Spindler Erica Obsesja

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Nie może wyjść za Griffena.Nie kocha go.Kocha Chance' a.Wiedziała o tym od tamtej nocy, spędzonej z Griffenem, ale bała się spojrzećprawdzie w oczy, pożegnać się z marzeniem o miłości idealnej.Nie ma doskonałej, idealnej miłości.Chance miał rację.W życiu nie ma nicpewnego, nic na zawsze.Pewna jest tylko śmierć.Musi zerwać z Griffenem.Winda zatrzymała się na parterze.Skye wysiadła, życzyła recepcjonistcemiłego, udanego weekendu i wyszła na ulicę.Był słoneczny, mrozny dzień.Skye schowała ręce do kieszeni trochę zła, żenie przysłali jeszcze rękawiczek, które zamówiła u Marshalla Fielda.Ruszyła Michigan Avenue w kierunku podziemnego garażu, gdzie zawszeparkowała swój wóz.Dwadzieścia pięć minut pózniej podjechała pod dom i wyskoczyła zsamochodu, marząc o kominku i filiżance gorącej czekolady.W drzwiach wejściowych niemal zderzyła się z posłańcem.Na paczce, którąmiał w ręku, zobaczyła swoje nazwisko.Nowe rękawiczki.Wreszcie!- Przepraszam, jestem Skye Dearbom.Zdaje się, że to przesyłka dla mnie?-To na pewno pani? - zapytał chłopak z szerokim uśmiechem.- Na pewno.Chce pan zobaczyć prawo jazdy albo jakiś inny dokument?- Nie, wystarczy, jak pani tu podpisze.Ma pani szczęście.Cztery razymusiałem objechać kwartał, zanim znalazłem miejsce do parkowania.Jużsobie jedno upatrzyłem, ale facet wcisnął się w ostatniej chwili.O ten.Wskazał na znanego Skye czarnego porsche, który stał kilkadziesiątmetrów dalej.Skye zmarszczyła czoło.W samochodzie nie było nikogo.Odruchowospojrzała w okna swojego mieszkania.Griffen? Co on tutaj robi?-Mało brakowało, a byłbym się z panią minął.Odebrała paczkę od chłopca, podziękowała mu i weszła do budynku.Drzwi od mieszkania były lekko uchylone.Ktoś był w środku.Słyszała go.Griffen siedział przy stoliku w bawialni odwrócony plecami i przeglądałpocztę.Jej pocztę.Zamurowało ją z wściekłości.- Grace! - krzyknął na jej widok, zrywając się z fotela.- Jak mnie nazwałeś?- Skye.Przestraszyłaś mnie.- Kto by pomyślał.- Przełożyła pudełko z jednej ręki do drugiej.- Co robisz wmoim mieszkaniu? Jak się tu dostałeś?- Przyjechałem zabrać cię.Wyglądał dziwnie i tak samo się zachowywał.Blady, spocony, z trudemchwytał powietrze.Był bardzo zdenerwowany i spięty.Skye dostrzegła krewna mankiecie jego koszuli.- Jedziemy do letniego domu w Horizon's End.Spakowałem już twoją torbę.Poczułą.niemiłe mrowienie.Griffen wchodzi do jej mieszkania, szpera w jejrzeczach.Nie podobało się jej to.-Jak się tutaj dostałeś?Nie odpowiedział.- Musimy jechać.Robi się pózno.- Griffen? - Skye cofnęła się krok ku drzwiom.-Dobrze się czujesz? Dziwnie wyglądasz.-Dobrze się czuję, chcę tylko jak najszybciej wyjechać z miasta.To wszystko.Przeczesał palcami włosy.Dopiero teraz Skye zobaczyła jego rozoraną dłoń.Jakby ktoś go podrapał.-Nagła śmierć Dorothy.Wszyscy jesteśmy jeszcze w stresie.Musimyodpocząć, odprężyć się.Pobyć trochę razem.Skye pokręciła głową.- Nie, Griffenie.Wiele myślałam i doszłam do wniosku, że.Zamilkła.Nagle uświadomiła sobie, że nie ma Pana Muu.- Gdzie mój pies?- Muu? - zapytał Griffen nieprzytomnie.- A, Muu.Z dziadkiem.Skye zaczęła ogarniać panika.- Jak to, z dziadkiem?- Zapomniałem ci powiedzieć.Adam już wyjechał i zabrał psa.Spotykamy sięw Horizon's End.-Griffen podniósł torbę Skye z ziemi.- Pomyślałem, że piesbędzie szczęśliwy, bo wyszaleje się w lesie, a mój samochód byłby za ciasnydla całej naszej trójki.Skye potarła czoło.Coś tu było me tak.Przerażająco nie tak.-Jesteś pewien, że Adam i Muu już wyjechali?- Oczywiście.- Uśmiechnął się niespodziewanie.Znowu przypominał tego Griffena, którego znała i któremu ufała.-Jakże mógłbym się mylić?Instynkt podpowiadał jej, że nie powinna jechać, ale skoro Adam zabrał Muu,to po prostu musi.- Dobrze.Wziąłeś moje tabletki przeciw bólowi głowy?- I szczoteczkę do zębów, i butelkę wina.Pomyślałem o wszystkim, kochanie.Jak zawsze.ROZDZIAA SIEDEMDZIESITY �SMYChance po raz trzeci odsłuchiwał wiadomość na sekretarce.Ciągle jeszcze niemógł uwierzyć.Claire? Naprawdę ona? Nie wszystko zrozumiał z potokunieskładnych, histerycznych słów.Zatrzymała się w Knickebocker.Pokój 212.Twierdziła, że Skye jest w nie.bezpieczeństwie.Wymieniła imię Griffena.Błagała, żeby Chance jak najszybciej do niejprzyjechał.Griffen.Chance zasępił się.Skąd Claire zna Griffena? Raz jeszczeodsłuchał nagranie.Nie mógł zrozumieć sensu tego, co Claire mówi oGriffenie, ale był to bez wątpienia jej głos.Chciał już zadzwonić do Skye, lecz rozmyślił się w ostatniej chwili.Najpierwzobaczy się z Claire i dowie się, dlaczego zostawiła córkę, oraz co robiła przezostatnich czternaście lat.Nie pozwoli znowu skrzywdzić Skye.Chwycił płaszcz i ruszył do drzwi.W dwadzieścia minut pózniej podjechał pod hotel.Coś musiało się stać,sądząc po panującym wokół zamieszaniu.Wysiadł z samochodu i podałkluczyki chłopcu hotelowemu, żeby odprowadził wóz na parking.- Dlaczego tyle tu glin? Ktoś porwał wam jakiegoś gościa?- Nie, proszę pana, nic takiego.- Chłopak drżącą dłonią wręczył mu kwitek.-Ej, żartowałem przecież.Nie denerwuj się tak.Chance wszedł do holu iwsiadł do windy.Razem z nim wsiadło dwóch milczących policjantów o grobowych minach.Policjanci wysiedli na drugim piętrze, Chance również.W uszachrozbrzmiewały mu słowa Claire."Coś strasznego się stanie, Skye jest w niebezpieczeństwie.Przyjedz takszybko, jak tylko będziesz mógł".Chance modlił się, żeby policjanci poszli do innego pokoju, żeby to niechodziło o Claire.Modlitwa zdała się na nic.Detektywi zatrzymali się przed drzwiamioznaczonymi numerem 212.Drzwi na moment się uchyliły i Chance zdążył zobaczyć kilku mundurowych,kilku dochodzeniowców ubranych po cywilnemu i coś na podłodze.Nie coś.Kogoś.Czyjeś ciało.Zatrzymał się jak rażony piorunem i oparł o ścianę, żeby nie upaść.Kiedy znowu mógł oddychać, zjechał na dół, jeszcze nie dowierzając samemusobie.Przywidziało mu się? Może śni koszmar i za chwilę się obudzi?-Mały! - przywołał chłopaka, któremu przed chwilą oddał kluczyki do wozu.-Długo pan tam nie był.-Mój przyjaciel już się wymeldował.Minęliśmy się - mruknął Chance.- Trudno.Pański samochód jest tam [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki