go wielbić idziękować gwiazdom za samo jego istnienie.Spojrzałam na niego wyzywająco, chociaż obawiamsię, że ten efekt osłabiały mokre od łez policzki. Wybacz, moja miła, ale czy zamierzasz jeszczepłakać? zapytał, najwyrazniej bardzo zakłopotany takąperspektywą. Nie nazywaj mnie tak! Nie jestem ci ani odrobinębardziej miła niż trzydzieści cztery inne obce dziewczyny,które trzymasz w tej klatce.Podszedł bliżej, ale nie sprawiał wrażenia wnajmniejszym stopniu dotkniętego moją bezpośredniością.Wyglądał, jakby się nad czymś zastanawiał, a jego twarznabrała bardzo interesującego wyrazu.Jak na chłopaka poruszał się z wdziękiem i sprawiałwrażenie niezwykle opanowanego, kiedy krążył wokółmnie.Moja odwaga zaczęła się ulatniać, zastępowanazakłopotaniem.On był ubrany w nieskazitelny garnitur, aja kuliłam się na ziemi prawie goła.Jeśli nawet jego statusnie onieśmielałby mnie dostatecznie, zrobiłoby to jegozachowanie.Najwyrazniej miał ogromne doświadczeniew kontaktach ze zrozpaczonymi ludzmi, ponieważ odparłmi z niezachwianym spokojem: To niesprawiedliwe oskarżenie.Wszystkie jesteściemiłe memu sercu, muszę tylko przekonać się, która z wasbędzie mi najmilsza. Czy ty właśnie powiedziałeś memu sercu ?Parsknął cichym śmiechem. Obawiam się, że tak.Wybacz, to efekt ubocznymojej edukacji. Edukacji mruknęłam, przewracając oczami. Toabsurdalne. Słucham? zdziwił się. To absurdalne! krzyknęłam, odzyskując odwagę. Co takiego? Ten cały konkurs, to wszystko! Czy ty nigdy niebyłeś w nikim zakochany? Czy tak właśnie chcesz sobiewybrać żonę? Naprawdę jesteś aż tak płytki? Usiadłamwygodniej, a Maxon zajął miejsce na ławce, żebym niemusiała wykręcać głowy.Byłam zbyt poruszona, by mupodziękować. Rozumiem, że tak to może wyglądać, że towszystko wydaje się tylko tandetną rozrywką.Ale wrzeczywistości jestem stale pilnowany i rzadko mamokazję spotykać się z kobietami.Obracam się zwyklepośród córek dyplomatów, z którymi nie mam praktycznieżadnych tematów do rozmowy& Zakładając, że w ogólemówimy w tym samym języku.Najwyrazniej uznał to za żart i roześmiał się cicho.Janie byłam rozbawiona, więc odchrząknął. W takich okolicznościach nie miałem okazji sięzakochać.A ty? Ja tak odparłam wprost i natychmiastzapragnęłam cofnąć te słowa.To była moja prywatnasprawa, a jemu nic do tego. W takim razie miałaś prawdziwe szczęście. Wjego głosie zabrzmiała zazdrość.Wyobrazcie to sobie tylko: jedyna rzecz, jakiej mizazdrościł książę Ill�i, była tą rzeczą, o której pragnęłamzapomnieć tak bardzo& że przyjechałam tutaj. Moja matka i ojciec pobrali się w ten sposób i sąbardzo szczęśliwi, więc ja także mam nadzieję znalezćszczęście.Kobietę, którą pokochają wszyscy mieszkańcyIll�i, która będzie moją towarzyszką i wraz ze mną będziepodejmować przywódców innych państw, ale takżezaprzyjazni się z moimi przyjaciółmi i stanie się mojąpowierniczką.Jestem już gotów, by znalezć sobie żonę.Zaskoczyło mnie coś w jego głosie: nie było w nimani cienia sarkazmu.To, co dla mnie wydawało się czymśniewiele lepszym od programu rozrywkowego wtelewizji, dla niego było jedyną szansą na szczęście.Niemógł tu zaprosić następnej partii dziewcząt.Chociaż&Może i mógł, ale to by było okropnie kompromitujące.Był tak zdesperowany i pełen nadziei, że moja niechęć doniego odrobinę osłabła, ale naprawdę tylko odrobinę. Naprawdę czujesz się tu jak w klatce? W jegooczach malowało się współczucie. Tak& odparłam cicho i szybko dodałam: waszawysokość.Roześmiał się. Sam nieraz się tak czułem, ale musisz chybaprzyznać, że to niezwykle piękna klatka. Z twojego punktu widzenia.Wsadz do swojejpięknej klatki jeszcze trzydziestu czterech mężczyzn,którzy walczą o to samo, a wtedy zobaczymy, czy ci się tospodoba.Uniósł brwi. Naprawdę kłócicie się o mnie? Nie rozumiecie, żeto ja mam dokonać wyboru? Roześmiał się znowu. No dobrze, byłam niesprawiedliwa.Dziewczynywalczą o dwie różne rzeczy.Części z nich chodzi o ciebie,a części o koronę.Poza tym wszystkie uważają, że wiedząjuż, co należy zrobić i powiedzieć, żeby twój wybór stałsię oczywisty. A tak, mężczyzna lub korona.Obawiam się, że niekażdy umie dostrzec różnicę. Maxon potrząsnął głową. W takim razie życzę szczęścia.Po mojej sarkastycznej uwadze nastąpiła chwilaciszy.Obserwowałam go kątem oka, czekając, aż sięodezwie.Wpatrywał się w nieokreślony punkt w trawie znamysłem na twarzy.Najwyrazniej ta myśl nie dawała muspokoju.Odetchnął głęboko i spojrzał znowu na mnie. A o co ty walczysz? Szczerze mówiąc, ja jestem tu przypadkiem. Przypadkiem? Tak, mniej więcej [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki